Słowianie od niemal początku pojawienia się ich w źródłach pisanych (u historyka bizantyjskiego Prokopiusza z Cezarei oraz rzymskiego kronikarza Jordanesa) występowali jako wojownicy, którzy bez litości atakowali swoich wrogów, często z dużym powodzeniem. Było to możliwe dzięki bardzo dobrej organizacji wojskowej i jej podstawowej jednostce, jaką stanowiła drużyna. Ponieważ jednak i oni sami nie raz padali ofiarą najazdów, dlatego niezbędnym okazało się stworzenie sieci grodów, w których mogłaby się schronić ludność oraz wojownicy, broniący osady, a zatem i zajmowanego przez nich terytorium.