Ludzi, którym udało się przeżyć Holokaust, jest już wśród nas coraz mniej. Pozostają nam jedynie ich spisane lub nagrane relacje, osobiste świadectwa dramatycznych przeżyć.

Wspomnienia kompozytora Władysława Szpilmana stały się kanwą filmu Romana Polańskiego. Ten światowej sławy polski reżyser, twórca kina gatunkowego, autor filmów zarówno ambitnych, jak i popularnych, zdecydował się zrealizować dzieło, które ma do spełnienia istotną  pozaartystyczną misję: pokazać światu ważny fragment historii współczesnej, który poddał w wątpliwość wartość człowieczeństwa. Jakie wymogi powinien spełniać film fabularny, który dotyka tak ważnych tematów? Czy powinien być traktowany jako autentyczna relacja z wydarzeń historycznych? Czy prawdę filmowej adaptacji gwarantuje to, że jej pierwowzorem literackim nie jest powieść lecz literatura faktu?