R1FBIqvA1wEX3
Ilustracja przedstawia fotografię młodej kobiety, która ma zaklejone białą taśmą usta. Włosy kobiety są rude, długie i kręcone. Oczy duże, ciemne, nos prosty. Twarz kobiety jest spokojna, na twarzy są rude piegi. Kobieta ubrana jest w białą, koronkową sukienkę bez rękawów. Kobieta siedzi na skórzanej kanapie.

Wyzucie z konwenansu. Milczenie jako broń Iwony, księżniczki Burgunda. Iwona księżniczka Burgunda, reż. Zygmunt Hübner

Źródło: Pixabay, domena publiczna.

Iwona księżniczka Burgunda to dramat Witolda Gombrowicza wystawiony na deskach Teatru Powszechnego w Warszawie przez Zygmunta Hübnera w 1983 roku. Później spektakl został zaadaptowany na potrzeby Teatru Telewizji.

Pomimo zmian wprowadzonych przez reżysera uniwersalna wymowa sztuki pozostała nienaruszona. Twórcy rozprawiają się w niej bezwzględnie z niewolą konwenansu i konsekwencjami, jakie niesie ona dla obezwładnionej jednostki. Wszyscy bohaterowie wyposażeni są w Gombrowiczowskie gęby i maski. Dopiero pojawienie się głównej bohaterki, Iwony, sprawia, że zostają one brutalnie zerwane. Narzędzie, którym posługuje się przyszła księżniczka, to milczenie, trudne do wytrzymania dla rozgadanych dworzan.

Groteskowy charakter sztuki nie przeszkadza w stworzeniu przez aktorów wyrazistych portretów psychologicznych ludzi, którzy po raz pierwszy zmierzyli się z własnymi demonami.

Twoje cele
  • Wyjaśnisz, jakie funkcje może pełnić milczenie w dramacie.

  • Przeanalizujesz stosunek innych bohaterów i bohaterek do Iwony.

  • Wyjaśnisz, jakie funkcje może pełnić milczenie w dramacie.

  • Scharakteryzujesz postawy bohaterów w spektaklu Z. Hübnera wobec milczenia głównej bohaterki.

  • Przeanalizujesz sposób, w jaki kamera pokazuje milczenie Iwony.