Według starożytnych Greków i Rzymian umiejętności zdobywane podczas nauki retoryki stanowiły podstawę funkcjonowania w życiu publicznym. Każdy, kto chciał zaistnieć w społeczeństwie, musiał umieć wygłaszać mowy i przekonywać do swoich racji. Choć zarzucano retoryce, że może służyć oszukiwaniu i niesprawiedliwości, to tylko od człowieka zależy, w jakim celu wykorzystuje swoje umiejętności perswazji. Modelowym przykładem zastosowania zasad retoryki jest mowa Sarumana do Gandalfa z dzieła J. R. R. Tolkiena Władca Pierścieni.