Czy lubisz niekiedy wyobrażać sobie i czytać o tym, jak będzie wyglądał świat w przyszłości, albo czy zastanawiasz się, jak powinien wyglądać? W literaturze i filmie jest mnóstwo opowieści zawierających obrazy społeczeństw przyszłości. Z pewnością znasz jakieś utwory Stanisława Lema, opisujące takie społeczeństwa, albo Nowy wspaniały świat A. Huxleya, znasz filmy Igrzyska śmierci czy Matrix. Nie są ci obce dzieła Orwella: Folwark zwierzęcy, Rok 1984, a może i książka Ignacego Krasickiego Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki trafiła ci w ręce? Wszystkie wymienione utwory zwane są utopiami lub antyutopiami w zależności od charakteru przedstawionego w opowieści obrazu świata.

Zarówno pisarze, jak i filozofowie tworzyli utopie. Najwięcej filozoficznych utopii powstało w XVI i XVII wieku – na przykład Utopia T. Morusa, Miasto słońca T. Campanelli czy Nowa Atlantyda F. Bacona. Jednak pierwsza utopia w europejskiej kulturze była dziełem Platona już w IV wieku p.n.e. Znakomity filozof w młodości zamierzał poświęcić się służbie publicznej, ale jej ówczesny obraz, a także los Sokratesa – nauczyciela Platona, skazanego niesłusznie na śmierć przez sąd ateński, zniechęcił filozofa do polityki. Uznał on, że jedynie na gruncie filozofii można naprawić życie społeczne.

Przyjrzymy się drodze Platona do wypracowania filozoficznego modelu doskonałego państwa.