Poezja Herberta jest pełna odniesień do historii, filozofii, religii, literatury i sztuki, które trzeba umieć właściwie odczytać. W wierszu Gauguin Koniec poeta nawiązał do twórczości jednego z najwybitniejszych malarzy przełomu wieków. Utwór Herberta przypomina sen. Utkany jest z wycinków pamięci pojawiających się przypadkowo poza chronologią i logiką zdarzeń. Wspomnienia z życia Paula Gauguina zmieniają się jak w kalejdoskopie. Postacie i obrazy niekiedy się mieszają i nakładają na siebie jak kilkakrotnie naświetlany film fotograficzny. W ostatnich przedśmiertnych rozbłyskach świadomości umierającego artysty przewija się chaotycznie całe jego życie.