Po sfałszowaniu wyborów z czerwca 1946 r. i objęciu władzy komuniści przystąpili do prac nad uchwaleniem ustawy zasadniczej. W lutym 1947 r. nowy sejm uchwalił tymczasową konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej (zwaną małą konstytucją), upodabniającą ustrój Polski do ustroju ZSRS. Ustawa Konstytucyjna z dnia 19 lutego 1947 r. o ustroju i zakresie działania najwyższych organów Rzeczypospolitej Polskiej odwoływała się w niektórych aspektach do konstytucji marcowej. Najwyższą władzę ustawodawczą w państwie otrzymał Sejm, składający z 444 posłów. Władza wykonawcza znalazła się w ręku prezydenta, rządu oraz Rady Państwa, zaś pieczę nad sądownictwem miały sprawować niezawisłe sądy. Ustrój ten, w niewiele zmienionej formie, funkcjonował w Polsce przez kolejne 45 lat.