R1dlvmDflKGNe1
Ilustracja przedstawia siedem zdjęć muzyków grających na instrumentach. Na zdjęciach widoczne są jedynie dłonie muzyków i fragmenty; skrzypiec, wiolonczeli i klarnetu. Napis: W królestwie sekcji. Bliskie spojrzenie na orkiestrę symfoniczną.

W królestwie sekcji. Bliskie spojrzenie na orkiestrę symfoniczną

Źródło: Marcin Łukasiewicz, licencja: CC0.

Wstęp

Muzyka od zawsze była źródłem piękna i wywoływała emocje. OrfeuszOrfeuszOrfeusz potrafił grać w taki sposób, że dźwięk jego liryLiraliry pobudzał do życia przyrodę, reagowały na nią zwierzęta, a ludzie ulegali jej czarującemu brzemieniu. Od zarania dziejów człowiek zachwycał się grą na instrumentach, muzyka wprowadzała w zadziwienie zarówno słuchaczy, jak i samych wykonawców. Służyła kultowi, zabawom. Jednym z najstarszych przejawów wspólnego muzykowania jest muzyka ludowa, która towarzyszyła obrzędom, tańcowi, pełniła istotną role w kształtowaniu kultur wiejskiej. Wykonywały ją kapele, czyli ludowe zespoły muzyczne. Zanim rozwinęła się orkiestraOrkiestraorkiestra, utwory muzyczne były wykonywane przez mniejsze zespoły. Z biegiem czasu liczebność ich członków rosła, zespoły rozwijały się także pod względem instrumentów i profesjonalizmu wykonania. Orkiestry istniały już w średniowieczuŚredniowiecześredniowieczurenesansieRenesansrenesansie, jednak orkiestra symfonicznaOrkiestra symfonicznaorkiestra symfoniczna, czyli przeznaczona do wykonywania wielkich dzieł muzycznych (np. symfoniiSymfoniasymfonii, koncertówKoncertkoncertów, baletówBaletbaletówoperOperaoper) powstała dopiero w XVIII wieku, gdy wykształciła się symfoniaSymfoniasymfonia – kilkuczęściowy utwór grany przez orkiestrę, któremu orkiestra symfoniczna zawdzięcza swoją nazwę.

Symfonia
Symfonia

[gr.], muz. cykliczna forma orkiestrowa, zazwyczaj 4‑częściowa, zbudowana zgodnie z zasadami cyklu sonatowego.