Obraz przedstawia scenę rodzajową. W centralnej części obrazu znajduje się młody mężczyzna trzymający na rękach młodą kobietę w długiej sukni. Kobieta ma uniesione do góry ręce, szarpie za hełm drugiego mężczyzny, który próbuje ją złapać ba lewą rękę. Kobieta wyraźnie się szarpie, próbując oswobodzić z rąk mężczyzn. Pomagają jej w tym dwie stojące obok, nagie kobiety. Na drugim planie widać tłum kłębiących się ludzi oraz morze i pływające po nim statki z żaglami.
Cechy eposu starożytnego
Francesco Primaticcio, Uprowadzenie Heleny, ok. 1530‒1539
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
Epos eposowi nierówny... W tym potocznym stwierdzeniu kryje się nie tylko konstatacja, że poziom literacki utworów należących do tego gatunku bywa różny: są tu dzieła wybitne i artystycznie słabe. Ich „nierówność” dotyczy także tego, że epos ewoluował i pojawiały się jego nowe odmiany. Pierwsza z nich powstała w starożytności, późniejsze, np. epos rycerski, były popularne w średniowieczu.
Twoje cele
Zapoznasz się z cechami eposu starożytnego.
Wybierzesz z fragmentu Iliady określenia pełniące funkcję stałych epitetów.
Scharakteryzujesz relacje między ludźmi i bogami w eposie starożytnym.
Ustalisz, co wpływa na patetyczność stylu Homera w Iliadzie.
Wykażesz, że w eposie starożytnym występują cechy poetyki realistycznej.