Zasady refundacji leków
Zasady refundacji leków określa ustawa refundacyjna [10]. Leki refundowane, wyroby medyczne oraz środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego są wydawane na podstawie recepty lekarskiej za opłatą ryczałtową, częściową odpłatnością (30% lub 50% ich limitu finansowania) albo bezpłatnie. Recepta jest wystawiona przez osobę uprawnioną, którą może być lekarz, lekarz dentysta, farmaceuta, pielęgniarka, położna oraz felczer.
Zgodnie z ustawą refundacyjną odpłatność określaną jako B – bezpłatnie – otrzymują leki przeciwnowotworowe w leczeniu nowotworu złośliwego, leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, upośledzenia umysłowego lub zaburzenia rozwojowego, a także choroby zakaźnej o szczególnym zagrożeniu dla populacji. Za opłatą określaną jako R – ryczałt –wydawane są leki, które wymagają stosowania dłużej niż 30 dni, przy czym koszt ich stosowania przy innym poziomie odpłatności przekraczałby pułap określony w ustawie. Odpłatność 50% dotyczy leku, który wymaga stosowania zgodnie z bieżącą wiedzą nie dłużej niż 30 dni. Odpłatność 30% dotyczy leków, które nie zakwalifikowały się do wymienionych wcześniej trzech grup.
Kwota, jaką pacjent zapłaci za lek, zależy od kilku czynników: ceny detalicznej za jedno opakowanie, limitów finansowania, poziomu odpłatności oraz ewentualnie dodatkowych uprawnień (rycina 5).
Rycina przedstawia informacje na temat czynników wpływających na odpłatność leku ponoszoną przez pacjenta. Pomiędzy planszami znajdują się strzałki kierujące do tytułowej planszy.
Poszczególne plansze są opisane jako:
Zapłata pacjenta za lek.
Cena detaliczna za opakowanie.
Poziom odpłatności.
Uprawnienia dodatkowe.
Limit finansowania przez NFZ.
Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści