W drugiej połowie II w. p.n.e. społeczeństwo rzymskie zaczęło się drastycznie rozwarstwiać. Najbogatsi Rzymianie powiększali swój stan posiadania kosztem uboższych obywateli. Ci ostatni tracili w ten sposób swoje majątki (w tym ziemie) i masowo zasilali powiększającą się warstwę proletariuszy. To doprowadziło do rozłamu rzymskiej sceny politycznej. Część nobilów stwierdziła, że kraj wymaga reformy, a ogół obywatelski powinien mieć większy wpływ na politykę państwa. Pomysł ten spotkał się jednak z gwałtownym sprzeciwem zwolenników dawnego ładu. Konflikt między dwoma ugrupowaniami zapoczątkował epokę sporów i wojen domowych. Ich efektem była m.in. była niebywała kariera Juliusza Cezara, a w jej konsekwencji – upadek ustroju republikańskiego.