Czy wiesz, skąd pochodzi słynne powiedzenie homo homini lupus est („człowiek człowiekowi wilkiem”)? To parafraza cytatu z komedii Plauta. Użył jej Thomas Hobbes do opisania stanu natury, który był dla niego walką wszystkich ze wszystkimi, toczoną z pobudek egoistycznych i pod wpływem strachu. John Locke uważał, że człowiek w stanie natury uznawał prawo rozumu, które pozwalało mu rozpoznać dobro i zło, i zabraniało wyrządzać szkodę innym. Najbardziej idylliczną wizję prezentował Rousseau, zakładając powszechną zgodę równych sobie ludzi i naturalną miłość bliźniego. Wizje pierwotnej wspólnoty ludzkiej służyły tym filozofom do rozważań na temat społeczeństwa i roli państwa.