Jest rzeczą raczej powszechnie wiadomą, że abyśmy mogli mówić o jakiejś autonomicznej nauce czy dyscyplinie filozoficznej, musi ona spełniać trzy warunki. Po pierwsze, posiadać własny przedmiot badań. Po drugie, dysponować własnymi metodami badawczymi. Po trzecie, tworzyć własne zaplecze terminologiczne. No właśnie, a jak jest z estetyką, czyli jedną z sześciu klasycznych dziedzin filozofii? Pojęć z nią związanych używamy przecież codziennie. Jednak jak używać ich w sposób właściwy? Po czym poznać, że mamy do czynienia z tekstem z zakresu estetyki? Jak rozpoznać, że nasz rozmówca lub dany autor używa ich niewłaściwie?