Pomiędzy filmem a teatrem. Zemsta Aleksandra Fredry w adaptacji Andrzeja Wajdy
Czy o sukcesie sztuki Aleksandra Fredry zdecydował charakter postaci czy jej ponadczasowa wymowa?
Aleksander hrabia Fredro był człowiekiem teatru, pisał sztuki, żywiąc przekonanie, iż ich istnienie jest przede wszystkim istnieniem teatralnym. Do jednej z nich należy Zemsta. Pierwsze, jeszcze za życia Aleksandra Fredry, wystawienie tej komedii na scenie miało miejsce 17 lutego 1834 r. we Lwowie i o cztery lata wyprzedziło jej publikację drukiem. W postać Cześnika i Rejenta wcielili się wówczas wybitni aktorzy lwowskiej sceny – Jan Nepomucen Nowakowski i Witalis Smochowski, dając początek przebogatej w dziejach polskiego teatru galerii tych ról, o które w ciągu 170 lat obecności Zemsty na teatralnych deskach zabiegali najwybitniejsi aktorzy.
W jaki sposób Andrzej Wajda w filmowej adaptacji wydobył aktualność przesłania Zemsty?
Przypomnisz sobie treść Zemsty Aleksandra Fredry.
Scharakteryzujesz zabiegi reżyserskie, które sprawiły, że adaptacja Zemsty jest dziełem filmowym a nie teatrem telewizji.
Opiszesz, w jaki sposób Wajda prowadził w swej adaptacji grę z konwencjami teatralnymi.