W drugiej połowie II w. p.n.e. społeczeństwo rzymskie zaczęło się drastycznie rozwarstwiać. Najbogatsi Rzymianie powiększali swój stan posiadania kosztem uboższych obywateli. Ci ostatni tracili w ten sposób swoje majątki (w tym ziemie) i masowo zasilali powiększającą się warstwę proletariuszy. To doprowadziło do rozłamu rzymskiej sceny politycznej. Część nobilów stwierdziła, że kraj wymaga reformy, a ogół obywatelski powinien mieć większy wpływ na politykę państwa. Pomysł ten spotkał się jednak z gwałtownym sprzeciwem zwolenników dawnego ładu. Konflikt między dwoma ugrupowaniami zapoczątkował epokę sporów i wojen domowych. Ich efektem była m.in. była niebywała kariera Juliusza Cezara, a w jej konsekwencji – upadek ustroju republikańskiego.
Wyjaśnisz, dlaczego ostatnie 100 lat republiki to dzieje „wielkich wodzów”.
Wykażesz, że do „przekroczenia Rubikonu” nie trzeba było zbyt wielu przygotowań.
Opiszesz, jak słynny Juliusz Cezar zdobył władzę w imperium rzymskim.
Zrekonstruujesz przebieg najkrwawszej sesji senatu w dziejach.