Jak się nie nudzić?
– ironiczne refleksje Norwida na temat salonów romantycznych
Hasło: Salon literackiW polszczyźnie słowo «salon» pojawiło się dopiero w XIX wieku. Nie notuje go LindeLinde, jest w jego słowniku tylko «sala», czyli bawialnia, używają go natomiast romantycy: Mickiewicz, Słowacki, Krasiński, nie tylko jako nazwy pokoju, w którym przyjmuje się gości, ale także dla określenia opiniotwórczego grona ludzi z wyższych warstw społecznych, mającego wpływ na życie kulturalne. W historii kultury polskiej dzieje literackiego salonu zaczynają się od obiadów czwartkowych króla Stanisława Augusta. Rozkwit salonów przypada na pierwsze trzydziestolecie XIX wieku, później w latach czterdziestych znów stają się popularną formą towarzyskich spotkań inteligencji. [...] Z upływem lat dawne salony ustępowały miejsca zebraniom towarzyskim literatów, mającym charakter profesjonalny i polityczny. Zebrania takie, zachowując niektóre funkcje zebrań salonowych, tracą ich reprezentacyjność, teatralność, emancypacyjno‑feministyczny charakter. Są miejscem integracji środowisk literackich, kuźnią opinii politycznych, estetycznych etc., nierzadko promują nowe talenty.
Źródło: Alina Kowalczykowa, Krystyna Poklewska, Hasło: Salon literacki, [w:] Słownik literatury polskiej XIX wieku, red. J. Bachórz, A. Kowalczykowa, Wrocław 1991, s. 854–855.
Wyjaśnisz, w jaki sposób w wierszu Marionetki Norwid przedstawił salon romantyczny.
Wskażesz środki stylistyczne oraz określisz ich funkcje w wierszu.
Wyjaśnisz, w jaki sposób w utworze przejawia się ironia.
Zinterpretujesz filozoficzne przesłanie wiersza Norwida.