Wielkie dzieła literackie pokazują złożoność świata oraz ludzkich osobowości i motywacji. Czy czytelnik albo widz może utożsamić się z bohaterem idealnym? Raczej nie, bo wydaje się on w pewnym stopniu „nieludzki”. Postać zdecydowanie zła natomiast nie wzbudza w nas współczucia i choćby przytrafiały jej się rzeczy straszne, prawdopodobnie przyjmiemy to z obojętnością albo nawet satysfakcją.

Jeżeli dzieło ma wywołać głębokie przeżycia i nakłonić do myślenia, powinno przedstawiać losy bohatera, z którym do pewnego stopnia się identyfikujemy. Stanie się tak, gdy nie będzie on tylko dobry albo tylko zły, ale złożony z różnych cech. Wówczas odbiorca może podążać za motywacją postaci, starać się zrozumieć dylematy i wybory bohatera. Jeśli ten bohater występuje w utworze dramatycznym - sztuka teatralna stanie się rodzajem dyskusji o wartościach, moralnych obowiązkach i prawach człowieka, o granicach jego wolności. Tak się dzieje w Antygonie Sofoklesa.