Do czynników porządkujących system językowy należą uzus, czyli utarty zwyczaj, oraz norma, czyli zbiór obowiązujących reguł. W mowie użytkowników polszczyzny pojawiają się nowe formy gramatyczne, nowe wyrazy i związki frazeologiczne, które dopiero po rozpowszechnieniu i akceptacji mogą wejść do systemu. Takie współdziałanie trzech poziomów – uzusu, normy i systemu – przypomina dobrze zorganizowaną firmę, gdzie najpierw pojawia się pomysł (uzus), odrzucony później lub zaakceptowany (norma), który po akceptacji jest wcielany w życie (system).