Romantyczne podejście do religii było indywidualistyczne. Bardziej niż dogmaty liczyło się duchowe przeżycie. Ta religia uczucia współistniała z wiarą w postęp i szacunkiem dla nauki. Duchowe przebudzenie korespondowało z zainteresowaniem tekstami biblijnymi, które były często przywoływane i parafrazowane. Tym, co najbardziej fascynowało romantycznych twórców była stwarzająca moc Słowa. Sięgając do języka Biblii, romantycy zapragnęli opisać dzieje Polski, jako nowego narodu wybranego.