O zachowaniu się przy stole – średniowieczny podręcznik savoir‑vivre'u
Żyjący w XVI w. włoski twórca Giovanni della Casa w traktacie Galateo zjadliwie szydził z tych,
którzy, jak to się czasem widzi, siedzą niczym wieprze z ryjem zanurzonym w zupie i ani razu nie podnoszą głowy, ani też ni oczu, ni rąk nie oderwą od mięsiwa, a policzki mają przy tym wydęte, jakby dęli w trąbę lub zdmuchnąć chcieli ogień; którzy nie jedzą, tylko połykają i tak sobie ręce po łokcie niemal upaprzą i pobrudzą serwetki, że ścierki kuchenne i szmaty od kurzu są od nich czystsze i bielsze
Cytat za: Jacek Sokolski, Uwagi o antywzorcach zachowań biesiadnych w literaturze staropolskiej, [w:] Smak biesiady. Antropologiczne szkice o kulturze szlacheckiej i współczesnej, red. J. Eichstaedt, Ożarów 2000, s. 57.
Uwagi i krytyka ucztujących, którzy nie potrafią zachować się przy wspólnym stole, pojawiała się już wcześniej. Jedno z dzieł uczących biesiadnej etykiety napisał w XV stuleciu Przecław Słota.
Dokonasz analizy wiersza Słoty O zachowaniu się przy stole, aby ustalić, jakie zachowania biesiadników zostały ocenione krytycznie.
Wykażesz, że tekst Słoty ma charakter melorecytatywu.
Wyjaśnisz, dlaczego – według Słoty – należy się szacunek kobietom.
Napiszesz tekst, w którym wyjaśnisz, w jaki sposób uczestnicy uczty mają okazywać szacunek kobietom.