Gdy w czerwcu 1791 r. król Ludwik XVI wraz z rodziną próbował uciec ogarniętego zamieszkami rewolucyjnymi Paryża by rozpocząć działania kontrrewolucyjne, został uznany za zdrajcę narodu i przekazany pod kontrolę rewolucyjnych władz. Mosty łączące Francję z innymi monarchiami europejskimi zostały ostatecznie spalone 21 stycznia 1793 r. – wraz ze straceniem „obywatela Kapeta”, jak po detronizacji nazywano Ludwika XVI. Jesienią tego roku ścięto królową Marię Antoninę. Podczas groteskowego procesu jedyny, ośmioletni syn pary królewskiej, a dla emigrantów następca tronu Ludwik XVII, został zmuszony do zeznawania przeciwko matce. Dwa lata później młody następca tronu zmarł w więzieniu.

Królobójstwo było głównym powodem przystąpienia do wojny dotychczas neutralnej Wielkiej Brytanii, która wraz z Austrią i Prusami utworzyła I koalicję antyfrancuską. Zagrożenie zewnętrzne oraz walki wewnętrzne przyczyniały się do rosnącego terroru i zmian w kręgach rządzących.