Obraz przedstawia ponurą scenerię, która podobna jest do pola bitwy. Na obrazie znajdują się przede wszystkim ludzkie szkielety, które odbierają życie wszystkim ludziom: topią ich, wieszają, ścinają głowy. Na pierwszym planie w centralnym punkcie śmierć z kosą na czerwonawym wychudzonym koniu prowadzi swoją armię, niszcząc świat żywych. Przerażeni ludzie uciekają do ogromnej trumny. Jedynie para kochanków, w prawym dolnym rogu obrazu, zdaje się nie zauważać otaczającej ich scenerii i jest zajęta sobą.
Dżuma Alberta Camusa jako powieść paraboliczna
Pieter Bruegel Starszy, Triumf śmierci, 1562
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
Kiedy w 1999 roku tygodnik „Polityka” ogłosił plebiscyt na pisarzy i dzieła wszech czasów, Dżuma Alberta Camusa zajęła w nim czwarte miejsce. Maciej Kowalski pisał wówczas, że przyjęło się uważać, iż po dzieła Camusa najchętniej sięgają nastolatkowie, których zaczynają dręczyć tzw. «problemy egzystencjalne». Wielu filozofów z tego właśnie powodu pogardliwie traktuje autora Mitu Syzyfa, określając go mianem «filozofa dla licealistów»
(1)(1). Czy to rzeczywiście słuszny zarzut?
Twoje cele
Scharakteryzujesz powieść paraboliczną.
Zinterpretujesz motto powieści.
Wyjaśnisz, na czym polega egzystencjalizm w Dżumie.
Wyjaśnisz, dlaczego Dżuma uważana jest za dzieło XX‑wiecznej literatury egzystencjalistycznej.