Iwona księżniczka Burgunda to dramat Witolda Gombrowicza wystawiony na deskach Teatru Powszechnego w Warszawie przez Zygmunta Hübnera w 1983 roku. Później spektakl został zaadaptowany na potrzeby Teatru Telewizji.

Pomimo zmian wprowadzonych przez reżysera uniwersalna wymowa sztuki pozostała nienaruszona. Twórcy rozprawiają się w niej bezwzględnie z niewolą konwenansu i konsekwencjami, jakie niesie ona dla obezwładnionej jednostki. Wszyscy bohaterowie wyposażeni są w Gombrowiczowskie gęby i maski. Dopiero pojawienie się głównej bohaterki, Iwony, sprawia, że zostają one brutalnie zerwane. Narzędzie, którym posługuje się przyszła księżniczka, to milczenie, trudne do wytrzymania dla rozgadanych dworzan.

Groteskowy charakter sztuki nie przeszkadza w stworzeniu przez aktorów wyrazistych portretów psychologicznych ludzi, którzy po raz pierwszy zmierzyli się z własnymi demonami.