Początki filozofii i nauki mają swoje źródło w ludzkim pragnieniu rozpoznania, jak jest. To był początek poszukiwania wiedzy pewnej, która pozwala przekroczyć zmienność i niepewność codziennego doświadczenia. Zwykle z entuzjazmem witamy momenty, które zdają się potwierdzać nasze poglądy i przekonania. Dobrze jest mieć poczucie, że rozpoznaje się reguły rządzące ludzkim życiem i w związku z tym wie się, co i jak czynić lub czego unikać. A jednak człowiek, jeśli nie popada w skrajne zadufanie i samozakłamanie, musi co i rusz rozpoznawać ograniczenia swoich władz poznawczych. Choć żyjemy w cywilizacji, której ekspansywność wydaje się świadczyć o potędze zdobywanej przez ludzkość wiedzy, to pesymizm antropologiczny jest naszym udziałem. Podobnie jak naszych przodków od czasów, gdy człowiek zaczął archiwizować swoje doświadczenie w postaci sztuki i filozofii. Po raz pierwszy radykalny wyraz zwątpieniu w możliwości poznania dali sceptycy, ale i dziś go słychać wyraźnie.