Rozwój społeczno‑gospodarczy powoduje, że miasta przez cały czas zmieniają swoje funkcje. Jest to tak zwana sukcesja funkcji, która dotyczy do pewnego stopnia wszystkich większych miast świata.

Bardzo dobrym przykładem tego zjawiska jest Toruń, który od XIII do XVIII w. dzięki dogodnemu położeniu fizycznogeograficznemu i komunikacyjnemu pełnił głównie funkcję handlową. Podczas rozbiorów, gdy miasto znalazło się w zaborze pruskim, charakterystyczna była dla niego funkcja militarno‑strategiczna (jako twierdza graniczna i siedziba garnizonów wojskowych). Podczas dwudziestolecia międzywojennego zaczęła wysuwać się na pierwszy plan funkcja administracyjna (siedziba województwa pomorskiego). Po II wojnie światowej, w wyniku przeniesienia pracowników naukowych uniwersytetu w Wilnie, Toruń stał się miastem uniwersyteckim, a na skutek rozwoju przemysłu chemicznego (np. Elana, Merinotex), również dominującą była funkcja przemysłowa. Dziś – jak twierdzi prof. Daniela Szymańska – miasto to pełni głównie funkcje: naukową, kulturalno‑oświatową, turystyczną, administracyjną, przemysłową i pielgrzymkową.

Świadectwem zmian funkcji miast w czasie jest zróżnicowanie ich zabudowy. W wielu z nich można dostrzec budynki i infrastrukturę pochodzącą z różnych epok historycznych.

R1c5jmdOjUiDE

Zdjęcie prezentuje fragment toruńskiej starówki - to budynki z czerwonej cegły, głównie kamienice, mają czerwone dachy. Widać dwie wieże kościołów. W tle jest blokowisko.