Zwyczajność nieoczywista. Życie jako materia literacka. Dzienniki Witolda Gombrowicza
Wielu pisarzy dwudziestowiecznych zacierało granice między kreacją literacką a prawdą autobiografii. Liczne dzienniki, pamiętniki, a także obfita epistolografia służyły bezpośredniej ekspresji osobowości twórcy. Utwory te można czytać jako dokumenty z życia, ale warto na nie patrzeć również jako na dzieła, w których toczy się specyficzna gra z czytelnikiem. Pisarz odsłania się, ale i zasłania dzięki konwencji gatunku, który narzuca pewne reguły i zasady.
Przeanalizujesz fragmenty Dzienników Gombrowicza i zastanowisz się, na czym polega gra autora z czytelnikiem.
Określisz cele doboru określonych treści w narracji pamiętnikarskiej.
Wskażesz językowe środki autokreacji narratora dziennika.
Wyjaśnisz, na jakie potrzeby współczesnego czytelnika odpowiada forma dziennika.