Molier był racjonalistą i uważał, że sztuka powinna pełnić funkcje utylitarne, czyli służyć dobru społeczeństwa. Jego utwory podlegały zasadzie: „uczyć – bawiąc”, której autorem był Mikołaj Boileau. Francuski teoretyk nakreślił w Sztuce poetyckiej wyraźnie cele literatury, która miała hołdować umiarowi, prostocie, porządkowi i zachować zasadę prawdopodobieństwa (mimesis). Dlatego Molier tworzył sytuacje nie tylko zabawne, pouczające, ale też takie, które mogły wydarzyć się naprawdę. W Chorym z urojenia konsekwentnie buduje portret człowieka ślepo wierzącego szarlatanom i przeświadczonego o swoich licznych chorobach, na które w rzeczywistości nie cierpi. Mimo iż tekst komedii powstał pod koniec siedemnastego wieku, a poczucie humoru znacznie się od tamtego czasu zmieniło, adaptacja z udziałem Andrzeja Grabowskiego w roli tytułowej bawi współczesnych widzów do łez.