Wiek XIX był ostatnią epoką wielkich systemów filozoficznych. W tym stuleciu tworzyli ostatni filozofowie, którzy próbowali objąć swą myślą całość problematyki filozoficznej, choć jeden z nich – August Comte – radykalnie ograniczył zakres prawomocnej refleksji metafizycznej i epistemologicznej. Wszyscy trzej – Hegel, Marks, Comte – mieli swoje wizje praw historii i jej rozwoju. Wszyscy wierzyli w postęp ludzkości i postrzegali swą epokę jako najwyższy etap w rozwoju cywilizacji, choć przewidywali także jeszcze lepszą jej przyszłość. W czym innym jej jednak upatrywali: Hegel – w zwiększaniu się ludzkiej wolności, Marks – w rewolucji społecznej, Comte – w rozwoju nauki.