Zasada konwencjonalna nie ma uzasadnienia w morfologii ani fonetyce, a także w historii języka. Pisownia w tym przypadku jest najczęściej uwarunkowana przyjętym zwyczajem. Konwencja zapisu może być zmieniana. Na przykład do 1997 roku imiesłów przymiotnikowy z partykułą nie zapisywano rozdzielnie (nie sugerujący, nie umyty), zaś po uchwale Rady Języka Polskiego ustanowiono pisownię łączną (niesugerujący, nieumyty).