RxZpNr653FTQO
Zdjęcie przedstawia pięciu stojących w rzędzie mężczyzn w płaszczach. Za nimi stoi czołg.

Polityka mocarstw wobec sprawy polskiej w czasie II wojny światowej. Rola polskich komunistów

Premier rządu RP na uchodźstwie i naczelny wódz gen. Władysław Sikorski (drugi od lewej) w towarzystwie premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla (jedynego cywila na tej fotografii) i gen. Charles’a de Gaulle’a, przywódcy francuskiego ruchu oporu (stoi po lewej ręce Churchilla).
Źródło: Capt. Horton, War Office official photographer, Wikimedia Commons, domena publiczna.

„Nóż w plecy” – tak określono wydarzenia w Polsce z 17 września 1939 r. Tego dnia Armia Czerwona przekroczyła bez wypowiedzenia wojny granice z Polską. Sowieci uzasadniali swoje działanie tym, że przez toczące się od ponad dwóch tygodni ciężkie boje z Niemcami Rzeczpospolita przestała istnieć. Ciosem dla polskiej dyplomacji były stanowiska brytyjskie i francuskie wobec poczynań Stalina: alianci nie zerwali stosunków dyplomatycznych z Moskwą. Postawa mocarstw względem Polski i ZSRS wciąż jeszcze budzi spore kontrowersje nie tylko wśród historyków, ale także publicystów, artystów i polityków.

RaRSXMiOTeKTM1
Linia chronologiczna. 1.09.1939: agresja Niemiec na Polskę. 17.09.1939: wkroczenie Armii Czerwonej do Polski. Marzec — maj 1940: zbrodnia katyńska. 08.08–31.10.1940: bitwa o Anglię. 22.06.1941: zaatakowanie ZSRS przez Niemcy. 30.07.1941: podpisanie umowy polsko‑sowieckiej. 14.08.1941: ogłoszenie zasad Karty Atlantyckiej. 7.12.1941: zaatakowanie przez Japonię Pearl Harbor. Styczeń — maj 1944: bitwa o Monte Cassino. 6.06.1944: rozpoczęcie operacji „D‑Day” w Normandii. 8.05.1945: zakończenie II wojny światowej.
Źródło: Contentplus.sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Twoje cele
  • Określisz, jakie racje stały za polityką mocarstw wobec Polski podczas II wojny światowej.

  • Cynizm, bezsilność, naiwność czy może realizm polityczny? Ocenisz politykę aliantów względem sojuszniczej Polski z perspektywy Londynu i Waszyngtonu.

  • Wyjaśnisz, dlaczego władze polskie na uchodźstwie nie chciały się zgodzić na ugodową politykę mocarstw zachodnich wobec Stalina.