W baroku bardzo modne było malarstwo iluzjonistyczne. Artyści stosujący ten sposób tworzenia dążyli do wywołania w widzu iluzji obcowania z rzeczywistością: na przykład na ścianie malowali okno, przez które można było „zobaczyć” (również namalowany) krajobraz, natomiast na sklepieniu przedstawiali perspektywę pozornie trójwymiarowego nieba. 

Również poeci tej epoki odwoływali się do poetyki iluzji, aby prowadzić z czytelnikami intelektualną grę. „Malowali słowami” poetycki obraz, by za chwilę uzmysłowić odbiorcom swoich dzieł, że tak naprawdę rzeczywistość jest inna...