Na przełomie XIX i XX wieku polski filozof, logik i psycholog Kazimierz Twardowski, uczeń Franza Brentany, zainicjował ruch filozoficzny zwany szkołą lwowsko‑warszawską. Był to nowy etap w rozwoju kultury filozoficznej na ziemiach polskich. Szkołę tworzyli myśliciele z różnych zaborów, zjednoczeni wokół sformułowanego przez Twardowskiego postulatu, że filozofia powinna posługiwać się tymi samymi metodami badawczymi, co nauki empiryczne. Przedstawiciele szkoły lwowsko‑warszawskiej nie odrzucali całkowicie tradycyjnych problemów filozoficznych, jednak kładli coraz większy nacisk na badanie języka oraz analizy logiczno‑matematyczne i dokonali na tym polu wielu odkryć na poziomie światowym.