Prezentacja z mapą północno‑zachodniej części Cesarstwa Niemieckiego z drugiej połowy XVII wieku. Na mapie zaznaczone są miejsca, w których żył i tworzył Jan Sebastian Bach. Po naciśnięciu nazwy miejscowości pojawiają się informacje dodatkowe. EISENACH Jan Sebastian Bach urodził się 21 marca 1685 roku w niemieckim mieście Eisenach. Przyszedł na świat w bardzo muzykalnej rodzinie, w której zawód muzyka przechodził z ojca na syna. Pierwszymi nauczycielami Jana Sebastiana gry na klawesynie i organach byli ojciec i stryj. Już w wieku 10 lat przyszły kompozytor stracił oboje rodziców. OHRDRUF Po śmierci rodziców Jan Sebastian zamieszkał u swego najstarszego brata w Ohrdruf. Uczęszczał tam do szkoły i pobierał lekcje gry na instrumentach. W wieku 15 lat opuścił dom brata i rozpoczął samodzielne życie. LÜNEBURG W 1700 roku Bach przybył do Lüneburga, gdzie przyjęto go jako sopranistę do chóru w tamtejszym kościele. Przyszły kompozytor godził naukę w szkole z pracą zarobkową w chórze. W trakcie mutacji, kiedy nie mógł śpiewać, grał w przykościelnej orkiestrze na skrzypcach i altówce oraz udzielał się jako klawesynista i organista. Był też kierownikiem chóru, co pozwoliło mu dobrze poznać praktykę muzyki wokalnej. Oprócz muzyki religijnej, na dworze książęcym w pobliskim Celle poznawał świecką muzykę koncertową, głównie francuską (zdobyta tam wiedza pozwoliła Bachowi tworzyć później również dzieła świeckie, np. Kantatę o kawie). W Lüneburgu, gdzie przebywał 3 lata, powstały pierwsze utwory organowe Bacha. WEIMAR W 1703 roku Jan Sebastian najął się do kapeli dworskiej w Weimarze. Przebywał tam zaledwie kilka miesięcy. Następnie przebywał w Arnstadt, został tam drugim organistą oraz opiekunem chóru uczniowskiego. Jego praca była mocno krytykowana. Przyczyną rezygnacji z zatrudnienia był jednak konflikt, do którego doszło po wyprawie kompozytora do Lübeck w celu usłyszenia gry organowej Dietricha Buxtehudego. Według legendarnych podań była to wędrówka piesza. MÜHLHAUSEN/THÜRINGEN Nową pracę znalazł kompozytor w Mühlhausen w Turyngii, gdzie został organistą w Kościele św. Błażeja. W 1707 roku Bach poślubił Marię Barbarę, z którą miał siedmioro dzieci. Przed kolejną przeprowadzką (z powrotem do Weimaru), Bach napisał Toccatę i fugę d‑moll. W 1708 roku Bach ponownie zamieszkał w Weimarze. Pełnił tam rolę organisty i klawesynisty. Komponował i wykonywał utwory koncertowe z zespołem książęcym. W 1714 roku uzyskał funkcję koncertmistrza, którego zadaniem było wykonywanie kantat, które sam wykonywał. Kantaty powstawały regularnie co cztery tygodnie. KÖTHEN W 1717 roku Bach z rodziną przeniósł się do Köthen, gdzie został mianowany kapelmistrzem. Większość dzieł powstałych w Köthen to kompozycje o charakterze świeckim, m.in. Koncerty brandenburskie (BWV 1046‑1051) oraz suity francuskie i angielskie, suity na wiolonczelę solo, sonaty i partity na skrzypce, sonaty na flet i klawesyn, sonaty na skrzypce i klawesyn, koncerty skrzypcowe, a także 1 tom Das Wohltemperierte Klavier [czyt. das woltemperierte klawier]. W 1720 roku zmarła żona kompozytora. Wkrótce Jan Sebastian poznał młodą sopranistkę – Annę Marię Wilcke, którą poślubił w 1721 roku. Bachowie mieli 13 dzieci. Po ślubie, w Köthen pozostali jeszcze przez rok. Leipzig W 1722 roku Bach otrzymał stanowisko organisty Kościoła św. Tomasza w Leipzig. Został tam kantorem i pełnił tę funkcję do śmierci. W Leipzig Bach poświęcił się twórczości religijnej, pisanej ku większej chwale Bożej. Co tydzień komponował nowy utwór do czytań biblijnych. Powstałe tam kantaty były wykonywane podczas nabożeństw w każdą niedzielę pod kierunkiem kompozytora. W Leipzig powstały również: Pasja według św. Mateusza, Magnificat D‑dur oraz Wielka Msza h‑moll. Komponował również dla dzieci małe formy muzyczne. Przez całe życie cieszył się bardzo dobrym zdrowiem, dopiero w 1749 zaczął tracić wzrok wskutek katarakty. W 1750 Lipsk odwiedził go słynny angielski okulista Taylor, który przeprowadził u Bacha serię operacji. Operacje były bardzo krwawe i nie tylko nie pomogły kompozytorowi, ale doprowadziły do powikłań i infekcji. 28 lipca 1750 roku zmarł w wyniku wylewu krwi do mózgu. Pochowany został w prezbiterium kościoła św. Tomasza w Lipsku.