Villon to pierwszy nowożytny poeta piszący po francusku. Czy jednak poeta ten w istocie był Villonem?

Paryż XV wieku miał atmosferę typową dla „cyganerii”. W głośnych tawernach spotykali się artyści i włóczędzy. Uniwersytet paryski przyciągał nie tylko fascynatów nauki, lecz także zrujnowanych szlacheckich synów, skłonnych do wybryków oraz drobnych przestępstw.
Villon wpisywał się w ten klimat. Podejrzana paryska knajpa była jego domem i niewyczerpanym źródłem inspiracji. Tam grzeszył i tworzył i swoje dzieła. Tam wykreował własną postać — artysty i wyrzutka o burzliwym życiorysie. Być może nawet jego nazwisko stanowiło element kreacji. Historycy literatury wciąż rozpatrują hipotezę, że François Villon był bohaterem literackim utworów anonimowego autora, który podpisał się nazwiskiem ściganego przestępcy. Jednak niezależnie od niepewności co do postaci twórcy, literacki obraz kultury końca średniowiecza w Wielkim Testamencie jest wiarygodny — żywy i fascynujący.