Moralność pani Dulskiej, sztuka Gabrieli Zapolskiej, bywa współcześnie określana jako obraz toksycznej rodziny. Autorka napisała ją na zlecenie Ludwika Hellera, dyrektora Teatru Miejskiego we Lwowie, w niecałe trzy tygodnie. Inspiracją była postawa niejakiej pani Gołąbowej (żony lwowskiego radcy miejskiego), którą Zapolska poznała w 1906 roku. Temat podwójnej moralności wynikł również z bacznej obserwacji lwowskiego środowiska mieszczańskiego.
Tragikomedia kołtuńska odniosła ogromny sukces na polskich scenach, utwór przetłumaczono także na wiele języków.

Dzieło Gabrieli Zapolskiej jest popularne do dziś. W postać Dulskiej wcielały się różne aktorki, na polskich scenach były to m.in. Hanna Bielicka, Nina Andrycz, Irena Kwiatkowska czy Magdalena Cielecka. Świadczy to o tym, że postać stworzona przez Zapolską jest wielowymiarowa, a postawa Dulskiej wciąż stanowi inspirację dla reżyserów i aktorów.

W 1992 r. Tomasz Zygadło wyreżyserował dla Teatru Telewizji Moralność pani Dulskiej z Anną Seniuk w tytułowej roli. Dzięki tej realizacji widzowie mogą zajrzeć do mieszczańskiego domu oczami współczesnego reżysera.