Ilustracja Florencji w XV w. Miejskie zabudowania są ciasno usytuowane. Dom jeden, obok drugiego. Wśród zabudowań, w centralnym punkcie miasta, znajduje się kościół. Miasto znajduje się w obrębie murów. Mury posiadają liczne, rozmieszczone co kilka metrów baszty. Za murami po lewej stronie widoczne są pola i zabudowania. Przez miasto przepływa rzeka. Zbudowane są na niej cztery mosty, łączone dwie części miasta.
Ilustracja Florencji w XV w. Miejskie zabudowania są ciasno usytuowane. Dom jeden, obok drugiego. Wśród zabudowań, w centralnym punkcie miasta, znajduje się kościół. Miasto znajduje się w obrębie murów. Mury posiadają liczne, rozmieszczone co kilka metrów baszty. Za murami po lewej stronie widoczne są pola i zabudowania. Przez miasto przepływa rzeka. Zbudowane są na niej cztery mosty, łączone dwie części miasta.
Czas renesansu. Humanizm źródłem przemian w kulturze, nauce, religii i organizacji społeczeństw
Widok Florencji w 1493 roku
Źródło: a. nn., domena publiczna.
Największe osiągnięcia renesansu europejskiego
W 1453 roku Konstantynopol, stolica wschodniej części cesarstwa rzymskiego (zwanego Bizancjum), został zdobyty przez Turków. Oznaczało to koniec istnienia tego państwa. Wielu uczonych bizantyjskich opuściło ojczyznę i przeniosło się do bezpieczniejszych Włoch. Uczeni przywozili ze sobą starożytne rzymskie i greckie rękopisy oraz traktaty naukowe. Wywołało to we Włoszech fascynację starożytnością. Modne stało się studiowanie greckiej filozofii i czytanie rzymskich dzieł w języku łacińskim. Zachwycano się antyczną architekturą. Efektem tego był niezwykły rozwój sztuki wzorowanej na dziełach antycznych. Z tego powodu nową epokę w dziejach kultury nazwano renesansem lub odrodzeniem.
Głównym prądem intelektualnym epoki renesansu, był humanizm. Rozwinął się w XV i XVI w. we Włoszech, skąd jego wpływy rozprzestrzeniły się na całą Europę. Nurt ten miał dwie charakterystyczne cechy: fascynację kulturą starożytnej Grecji i Rzymu, oraz antropocentryzm. Hasłem humanizmu stała się maksyma Terencjusza: Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce.
R3HiY6khIOkM71
Linia chronologiczna. XIV–XVI wiek. Renesans. 1459. Założenie Akademii Platońskiej we Florencji. 1492. Odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. 1502. Wydanie Podręcznika żołnierza przez Erazma z Rotterdamu. 1506. Wstąpienie Zygmunta Starego na tron polski. 1508–1512. Powstanie fresku Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej. 1516. Wydanie nowego przekładu Nowego Testamentu. 1517. Ogłoszenie 95 tez Marcina lutra.
Oś czasu. Renesans
Źródło: Contentplus.sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Rek4cdUFycGOg
Mapa zawiera informacje o granicach państw w XIV wieku. Na mapie zaznaczone są: - granice Cesarstwa Rzymskiego około 1400 r., granice krajów pod panowaniem Luksemburgów do 1437 r.,
kraje we władaniu Habsburgów,
W skład granic Cesarstwa Rzymskiego około 1400 roku wchodziły państwa:
Hrabstwo Sabaudii, Związek Szwajcarski, Księstwo Mediolanu, Hrabstwo Tyrolu, - Arcyksięstwo Austriackie, Księstwo Bawarii,
Republika Genuii, cześć Burgundii, Rzesza Niemiecka.
Luksemburgowie władali Królestwem Węgierskim.
Habsburgowie władali:
Hrabstwem Tyrolu, Arcyksięstwem Austriackim.
Pozostałe państwa zaznaczone na mapie:
Królestwo Francji, Państwo Kościelne, Królestwo Neapolu, Królestwo Sycylii, Republika Wenecka,
Królestwo Bośni, Królestwo Serbii, Albania,
Wielkie Księstwo Litewskie, Imperium Osmańskie.
Italia i Bizancjum około 1400 roku
Źródło: Krystian Chariza i zespół, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 1
Na podstawie mapy napisz, dlaczego uczeni z Bizancjum wyjeżdżali właśnie do włoskich miast.
R14hV9Jkalocm
(Uzupełnij).
Źródło: Learnetic S.A., licencja: CC BY 4.0.
Zwróc uwagę na odległości i przynależność kulturową wymienionych miast.
Powody wyboru włoskich miast: mała odległość między obiema krainami, wspólna historia i poczucie przynależności do świata antycznego Rzymu w przeszłości, ożywione kontakty między miastami Italii i Konstantynopolem. We Włoszech również było wiele uniwersytetów.
Polecenie 1
Napisz, dlaczego uczeni z Bizancjum wyjeżdżali właśnie do miast włoskich.
R14hV9Jkalocm
(Uzupełnij).
Źródło: Learnetic S.A., licencja: CC BY 4.0.
Zastanów się, co łączyło oba miasta.
Mała odległość między obiema krainami, wspólna historia i poczucie przynależności do świata antycznego Rzymu w przeszłości, ożywione kontakty między miastami Italii i Konstantynopolem, we Włoszech było wiele uniwersytetów.
Architektura renesansu
We Florencji powstało wiele budynków wzorowanych właśnie na starożytnych budowlach rzymskich. Do najwspanialszych zaliczamy katedrę Santa Maria del Fiore i pałac wybudowany dla rodu Medyceuszy.
R1SHkcGJohCRw
Widok z góry na pałac Medyceuszy. Widoczne są liczne budynki, ciasno ulokowane. W centralnym punkcie placu, znajduje się największy budynek, zbudowany w kształcie litery C. Zbudowany jest z kamienia, pokryty dachówką. Na dwóch kondygnacjach, są rozmieszczone okna. Jest ich bardzo dużo i rozmieszczone są ciasno. Rozciągają się wokół budynku. Kolejne budynki są mniejsze. Również są pokryte dachówką. Są otynkowane (jasnymi kolorami).
Pałac Medyceuszy
Źródło: Sailko, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Ciekawostka
Katedra florencka
W XV wieku wzniesiono we Florencji nową katedrę, którą wykończono w sposób nietypowy, jak na ówczesne czasy. Jej budowę rozpoczęto wprawdzie w obowiązującym w średniowiecznej Europie stylu gotyckim, jednak później zupełnie zmieniono projekt. Cechą charakterystyczną nowej świątyni była ogromna kopuła, górująca nad całym miastem. Rozwiązanie to stało się wkrótce niezwykle modne i w wielu miastach włoskich zaczęto budować podobne kościoły. Kopułę ma również wybudowana w XVI wieku Bazylika św. Piotra w Rzymie, najbardziej znana świątynia katolicka na świecie. Bazylika to czołowe dzieło z okresu renesansu i baroku.
RGwEgp8F2jiWp
Zdjęcie przedstawia widok z daleka na katedrę. Katedra jest monumentalnych rozmiarów, w porównaniu z innymi zabudowaniami, które są wokół niej ulokowane. Katedra jest zbudowana na planie krzyża łacińskiego. Fasada bazyliki została zaprojektowana i wykonana w stylu gotyckim. Po lewej stronie jest wysoka, wąska wieża, zaś po prawej stronie widoczna wysoka kopuła. Wieża jest bogato zdobiona, na trzech kondygnacjach są wysokie okna. Na najwyższym piętrze katedry i kopuły są w ulokowane w rzędzie okrągłe okna. W oddali widoczna jest panorama na góry.
Katedra Santa Maria del Fiore
Źródło: Bruce Stockes, Flickr, licencja: CC BY-SA 2.0.
RhWlMm7aT1pm3
Zdjęcie przedstawia bazylikę. Budynek jest monumentalny, trzykondygnacyjny. Składa się z prostokątnej budowli zwieńczonej wysoką kopuła. Po lewej i prawej strony kopuły, umieszczone są po jednej małej kopule. Fasada budynku jest bogato zdobiona. Na jej szczycie ustawionych zostało trzynaście posągów. Na fasadzie znajdują się kolumny, które sięgają do pierwszego piętra. Na samej górze budynku, w prawym i lewym górnym rogu znajdują się zegary. Obok bazyliki są ulokowane budynki.
Bazylika św. Piotra w Rzymie
Źródło: a. nn., domena publiczna.
R1bwvTiJXby6Z
Obraz przedstawia wnętrze Panteonu. Wnętrze kopuły jest ogromne i wysokie. Na samej górze jest otwór, który oświetla wnętrze. Na samym dole kopuły są widoczne kolumny, półkoliste wnęki, w których znajdują się rzeźby. Wyżej są wnęki, swym wyglądem przypominające okna. Sama góra kopuły jest udekorowana kwadratami, ułożonymi jeden, obok drugiego. W kopule jest dużo ludzi: mężczyźni, kobiety, zakonnicy. Są chaotycznie rozlokowani. Jedni rozmawiają między sobą, inni klęczą, inni przemieszczają się.
Panteon – świątynia zbudowana w II wieku n.e. w starożytnym Rzymie. W XV wieku stała się wzorem dla renesansowych architektów
Źródło: Giovanni Paolo Panini, ok. 1734, domena publiczna.
Nowe spojrzenie na świat
Badaczy, znawców kultury i języków starożytnych zaczęto nazywać humanistami (od łacińskiego słowa humanus – ludzki). W centrum zainteresowania stawiali oni człowieka i jego życie we wszystkich jego przejawach w odróżnieniu od średniowiecznego koncentrowania się na Bogu i wierze. Humaniści jako swoje hasło przyjęli cytat z dzieła rzymskiego pisarza „Człowiekiem jestem, nic, co ludzkie nie jest mi obce”. Uważali, że Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo, więc jest on istotą, którą trzeba akceptować i się nią zachwycać. Humaniści włoscy podróżowali po całej Europie, dlatego nowe idee stawały się popularne również w innych krajach, także w Polsce.
R1cLwHTGzxOS3
Obraz przedstawia postać, która jest ubrana w szatę sięgającą do kostek. Na głowie ma chustkę. Prawą rękę ma zgiętą w łokciu i uniesioną ku górze. W lewej ręce trzyma książkę. Pod postacią jest napis: Dominvs Francischvs Petrarcha. Dookoła postaci jest jasna ramka. Po lewej i prawej stronie widać fragmenty kolumn. Tło obrazu stanowi ciemny kolor.
Francesco Petrarca [czyt.: franczesko petrarka] był jednym z pierwszych humanistów
Źródło: Andrea del Castagno, fresk na drewnie, domena publiczna.
Zgodnie z duchem epoki rozwijano antyczne wzorce w sferze edukacji i nauki, koncentrując się na tzw. septem artes liberales, czyli siedmiu sztukach wyzwolonych: na poziomie niższym, czyli trivium, były to: gramatyka, retoryka i dialektyka, natomiast na poziomie wyższym, czyli quadrivium – arytmetyka, geometria, astronomia i muzyka; oba poziomy inspirowały się głównie naukami Platona i Pitagorasa. W XVI w. po raz pierwszy na uniwersytetach pojawiają się (obok astronomii) inne przedmioty przyrodnicze – biologia, chemia, fizyka i geografia, stosując nowoczesną metodologię opartą na podstawach matematycznych. Na gruncie odejścia od średniowiecznych, skostniałych zasad scholastycznych i zainteresowania się przedmiotami ścisłymi, którym to regułom hołdowały ówczesne największe uniwersytety (Bolonia, Padwa, Paryż, Cambridge, Oksford, Leuven), została na nowo opisana teoria budowy Układu Słonecznego, ze Słońcem w centrum i planetami obracającymi się wokół niego, zwana przewrotem kopernikańskim. Kopernik nie był twórcą teorii heliocentrycznej, stworzył tylko pewien model; dzięki swojej odwadze przeciwstawienia się dogmatom kościelnym i zastosowaniu obliczeń matematycznych mógł przyjąć takie założenie i opisać ten układ w swoim dziele De revolutionibus orbium coelestium (O obrotach sfer niebieskich) wydanym drukiem w 1543 roku.
Ry4zE1mwQuO81
Ilustracja przedstawia rysunek zawieszonego ludzkiego szkieletu na drewnianym słupie. Są widoczne pojedyncze ścięgna oraz mięśnie.
Rysunek pochodzący w dzieła Andreasa Vesaliusa De Humani Corporis Fabrica. Ludzkie szkielety często były ukazywane w pozach alegorycznych. Vesalius był jednym z najwybitniejszych uczonych pochodzenia flamandzkiego, twórcą nowożytnej anatomii, który jako pierwszy zaczął przedstawiać ludzkie szkielety. Określ na podstawie ilustracji, jaką funkcję poza naukową pełniły powyższe ilustracje. Uzasadnij swoją odpowiedź, odwołując się do konkretnych przykładów.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
Człowiek renesansu
W epoce renesansu podziwiano ludzi dobrze wykształconych, aktywnych i przedsiębiorczych. Ideałem człowieka renesansu byli uczeni i artyści, którzy nie skupiali się tylko na jednej dziedzinie, ale byli wszechstronni. Posiadali różne umiejętności, mieli rozległą wiedzę, którą wykorzystywali w różnych dziedzinach. Przedstawicielami swojej epoki byli:
Michał Anioł – włoski rzeźbiarz, malarz, architekt, poeta,
Rafael Santi - malarz i architekt,
Erazm z Rotterdamu - filozof, pedagog, propagator kultury antycznej, pisarz, myśliciel chrześcijański, katolicki duchowny,
Mikołaj Kopernik - prawnik, urzędnik, dyplomata, lekarz i niższy duchowny katolicki, doktor prawa kanonicznego, zajmujący się również astronomią i astrologią, matematyką, ekonomią, strategią wojskową, kartografią i filologią,
Galileusz - astronom, astrolog, matematyk, fizyk doświadczalny, inżynier‑wynalazca.
RP1t2CxvRKVKX
Obraz przedstawia Mikołaja Kopernika w trakcie obserwacji nieba z jego prywatnej wieży na wzgórzu katedralnym we Fromborku. Kopernik siedzi oparty o balustradę tarasu. Parzy w niebo. Ubrany jest w długi ciemny płaszcz z futrzanym kołnierzem. Za nim na tle rozgwieżdżonego nieba stoją wieże kościoła. Obok Kopernika na ziemi i na krześle leżą zapisane karty, księgi, a przed nim stoją narzędzia do prowadzenia obserwacji astronomicznych. Obok niego stoi karta z narysowanymi kołami o różnej średnicy mającymi wspólne centrum.
Tak pracę Mikołaja Kopernika wyobrażał sobie 350 lat później malarz Jan Matejko
Źródło: Jan Matejko, Astronom Kopernik, czyli rozmowa z Bogiem, 1872, domena publiczna.
R1X1skjhBTRS5
Na obrazie Matka Boża z Dzieciątkiem. Matka Boża ubrana w szaty i welon. Spod welonu widoczny fragment włosów. Ma gołe stopy. Dzieciątko całkiem gołe. Pod nimi z lewej mężczyzna z orancie z siwą brodę, wskazujący coś prawą dłonią. Z prawej kobieta w sukni z bufiastymi rękawami. Patrzy w dół. Wszyscy unoszą się na chmurze. U dołu obrazu dwa małe aniołki ze skrzydłami. U aniołka z prawej widoczne dwa skrzysła, u tego z lewej - jedno.
Madonna Sykstyńska
Źródło: Rafael Santi, 1513, olej na płótnie, Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie, domena publiczna.
Leonardo da Vinci
Był jednym z najwszechstronniej uzdolnionych ludzi w dziejach świata, jednak największą sławę przyniosło mu malarstwo. Od lat jego obrazy należą do najbardziej znanych dzieł światowej kultury. Leonardo był perfekcjonistą, dlatego nad obrazami pracował bardzo wolno i długo, a wielu z nich nigdy nie ukończył. Do dziś zachowało się zaledwie kilkanaście skończonych dzieł genialnego Włocha.
RgjNq4bWXc97G
Rysunek przedstawia starego człowieka z licznymi zmarszczkami, sumiastymi brwiami. Na czubku głowy nie ma włosów, tylko po bokach - są one bardzo długie. Ma długą, sięgającą do klatki piersiowej brodę.
Autoportret
Źródło: Leonardo da Vinci, Autoportret, 1510-1515, domena publiczna.
Szkic autorstwa Leonarda da Vinci. Powstał około 1490 roku. Przedstawia idealnie symetryczne ciało ludzkie wpisane w okrąg i kwadrat. Wzorowany był na starożytnym traktacie rzymskim.
Dama z gronostajem to jedyny obraz Leonarda da Vinci, który znajduje się w Polsce. Przechowywany jest w Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie. Jak większość obrazów Leonarda namalowany został na desce.
Malowidło ścienne Leonarda „Ostatnia Wieczerza” znajduje się w Mediolanie. Przedstawia Jezusa i jego uczniów podczas ostatniej wieczerzy. Obraz jest w bardzo złym stanie, mimo podejmowanych prób konserwacji.
Ciekawostka
Mona Lisa to najsłynniejszy i najdroższy obraz na świecie. Znajduje się w muzeum Luwr w Paryżu. Obraz został zamówiony przez włoskiego mieszczanina Franciszka Giocondo [czyt.: dżiokondo] i przedstawia jego żonę. Ponieważ Leonardo nie dotrzymał terminu wykonania obrazu, mieszczanin odmówił zapłaty i Leonardo nie dał mu dzieła. Artysta wiele lat woził obraz ze sobą i ciągle nad nim pracował. Po śmierci malarza obraz został we Francji. Malarstwo Leonarda charakteryzowało się nie tylko wiernym oddaniem cech osoby portretowanej, ale również pokazaniem jej nastroju. Widzów do dziś fascynuje zagadkowy uśmiech modelki, na którego temat powstało mnóstwo fantastycznych teorii. A co ty sądzisz o wyrazie twarzy Mony Lisy?
Rb7cElk3yAMW6
Portret przedstawia kobietę siedzącą na balkonie. Jej ciało ustawione jest pod kątem, a twarz zwrócona jest w kierunku widza. Ubrana jest w skromną szatę, na której brak jest oznak pozycji społecznej, majątkowej czy dworskiej. Kobieta ma włosy sięgające za ramiona, z przedziałkiem po środku. Są gładkie, ku końcom lekko falowane. Ręce jej opierają się o oparcie krzesła. Są założone jedna na drugą. Za nią artysta ustawił wysoki mur, a dalej melancholijny krajobraz pocięty zygzakowatymi liniami ścieżek i wijących się potoków.
Mona Lisa
Źródło: Leonardo da Vinci, domena publiczna.
Slajd 1 z 4
Rq2OARLjTRVEC
Na ilustracji kobieta ubrana w suknię z kwadratowym dekoltem, która trzyma w rękach gronostaja. Zwierzę leży na przedramieniu lewej ręki kobiety, a ona trzyma go za szyję prawą. I zwierzę i kobieta patrzą w tym samym kierunku. Kobieta na czole ma cienką opaskę. Na szyi zawieszone czarne korale. Jasna skóra kobiety kontrastuje z czarnym tłem obrazu.
Obecnie obraz przechowywany jest w Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Należy do najcenniejszych polskich zabytków muzealnych
Źródło: Leonardo da Vinci, Dama z gronostajem (Portret Cecylii Gallerani), olej i tempera na drewnianym panelu, National Museum, Czartoryski Collection, domena publiczna.
RiXbrALRWBzhn
Na ilustracji scena ostatniej wieczerzy Jezusa z apostołami. Widnieje na nim trzynaście postaci, siedzących po jednej stronie stołu, tak, by wszystkie były zwrócone twarzami do oglądającego. W centralnej części znajduje się Chrystus, jest nieco większy niż apostołowie i jako jedyny nie jest przysłonięty przez inne postacie, ponadto – wyróżnia go łuk nad głową. Łuk umieszczony jest w tle, stanowi ozdobę nad oknem, a jednak daje złudzenie aureoli. Jezus odziany jest w pomarańczowe i zielone szaty. Zwraca głowę w lewą stronę. Po jego prawicy siedzi postać Jana. Postać ta stanowi lustrzane odbicie Jezusa – wyraźnie odchyla się w prawą stronę, a jej szaty są kolorystycznym odbiciem ubioru Jezusa. Całość obrazu oparta jest na symetrycznym układzie: Jezus w centrum i apostołowie w czterech trzyosobowych grupach po obu jego stronach. Wszyscy zgromadzeni przy stole nakrytym białym obrusem, na którym leży chleb i stoją kielichy. Na twarzach apostołów widoczne jest poruszenie. Emocje zdradzają też ich gesty. Jako czwarty od lewej strony siedzi Judasz, mocno opiera się o stół.
Ostatnia wieczerza. Fresk w klasztorze w Mediolanie wykonano na zlecenie księcia Ludwika Sforzy. Z powodu wilgoci malowidło było bardzo uszkodzone, ale po piętnastoletniej konserwacji przywrócono mu dawną świetność
Źródło: Leonardo da Vinci, 1495, fresk, Santa Maria delle Grazie, domena publiczna.
RvPnSGcEhLAtk
Na zdjęciu przedmiot stojący na podwyższeniu jako eksponat w muzeum. Na drewnianym kole umieszczony wbity pal, a na nim zawieszona złota figura w kształcie toru, podparta jest trzema drewienkami wsparty mi na palu. W tle widoczne obrazki tej maszyny, zawieszone na ścianie projekty na drugim planie drzwi.
Leonardo da Vinci – model machiny latającej. Model wykonany na podstawie projektów Leonarda Da Vinci w Muzeum w Mediolanie
Źródło: Arnaud 25, fotografia, domena publiczna.
R1E0vReoCYAz6
Na zdjęciu widoczna kartka z notatkami. W centralnej części namalowana łodyga rośliny z kwiatami. Po jej prawej stronie pieczątka, wokół rośliny zapisane notatki. Pismo jest nieczytelne, zapisane w odbiciu lustrzanym. W górnej części kartki figura geometryczna, koło, a w nią wpisany pięciokąt. W górnej części kartki zapisany także numer strony 14. Na dole kartki namalowane przedmioty, jeden z nich przypomina młotek.
Rękopis Leonarda da Vinci z notatkami z botaniki. Obecnie przechowywany w Bibliotece w Paryżu. Zwróć uwagę na notatki sporządzone słynnym pismem lustrzanym – litery miały normalny wygląd dopiero, gdy oglądało się je odbite w lustrze
Źródło: Leonardo da Vinci, Notatki z botaniki, Biblioteka w Paryżu, domena publiczna.
Michał Anioł
Choć był człowiekiem o wszechstronnych zainteresowaniach i talentach, uważał siebie przede wszystkim za rzeźbiarza, ale zatrudniano go również jako malarza czy architekta. Już w młodym wieku zyskał tak wielką sławę, że papież Juliusz II zaprosił go do Rzymu na swój dwór.
Michał Anioł ozdobił malowidłami sklepienia Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie. Przedstawił na nich biblijną historię ludzkości. Najsłynniejszy z fresków przedstawia Stworzenie Adama.
RvcR4vX1qXjjN
Na zdjęciu Kaplica Sykstyńska – widok ogólny fresków na sklepieniu oraz Sądu Ostatecznego. Malowidła rozciągają się na suficie, na ścianie na wprost, po lewej i prawej stronie pod oknami, które zakończone są łukami. Od lewej do prawej strony Kaplicy rozciąga się brama z kratownicy.
Michał Anioł – Kaplica Sykstyńska – widok ogólny fresków na sklepieniu oraz Sądu Ostatecznego. Michał Anioł był autorem fresków na sklepieniu oraz w partii okiennej (1508‑1512), a także Sądu Ostatecznego (1534‑1541)
Źródło: Wikimedia Commons, Antoine Taveneaux, licencja: CC BY-SA 3.0.
RSPzaZ3uHwcoP
Na zdjęciu zbliżenie sklepienia Kaplicy Sykstyńskiej z malowidłami Michała Anioła. Na sklepieniu widocznych wiele postaci, nagich i ubranych. Widoczne między innymi sceny, gdy Bóg oddziela światło od ciemności, stwarza słońce i księżyc, oddziela morza od lądów, stwarza Adama, stwarza Ewę, wypędza pierwszych rodziców z raju.
Sklepienie Kaplicy Sykstyńskiej
Źródło: Aaron Logan, 2003, fotografia, Kaplica Sykstyńska, licencja: CC BY 2.5.
R16dn53bCiJuc
Na zdjęciu malowidło Michała Anioła Sąd Ostateczny, na którym przedstawiono ponad 400 postaci, rozmieszczonych w dwóch częściach: niebiańskiej oraz ziemskiej. Na samej górze fresku po lewej stronie widać w półokręgu zastępy aniołów trzymających krzyż i koronę cierniową. W półokręgu po prawej stronie inna grupa aniołów otacza biały kamienny słup. Poniżej, oddzielona warstwą obłoków, znajduje się strefa dusz sprawiedliwych, zgromadzonych nad głową Jezusa. W centrum fresku autor przedstawił postać potężnego Chrystusa Sędziego z muskularnym ciałem. Przy prawym boku Chrystusa widoczna jest Matka Boża. Maryję i jej Syna otacza pierwszy krąg świętych, patriarchów oraz apostołów. U dołu malowidła malarz przedstawił scenę zrzucania potępionych dusz w piekielne czeluści. Na samym dole fresku znajduje się pieczara. Obok na tafli jeziora unosi się łódź, która przewozi wiele osób.
Sąd Ostateczny
Źródło: Michał Anioł, fresk, Kaplica Sykstyńska, domena publiczna.
Jedną z cech charakterystycznych sztuki renesansu było przedstawianie nagich postaci podobnie, jak to czyniono w starożytności. Aby dobrze oddać kształt człowieka, należało znać jego budowę.
Rzeźbą, która przyniosła wielką sławę Michałowi Aniołowi, był Dawid. Posąg, mierzący prawie cztery i pół metra wysokości, powstał w latach 1501–1504. Jest uważany za wzór renesansowej rzeźby. Przez ponad 350 lat stał on na głównym placu Florencji. Obecnie przechowywany jest w muzeum we Florencji, a na placu postawiono kopię rzeźby.
Rplq9pxP0i36W
Na zdjęciu posąg Mojżesza, jako siedzącego mężczyzny z długą do pasa kręconą brodą, kręconymi włosami i rogami na głowie. Mężczyzna patrzy przed siebie w lewą stronę. Jest umięśniony. Ma ubraną luźną szatę bez rękawów.
Rzeźba na nagrobku papieża Juliusza II w rzymskim kościele św. Piotra w Okowach (San Pietro in Vincoli)
Źródło: Goldmund100, Michał Anioł – rzeźba Mojżesza, fotografia, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1PFLZ8Z0WhqS
Na zdjęciu rzeźba, która przedstawia Maryję trzymającą w ramionach zdjętego z krzyża Jezusa. Trzyma Go na kolanach. Konstrukcja dzieła ma kształt piramidy, której wierzchołek stanowi głowa Marii. Rzeźba rozszerza się stopniowo w dół, aż do samej podstawy, na której rozpościera się szata. Postacie nie są proporcjonalne ze względu na trudności z przedstawieniem dorosłego mężczyzny trzymanego na kolanach kobiety. Postać Madonny jest ukryta pod fałdami szat, przez to wspomniana dysproporcja nie rzuca się w oczy i figury wyglądają naturalnie. Ślady po ukrzyżowaniu są ograniczone do niewielkich ran po gwoździach na ręce Jezusa i zaznaczenia rany w boku Jezusa. Ślady po gwoździach w stopach nie przechodzą „na wylot” do zewnętrznej części stóp. Madonna jest przedstawiona jako bardzo młoda kobieta. Na piersi Marii szarfa, a tam mało widoczny napis "MICHAEL ANGELUS BONAROTUS FLORENT FACIBAT" (tłum.: uczynił to Florentczyk, Michał Anioł Buonarroti).
Michał Anioł – Pieta (1498‑1502). Pieta to podobizna Matki Boskiej trzymającej na kolanach zmarłego Chrystusa. Pieta watykańska Michała Anioła należy do najsłynniejszych. W 1972 r. rzeźba została uszkodzona przez szaleńca, ale szybko została odrestaurowana
Źródło: Stanislav Traykov, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Renesans w Europie
Rwm4PWoMFMH2y
Nagranie filmowe dotyczące sztuki i architektury renesansu.
Nagranie filmowe dotyczące sztuki i architektury renesansu.
Sztuka i architektura renesansu. Źródło: Zintegrowana Platforma Edukacyjna
Sztuka i architektura renesansu. Źródło: Zintegrowana Platforma Edukacyjna
Nagranie filmowe dotyczące sztuki i architektury renesansu.
O ile we Włoszech drugiej połowy XV w. inspirowane myślą humanistyczną prądy filozoficzne i artystyczne nie były nowością, o tyle w pozostałych rejonach Europy należały do rzadkości. Pierwszymi ich zwiastunami byli na przełomie XV i XVI w. licznie emigrujący z Włoch humaniści. Niektórzy musieli opuścić swój kraj z powodów politycznych lub religijnych, inni wyjeżdżali w poszukiwaniu godnego zatrudnienia albo poparcia dla ambitnych planów. Leonardo da Vinci znalazł w królu francuskim Franciszku I patrona gotowego do realizacji jego gigantycznego planu budowy kanałów łączących rzeki w celu stworzenia drogi wodnej między Atlantykiem a Morzem Śródziemnym. Z kolei na stałe do Francji przeniósł się złotnik i rzeźbiarz Benvenuto Cellini, podobnie jak wielu innych włoskich artystów.
R1BkepI7qdqXV
Na zdjęciu ogromny, biały budynek. Zwieńczony jest szarym dachem ze strzelistymi wieżyczkami. Przed budynkiem jest akwen.
Renesansowy zamek króla Francji Franciszka I w Chambord nad jednym z dopływów Loary, fotografia współczesna. Zamek wzniesiony w latach 1519–1556 ozdobiono charakterystycznymi dla renesansowej architektury detalami, a jednocześnie zaopatrzono go w okrągłe wieże – rzecz nie do pomyślenia we włoskich kanonach tego stylu. Co jeszcze odróżnia francuski zamek od włoskich pałaców?
Źródło: Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
R8n1yXsv6CkA0
Na zdjęciu znajdują się ruiny świątyni Westy. Najlepiej zachowanym fragmentem budowli wybudowanej na wzgórzu jest kilka stojących kolumn.
Fragment świątyni Westy w Rzymie. To ona stała się wzorem dla Bramantego przy projektowaniu tempietta, czyli renesansowej rzymskiej kaplicy. Jakie elementy architektury antycznej wykorzystywali w swoich projektach artyści renesansowi?
Źródło: RussellYarwood, licencja: CC BY-SA 2.0.
Budowle renesansowe charakteryzuje harmonia, prostota i czytelność bryły, wykorzystywanie starożytnych motywów dekoracyjnych i antycznych porządków (stylu doryckiego, jońskiego i korynckiego) oraz odejście od ostrych, gotyckich łuków na rzecz form łagodniejszych, bardziej półkolistych. Z czasem tę harmonijną statyczność przełamano poprzez dekorowanie balustrad oraz gzymsów rzeźbami – statuami.
Slajd 1 z 6
R798OYqf6npwJ
Na zdjęciu znajduje się katedra Santa Maria. Jest to ogromna podłużna budowla posiadająca z jednej strony wysoką wieżę, a z drugiej ogromną kopułę. Katedra jest wybudowana w centrum miasta i jest otoczona przez liczne budynki o czerwonych dachach. w oddali znajdują się góry porośnięte lasami.
Santa Maria del Fiore, Florencja. Budowa katedry ruszyła w 1296 r., a pierwsza msza odbyła się sto czterdzieści lat później, jednak przez kolejnych 300 lat budynek stał nieukończony, ponieważ osoby odpowiedzialne nie umiały porozumieć się w kwestii projektu fasady. Powstała ona dopiero w latach 1871‑1887. Jak wybudowanie Santa Maria del Fiore wpłynęło na życie nowożytnych mieszkańców miasta? Jaką rolę pełni ona w życiu współczesnych florentczyków?
Źródło: Bruce Stokes, Flickr/Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 2.0.
R1UsNPRwLAYqW
Na zdjęciu znajduje się fragment klasztoru. Jest to niski budynek o ciemnoczerwonym dachu zbudowany na bazie wielokąta foremnego. W swojej górnej części posiada okrągłe okna.
Klasztor Santa Maria degli Angeli, Florencja. Właściwie rotunda klasztoru należącego do zakonu kamedułów, zaprojektowana przez Filippo Brunelleschiego około 1434 roku. Które cechy budowli świadczą o tym, że architekt odszedł od rozwiązań typowych dla gotyku?
Źródło: I. Sailko, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1WKdX6Aklt9G
Na zdjęciu znajduje się podłużny budynek Bazyliki. Jest ona zbudowana z cegły. posiada liczne okrągłe i wysokie okna. W tylnej części bazylika posiada wysoką masywną wieżę. Obok niego znajduje się ulica z trakcjami i szynami oraz inne budynki.
Santa Maria delle Grazie, Mediolan. Bazylika powstała pod koniec XV w., jednak mocno ucierpiała w czasie II wojny światowej i trzeba było ją odbudować. W środku znajduje się słynny fresk Leonarda da VinciOstatnia Wieczerza. Czy na fotografii można dostrzec arkady? Jeśli tak, wskaż je.
Źródło: Marcin Białek, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1HhBjPmRdElu
Na zdjęciu znajduje się Bazylika świętego Piotra. Jest to wysoki biały budynek. Posiada on liczne łuki i kolumny. Na jego dachu znajdują się rzeźby przedstawiające ludzi oraz dwa zegary znajdujące się po obu stronach budowli. Na jej szczycie znajduje się również biała kopuła. Przed bazyliką znajduje się ogromny plac.
Bazylika św. Piotra, Rzym. Według tradycji stoi na miejscu pochówku św. Piotra, przez katolików uznawanego za pierwszego papieża. Budynek powstawał ponad sto lat, od 1506 do 1626 roku. W środku możemy znaleźć dzieła najwybitniejszych artystów epoki nowożytnej, m.in. Pietę Michała Anioła. Przyjrzyj się zdjęciu i planowi na kolejnym slajdzie. Z jak dużą dokładnością, nie sięgając do innych źródeł, można określić miejsce, z którego wykonano fotografię? Odpowiedź uzasadnij.
Źródło: Alvesgaspar (fotograf), Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
R14tZiqVfvDsI
Ilustracja przedstawia plan bazyliki świętego Piotra. Jest to rzut górny. Bazylika jest zbudowana na bazie krzyża o równych ramionach.
Donato Bramante, projekt bazyliki św. Piotra w Rzymie.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
R1Sc2GjEdb3NX
Na zdjęciu znajdują się kaplice katedry wawelskiej. Są one dobudowane do ściany katedry. Są to wysokie budynki z czarnymi i lub złotymi kopułami. Przed wejściem do nich znajduje się grupa zwiedzających.
Kaplice katedry wawelskiej. Od lewej widzimy Kaplicę Wazów, a obok jej renesansowy pierwowzór, Kaplicę Zygmuntowską. Zygmunt I Stary zlecił budowę tego rodzinnego mauzoleum po śmierci królowej Barbary Zapolyi, swojej pierwszej żony. Kaplicę zaprojektował florentczyk Bartolommeo Berrecci w 1517 r. (konsekracja odbyła się w 1533 r). Podaj co najmniej dwa podobieństwa i dwie różnice w wyglądzie kaplic.
Źródło: Mach240390, licencja: CC BY 3.0.
Slajd 1 z 6
R1afyAkgRxvl0
Na zdjęciu znajduje się ciemno żółty pałac z licznymi imitacjami kolumn. Ma on płaski dach z licznymi kominami oraz dwoma flagami. Przed pałacem znajduje się park z fontanną oraz obeliskiem. Po parku chodzą liczni zwiedzający.
Palazzo Pitti, pałac we Florencji. Budowę pałacu rozpoczął florencki bankier Luca Pitti w 1458 roku. W XVI w. Giorgio Vasari twierdził, że projektantem był Filippo Brunelleschi, jedynak wydaje się to wątpliwe, ponieważ Pitti zlecił budowę 12 lat po jego śmierci. Współcześnie historycy sztuki uważają, że jest to dzieło Leona Battisty Albertiego. Za życia właściciela udało się ukończyć tylko dolną część pałacu. Stał tak przez kilkadziesiąt lat, od 1472 do 1550 r., do czasu, kiedy kupili go panujący w Wielkim Księstwie Toskanii Medyceusze i uczynili swoją główną rezydencją.
Źródło: Stefan Bauer, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 2.5.
R1TGzgOryBtg2
Na zdjęciu znajduje się plac szpitala niewiniątek. W jego centrum znajduje się pomnik połączony z fontanną, jest on otoczony metalowa barierką. Ściany szpitala są żółte i posiadają liczne małe okna. Przed ścianą znajduje się zadaszona alejka oparta na kolumnach połączonych łukami.
Szpital Niewiniątek (wł. Spedale/Ospedale degli Innocenti) we Florencji. Jest to jedna z pierwszych budowli renesansowych; zaprojektował ją Filippo Brunelleschi w latach 1414−1424. Zauważ, że jest dość skromna. Wynika to z funkcji, jaką miał pełnić budynek (przytułek dla porzuconych dzieci) oraz ograniczonych możliwości finansowych zleceniodawców – florenckich cechów jedwabników i złotników. Obecnie mieści się tu galeria sztuki renesansowej (Galleria dello Spedale degli Innocenti).
Źródło: Warburg, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Rfm7gYUrPOKs9
Na zdjęciu znajduje się willa Rotonda. Jest to niski jasny budynek. Nad wejściem przed którym znajdują się schody ustawiony jest rząd kolumn. Na dachu budowli ustawione są liczne rzeźby przedstawiające ludzi. Przed willą znajduje się park, a po prawej stronie rosną drzewa.
Villa Rotonda w Vicenzy, Włochy. Zaprojektował ją Andrea Palladio. Budowa ruszyła w 1550 r., a właściciele mogli przyjąć pierwszych gości w wykończonej rezydencji 32 lata później. Oryginalność tego projektu polegała na zastosowaniu elementów architektury antycznej w budownictwie mieszkaniowym – dotąd były one zarezerwowane dla świątyń i gmachów publicznych.
Źródło: Quinok, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
RzZuCrdKqoNUy
Na zdjęciu znajduje się fragment Luwru. Jest to wysoki ciemny budynek z licznymi oknami i płaskorzeźbami. Posiada niski jasnoniebieski dach. Przed budynkiem znajduje się dziedziniec.
Zachodnie skrzydło Luwru, Paryż. Zwróć uwagę na konstrukcję ściany – charakteryzuje się układem poziomym, w którym kluczową rolę odgrywa symetria. Duże okna są zwieńczone trójkątnymi i owalnymi frontonami. Na parterze widoczne są arkady.
Źródło: Beckstet, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1QtobBaD4xCz
Na zdjęciu znajduje się ratusz w Augsburgu. Jest to wysoki budynek z licznymi oknami. w swojej górnej części posiada niemiecki herb, czarnego dwugłowego orła na żółtym tle. Po obu stronach herbu znajdują się małe wieżyczki. Przed ratuszem znajduje się park z licznymi parasolami ogrodowymi.
Ratusz w Augsburgu, Niemcy. Zauważ, że budynek wygląda na nowy. Manierystyczny ratusz stanął na augsburskim rynku na początku XVII w., jednak miasto musiało go odbudować, ponieważ został doszczętnie zniszczony podczas nalotów alianckich w czasie II wojny światowej. Ostatni etap prac rekonstrukcyjnych zakończył się w 1990 roku.
Źródło: Amandajm, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
RvSA0z88oeMzo
Na zdjęciu znajduje się plac zamku Królewskiego na Wawelu. budowla posiada trzy kondygnacje z zadaszonymi tarasami opartymi na kolumnach i łukach. Ma duży czerwony dach i liczne kominy. Po placu spaceruje tłum zwiedzających.
Zamek Królewski na Wawelu w Krakowie. W 1499 r. strawił go pożar. Odbudowę w stylu renesansowym zainicjowali królewicz Zygmunt i król Aleksander Jagiellończyk, którzy sprowadzili do Krakowa wielu architektów i rzemieślników z Włoch. Zamek był gotowy w 1536 r., jednak dwór nacieszył się nim krótko – skrzydła południowe i wschodnie spłonęły w tym samym roku! Do jeszcze jednego pożaru doszło pod koniec XVI wieku. Zygmunt III Waza odbudował zniszczone skrzydła północne i część wschodniego w stylu wczesnego baroku. Najbardziej jednak zamek ucierpiał w okresie zaborów, kiedy znajdowały się tu koszary wojsk austriackich. Dziedziniec arkadowy, który widzisz na fotografii, został odrestaurowany na początku XX wieku.
Źródło: Gryffindor, Wikimedia Commons, licencja: CC BY 2.5.
Rzeźba i malarstwo
W dziedzinie rzeźby renesansowym twórcom za wzór posłużyły antyczne zabytki, które od XV w. zaczęto systematycznie kolekcjonować. Artyści odrodzenia odtwarzali antyczne wzory, a za szczyt doskonałości uznawano te ich dzieła, które poczytywano za starożytne autentyki. Wszyscy najsławniejsi rzeźbiarze włoskiego renesansu – Donatello, Andrea del Verrocchio i Michał Anioł – byli autorami rzeźb przedstawiających Dawida, biblijnego króla Izraela, który uchodził za symbol potęgi człowieka, a więc idealnie nadawał się na bohatera renesansu. Dzieła Michała Anioła, z których najbardziej znane są posąg Mojżesza oraz Pieta – przedstawienie Marii z ciałem Chrystusa na kolanach (od wł. pietà – miłosierdzie, współczucie, pobożność), wyróżniają się znajomością anatomii. Nie przypadkiem to właśnie w tej epoce niezwykle popularne wśród artystów stały się szkicowane studia ludzkiego ciała, a Leone Battista Alberti skonstruował pierwszy przyrząd służący do jego pomiarów. Gotowych starożytnych wzorów nie miało natomiast renesansowe malarstwo: spośród zabytków greckich malarskie dekoracje zachowały się jedynie na wazach, rzymskie freski w Pompei odkryto zaś dopiero w połowie XVIII wieku.
Slajd 1 z 4
RSAMIH4oxo2l0
Na zdjęciu znajduje się figurka biblijnego Dawida. Jest to młody chłopiec o długich kręconych włosach. Jest ubrany w lekka zbroję. w prawej ręce trzyma miecz, a lewą trzyma na biodrze. Pod jego nogami leży odrąbana głowa Goliata.
Posąg Dawida, autor: Andrea del Verrocchio.
Źródło: Rufus46, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1XlrzoJCLNYZ
Na zdjęciu znajduje się figura biblijnego Dawida Jest on nagi. Ma długie włosy, a na głowie ma czapkę przypominającą hełm. W prawej ręce trzyma długi miecz i stoi na odrąbanej głowie Goliata.
Dawid dłuta Donatella. Porównaj to przedstawienie z rzeźbą Andrei del Verrocchia. Jakie widzisz podobieństwa, a jakie różnice w przedstawieniu tej postaci?
Źródło: Patrick A. Rodgers, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 2.0.
R1dgrpTJGv5n3
Na zdjęciu znajduje się ogromny kamienny pomnik siedzącego Mojżesza. Ma on bardzo długą brodę. Jest ubrany w szaty. Pod pachą trzyma dwie kamienne tablice.
Mojżesz Michała Anioła. Zwróć uwagę na proporcje ciała oraz szczegóły anatomiczne, dokładność w przedstawieniu np. mięśni, zarysu żył.
Źródło: Jörg Bittner Unna, Wikimedia Commons, licencja: CC BY 3.0.
RFn8NjWU0b2eN
Na zdjęciu znajduje się kamienna Pieta. Matka Boska ubrana w szaty trzyma na rękach ciało Jezusa Chrystusa.
Pieta Michała Anioła. Jaki układ (kształt) ma rzeźba?
Źródło: Wikimedia Commons, licencja: CC BY 2.5.
Wybór kilku zaledwie przykładów renesansowej sztuki malarskiej znajdziesz w poniższej galerii.
Slajd 1 z 10
R14387QDrFTUo
Obraz przedstawia zaślubiny Marii z Józefem. Józef zakłada Marii na palec pierścionek. Między nimi stoi biskup, a wokół nich grupka ludzi. W oddali znajduje się plac i wysoka budowla zbudowana na bazie wielokąta foremnego z ciemną kopułą na szczycie.
Rafael Santi, Zaślubiny Marii z Józefem, 1504 rok. Opisz, w jaki sposób malarz realizuje zasadę harmonii i idealnych proporcji.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
R3kNqMkUEgWkI
Obraz przestawia Maryję trzymającą spoglądającego na nią malutkiego Jezusa. Oboje maja nad głowami aureole. Maryja jest ubrana w niebieskie szaty i siedzi przy biurku. Czyta książkę.
Sandro Botticelli, Madonna z książką, ok. 1480 roku. Co mógł mieć na myśli malarz, portretując Madonnę akurat z książką?
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
R1br1DSnYpEpz
Obraz przedstawia narodziny bogini Wenus. Jest ona naga i ma bardzo długie rude włosy. Stoi w ogromnej muszli na brzegu morza. Na brzegu stoi kobieta, która chce okryć Wenus różowym materiałem. Po lewej stronie nad wodą unosi się mężczyzna o czarnych skrzydłach. Trzyma on w rękach kobietę. Oboje są półnadzy.
Sandro Botticelli, Narodziny Wenus, ok. 1485 roku. Botticellemu zależało na realizmie, ale nie udało mu się go zachować w przypadku Wenus (choć ona i tak uchodzi za uosobienie kobiecego piękna). Zwróć uwagę na górną część postaci, najlepiej powiększ obraz. Czy widzisz coś „nienaturalnego”, odbiegającego od normy? Podaj co najmniej jeden przykład.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
RJ8rldbmlSFFT
Obraz przedstawia ostatnią wieczerzę. Przy długim nakrytym stole o białym obrusie siedzi Jezus Chrystus wraz z dwunastoma apostołami. Wszyscy są ubrani w kolorowe szaty i dyskutują.
Leonardo da Vinci, Ostatnia Wieczerza, powstała w latach 1495–1498. Dzieło znajduje się w refektarzu (jadalni) klasztoru dominikanów przy bazylice Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Jaką techniką zostało wykonane? Dlaczego Jezus nie ma na nim stóp? Jeśli nie znasz odpowiedzi od razu, zasłoń górną część obrazu, do poziomu krawędzi stołu.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
RaWjWkQPWyUU2
Obraz przedstawia Karola piątego siedzącego w czerwonym fotelu. Jest on ubrany w ciemny strój i czarną czapkę. Ma krótkie włosy i lekko siwą brodę. W prawej ręce trzyma zwinięty dokument. do pasa ma przypiętą szablę.
Tycjan, Karol V w fotelu, 1548 rok. Jaki wizerunek władcy kreuje artysta? (Czy w XVI wieku był to typowy sposób przedstawiania monarchów?) Z czego mogło to wynikać?
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
R1QDWTf5nxZLC
Obraz przedstawia nagą kobietę leżącą na łóżku. Ma ona blond włosy i opiera się na białych poduszkach. W prawej ręce trzyma czerwone kwiaty. obok niej leży mały piesek. W oddali stoi kobieta w czerwonej sukni, która stoi nad dziewczynką w białej spódnicy. Dziewczynka szuka czegoś w drewnianej skrzyni.
Tycjan, Wenus z Urbino, 1538 rok. Scharakteryzuj ideał kobiety według Tycjana. Podpowiedź: w prawym górnym rogu znajduje się skrzynia posagowa, pies oznacza wierność, a krzew mirtu to symbol wiecznego oddania.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
REAcWC7EAIywR
Obraz przedstawia leżącą na trawię kobietę. Ma blond włosy i jest ubrana w różową szatę. Obok niej na drzewie siedzi czerwona papuga.
Jacopo Tintoretto, Lato, 1555 rok. Jakich słów kluczowych możemy użyć, aby otagować ten obraz?
Źródło: domena publiczna.
RcBtvsrde96x6
Na zdjęciu znajduje się fragment fresku ukazujący pewną scenę biblijną.
Ukaranie Hamana, fresk namalowany przez Michała Anioła na sklepieniu kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie w latach 1508–1512. Haman, wezyr perski (po królu druga osoba w państwie), jest jednym z bohaterów biblijnej Księgi Estery. Urażony przez Żydów, którzy nie chcieli oddać mu należnej czci, zaplanował pogrom ludności żydowskiej mieszkającej w Persji. Jego zamiary pokrzyżowała Estera, Żydówka wybrana przez króla na żonę. W efekcie Haman został stracony, a nowym wielkim wezyrem został wuj Estery. Zwróć uwagę na dynamikę postaci oraz pieczołowitość w oddaniu szczegółów umięśnienia – owoc dokładnych studiów nad anatomią.
Ilustracja przedstawia człowieka witruwiańskiego czyli postać człowieka w dwóch nałożonych na siebie pozach, z różnym rozstawem nóg i rąk, wpisaną w okrąg. Na ilustracji są też punkty interaktywne, pod którymi znajdują się dodatkowe informacje: 1. Leonardo da Vinci przez ponad 30 lat zapisywał swoje pomysły, plany i projekty, opatrzone szkicami i rysunkami. Bardzo często spacerował ze szkicownikiem, aby móc na bieżąco utrwalać fizjonomie spotkanych osób, ich mimikę czy gesty. Bardzo uważnie obserwował otaczający świat i dążył do jego precyzyjnego opisu. 2. Do naszych czasów zachowało się ok. 6 tys. kart notatek malarza, które podzielono na zbiory. Znajduje się wśród nich Kodeks Huygenowski dotyczący proporcji ludzkiego ciała i matematycznych stosunków między jego częściami. W zbiorze tym widnieje rysunek "Człowiek witruwiański". 3. Obok rysunku znajduje się tekst zapisany pismem lustrzanym (wyrazy pisane są od tyłu). Da Vinci opisuje tu antyczne dzieło Witruwiusza, rzymskiego architekta z I w. p.n.e., który omawiał klasyczny porządek architektoniczny w oparciu o proporcje ludzkiej sylwetki. Odwołanie do Witruwiusza jest dowodem renesansowego zainteresowania autorami starożytnymi. 4. Według Witruwiusza w ciele człowieka można wskazać wiele matematycznych proporcji. Przykładowo, wysokość człowieka to 10 modułów, a podstawą miary modułu jest wysokość głowy mierzona od brody do nasady włosów. Otwarta dłoń również ma długość jednego modułu. Długość mierzona od nadgarstka do łokcia jest długością stopy człowieka. Szerokość rozstawionych ramion jest równa wzrostowi człowieka. Da Vinci, chcąc podkreślić jego proporcjonalną budowę, wpisał człowieka w koło i kwadrat – figury symetryczne, uważane za doskonałe. Ma to ukazać doskonałość istoty ludzkiej.
5. Ciało mężczyzny jest nagie. Renesansowi artyści chętnie tworzą akty i nie wstydzą się seksualności człowieka. 6. Da Vinci ukazuje idealne proporcje ludzkiego ciała. Człowiek jako najdoskonalsza z istot uosabia harmonię wszechświata.
Ilustracja przedstawia człowieka witruwiańskiego czyli postać człowieka w dwóch nałożonych na siebie pozach, z różnym rozstawem nóg i rąk, wpisaną w okrąg. Na ilustracji są też punkty interaktywne, pod którymi znajdują się dodatkowe informacje: 1. Leonardo da Vinci przez ponad 30 lat zapisywał swoje pomysły, plany i projekty, opatrzone szkicami i rysunkami. Bardzo często spacerował ze szkicownikiem, aby móc na bieżąco utrwalać fizjonomie spotkanych osób, ich mimikę czy gesty. Bardzo uważnie obserwował otaczający świat i dążył do jego precyzyjnego opisu. 2. Do naszych czasów zachowało się ok. 6 tys. kart notatek malarza, które podzielono na zbiory. Znajduje się wśród nich Kodeks Huygenowski dotyczący proporcji ludzkiego ciała i matematycznych stosunków między jego częściami. W zbiorze tym widnieje rysunek "Człowiek witruwiański". 3. Obok rysunku znajduje się tekst zapisany pismem lustrzanym (wyrazy pisane są od tyłu). Da Vinci opisuje tu antyczne dzieło Witruwiusza, rzymskiego architekta z I w. p.n.e., który omawiał klasyczny porządek architektoniczny w oparciu o proporcje ludzkiej sylwetki. Odwołanie do Witruwiusza jest dowodem renesansowego zainteresowania autorami starożytnymi. 4. Według Witruwiusza w ciele człowieka można wskazać wiele matematycznych proporcji. Przykładowo, wysokość człowieka to 10 modułów, a podstawą miary modułu jest wysokość głowy mierzona od brody do nasady włosów. Otwarta dłoń również ma długość jednego modułu. Długość mierzona od nadgarstka do łokcia jest długością stopy człowieka. Szerokość rozstawionych ramion jest równa wzrostowi człowieka. Da Vinci, chcąc podkreślić jego proporcjonalną budowę, wpisał człowieka w koło i kwadrat – figury symetryczne, uważane za doskonałe. Ma to ukazać doskonałość istoty ludzkiej.
5. Ciało mężczyzny jest nagie. Renesansowi artyści chętnie tworzą akty i nie wstydzą się seksualności człowieka. 6. Da Vinci ukazuje idealne proporcje ludzkiego ciała. Człowiek jako najdoskonalsza z istot uosabia harmonię wszechświata.
Leonardo da Vinci, Człowiek witruwiański, ok. 1490.
Źródło: domena publiczna.
RXqlWDnk1JlVM
Ilustracja interaktywna przedstawia zdjęcie ze szkicami i zapiskami Leonardo da Vinci. Rysunki ukazują ludzki płód w rozciętej macicy, kwiatostany. Jest też dużo zapisków zrobionych pismem lustrzanym. 1. Leonardo postrzegał organizm człowieka jako doskonały mechanizm i chciał poznać zasady jego funkcjonowania. 2. Da Vinci współpracował z profesorem anatomii Marcantionem della Torre . Przeprowadzał zabronione wówczas sekcje zwłok, starając się odwzorować na rysunkach układ narządów, mięśni, nerwów i naczyń krwionośnych.
Ilustracja interaktywna przedstawia zdjęcie ze szkicami i zapiskami Leonardo da Vinci. Rysunki ukazują ludzki płód w rozciętej macicy, kwiatostany. Jest też dużo zapisków zrobionych pismem lustrzanym. 1. Leonardo postrzegał organizm człowieka jako doskonały mechanizm i chciał poznać zasady jego funkcjonowania. 2. Da Vinci współpracował z profesorem anatomii Marcantionem della Torre . Przeprowadzał zabronione wówczas sekcje zwłok, starając się odwzorować na rysunkach układ narządów, mięśni, nerwów i naczyń krwionośnych.
Leonardo da Vinci, Studium płodu, ok. 1510‑1513.
Źródło: domena publiczna.
R13AqWMog5aO3
Ilustracja interaktywna prezentuje kilka szkiców ołówkiem postaci konia. Koń jest ukazany od przodu, lewym bokiem. Opis: 1. Da Vinci chętnie szkicował zwierzęta i rośliny. Przyglądał się ciałom psów, koni czy kotów oraz obserwował ich zachowanie. Na tej podstawie starał się tworzyć charakterystykę poszczególnych gatunków. 2. Artysta poza wykonywaniem ilustracji zbierał rośliny i robił ich woskowe odlewy. Uważna obserwacja przyrody pozwalała mu osiągnąć doskonałość w plastycznym przedstawianiu kwiatów, drzew i zwierząt.
Ilustracja interaktywna prezentuje kilka szkiców ołówkiem postaci konia. Koń jest ukazany od przodu, lewym bokiem. Opis: 1. Da Vinci chętnie szkicował zwierzęta i rośliny. Przyglądał się ciałom psów, koni czy kotów oraz obserwował ich zachowanie. Na tej podstawie starał się tworzyć charakterystykę poszczególnych gatunków. 2. Artysta poza wykonywaniem ilustracji zbierał rośliny i robił ich woskowe odlewy. Uważna obserwacja przyrody pozwalała mu osiągnąć doskonałość w plastycznym przedstawianiu kwiatów, drzew i zwierząt.
Leonardo da Vinci, Studium konia, ok. 1490.
Źródło: domena publiczna.
RKboLZRiXRMfG
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz młodej kobiety. Jej owalna twarz jest otoczona złocistymi włosami z niewielkimi lokami. Kobieta ma bardzo bladą cerę, duże oczy. Stoi na tle drzew i jeziora. Opis: 1. Da Vinci, uznawany jest za mistrza psychologicznego portretu ukazującego przeżycia i głębię człowieka. Do najbardziej znanych prac malarza należą Mona Lisa i Portret damy z gronostajem (ok. 1490)., 2. Renesansowa moda na portrety łączy się ze światopoglądem epoki i stawianiem człowieka w centrum zainteresowania. Portret Ginevry Benci to świadectwo przesunięcia zainteresowań artystycznych, gdyż jest pierwszym dziełem Leonarda o świeckiej tematyce., 3. Obraz przedstawia urodzoną w 1457 roku Ginevrę Benci, córkę bogatego florenckiego bankiera, który doradzał dynastii Medyceuszy. Ród Bencich należał do najzamożniejszych we Florencji. Ojciec Leonarda – Piero da Vinci – świadczył im usługi notarialne i być może dzięki jego wstawiennictwu Leonardo otrzymał to zlecenie., 4. Malarz sportretował kobietę na tle otwartej przestrzeni, co było nowatorskim pomysłem Leonarda, gdyż postaci żeńskie przedstawiano wówczas w zamkniętych pomieszczeniach. W późniejszym czasie stało się to konwencją. Renesansowe portrety bardzo często malowano na tle pejzaży, co wynikało z silnego zainteresowania naturą. Obraz był nowatorski nie tylko ze względu na sposób ukazania modelki, ale także zastosowaną technikę. Da Vinci eksperymentował tu z farbami olejnymi, które nakładał dłonią. Na obrazie zachował się odcisk palca malarza., 5. Za kobietą znajduje się krzak jałowca. Włoskie słowo oznaczające jałowiec – ginepro – odnosi się do imienia Ginevry. Roślina ma też znaczenie symboliczne. W dawnych czasach wierzono, że gałązki jałowcowe chronią przed złymi mocami, urokami, chorobami. Alegoryczna kompozycja znajduje się również na odwrocie obrazu. Leonardo da Vinci namalował tam wieniec z jałowca i wawrzynu. Całość została połączona złotą wstęgą z napisem virtutem forma decorat, co oznacza: piękno zdobi cnotę. Inskrypcja odnosi się do związku między pięknem a licznymi cnotami Ginevry., 6. Portret Ginevry Benci pierwotnie był większy, o czym świadczy cięcie z tyłu malowidła. Dół obrazu przycięto ze względu na zniszczenia, powstałe prawdopodobnie w wyniku pożaru. W dolnej partii dzieła mogły zostać namalowane dłonie Ginevry. W zachowanych notatkach da Vinciego znajdują się szkice przedstawiające studium rąk i dłoni.
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz młodej kobiety. Jej owalna twarz jest otoczona złocistymi włosami z niewielkimi lokami. Kobieta ma bardzo bladą cerę, duże oczy. Stoi na tle drzew i jeziora. Opis: 1. Da Vinci, uznawany jest za mistrza psychologicznego portretu ukazującego przeżycia i głębię człowieka. Do najbardziej znanych prac malarza należą Mona Lisa i Portret damy z gronostajem (ok. 1490)., 2. Renesansowa moda na portrety łączy się ze światopoglądem epoki i stawianiem człowieka w centrum zainteresowania. Portret Ginevry Benci to świadectwo przesunięcia zainteresowań artystycznych, gdyż jest pierwszym dziełem Leonarda o świeckiej tematyce., 3. Obraz przedstawia urodzoną w 1457 roku Ginevrę Benci, córkę bogatego florenckiego bankiera, który doradzał dynastii Medyceuszy. Ród Bencich należał do najzamożniejszych we Florencji. Ojciec Leonarda – Piero da Vinci – świadczył im usługi notarialne i być może dzięki jego wstawiennictwu Leonardo otrzymał to zlecenie., 4. Malarz sportretował kobietę na tle otwartej przestrzeni, co było nowatorskim pomysłem Leonarda, gdyż postaci żeńskie przedstawiano wówczas w zamkniętych pomieszczeniach. W późniejszym czasie stało się to konwencją. Renesansowe portrety bardzo często malowano na tle pejzaży, co wynikało z silnego zainteresowania naturą. Obraz był nowatorski nie tylko ze względu na sposób ukazania modelki, ale także zastosowaną technikę. Da Vinci eksperymentował tu z farbami olejnymi, które nakładał dłonią. Na obrazie zachował się odcisk palca malarza., 5. Za kobietą znajduje się krzak jałowca. Włoskie słowo oznaczające jałowiec – ginepro – odnosi się do imienia Ginevry. Roślina ma też znaczenie symboliczne. W dawnych czasach wierzono, że gałązki jałowcowe chronią przed złymi mocami, urokami, chorobami. Alegoryczna kompozycja znajduje się również na odwrocie obrazu. Leonardo da Vinci namalował tam wieniec z jałowca i wawrzynu. Całość została połączona złotą wstęgą z napisem virtutem forma decorat, co oznacza: piękno zdobi cnotę. Inskrypcja odnosi się do związku między pięknem a licznymi cnotami Ginevry., 6. Portret Ginevry Benci pierwotnie był większy, o czym świadczy cięcie z tyłu malowidła. Dół obrazu przycięto ze względu na zniszczenia, powstałe prawdopodobnie w wyniku pożaru. W dolnej partii dzieła mogły zostać namalowane dłonie Ginevry. W zachowanych notatkach da Vinciego znajdują się szkice przedstawiające studium rąk i dłoni.
Leonardo da Vinci, Portret Ginevry Benci, ok. 1478–1480.
Źródło: domena publiczna.
RebzpCc7IDoOI1
Ilustracja interaktywna przedstawia scenę rodzajową. Na polu leży młoda kobieta i młody mężczyzna. Leżą naprzeciw siebie. Kobieta ubrana jest w powłóczystą szatę, sięgającą kostek. Mężczyzna jest niemal nagi. Za plecami pary widać trzy postacie pół dzieci – pół dzika, trzymające sztucę zakończoną dużą muszlą. 1. Scena jest przykładem sięgania do źródeł antycznych i przedstawia postaci z mitologii: boginię miłości, Wenus, oraz boga wojny, Marsa. Malarz ukazał ich w stylizacji renesansowej. Szata, uczesanie i biżuteria Wenus, a także zbroja Marsa są typowe dla wieku XV. 2. Obraz został namalowany prawdopodobnie w celu przyozdobienia komnaty ślubnej. Jest ukazaniem miłości, która wyczerpuje mężczyznę, a dodaje siły kobiecie. Odnosi się również do antycznej sentencji Omnia vincit Amor, czyli Miłość wszystko zwycięża, symbolizując zbawienne działanie miłości w życiu małżeńskim. Dla renesansowych artystów miłość zmysłowa nie była tematem tabu. Twórcy epoki chętnie ukazywali ciało człowieka wraz z jego seksualnością. 3. Mimo iż Botticelli
nie dbał o realistyczny rysunek anatomii ciała, malowane przez niego postaci uznawane są za uosobienie piękna.
Ilustracja interaktywna przedstawia scenę rodzajową. Na polu leży młoda kobieta i młody mężczyzna. Leżą naprzeciw siebie. Kobieta ubrana jest w powłóczystą szatę, sięgającą kostek. Mężczyzna jest niemal nagi. Za plecami pary widać trzy postacie pół dzieci – pół dzika, trzymające sztucę zakończoną dużą muszlą. 1. Scena jest przykładem sięgania do źródeł antycznych i przedstawia postaci z mitologii: boginię miłości, Wenus, oraz boga wojny, Marsa. Malarz ukazał ich w stylizacji renesansowej. Szata, uczesanie i biżuteria Wenus, a także zbroja Marsa są typowe dla wieku XV. 2. Obraz został namalowany prawdopodobnie w celu przyozdobienia komnaty ślubnej. Jest ukazaniem miłości, która wyczerpuje mężczyznę, a dodaje siły kobiecie. Odnosi się również do antycznej sentencji Omnia vincit Amor, czyli Miłość wszystko zwycięża, symbolizując zbawienne działanie miłości w życiu małżeńskim. Dla renesansowych artystów miłość zmysłowa nie była tematem tabu. Twórcy epoki chętnie ukazywali ciało człowieka wraz z jego seksualnością. 3. Mimo iż Botticelli
nie dbał o realistyczny rysunek anatomii ciała, malowane przez niego postaci uznawane są za uosobienie piękna.
Sandro Botticelli, Wenus i Mars, ok. 1485.
Źródło: domena publiczna.
ROq0wGNLhqVC8
Ilustracja interaktywna przedstawia akt trzech młodych kobiet. Kobiety stoją blisko siebie. Jedna jest odwrócona do widza tyłem, dwie stoją przodem. Każda z kobiet trzyma w dłoni jabłko. 1. Trzy Gracje to pierwszy kobiecy akt Rafaela. Charakterystyczna kompozycja obrazu pozwala ukazać piękno ciała widzianego zarówno z przodu, jak i z tyłu. Renesansowi twórcy chętnie stosowali takie przedstawienia (często wykorzystując kompozycje z lustrem, w którym odbijała się postać), uznając je za dowód wyższości malarstwa nad rzeźbą. 2. Obraz nawiązuje do mitologii i jest przykładem typowego dla epoki sięgania do sztuki starożytnych. Gracje to patronki sztuk pięknych, były boginiami piękna i wdzięku. Towarzyszyły Wenus i stroiły ją, kiedy udawała się na Olimp. Do ich atrybutów należały róże i jabłka., 3. Rafael zastosował charakterystyczny dla epoki podział na dwa plany. Plan pierwszy przedstawia figury kobiet, natomiast tło jest pejzażem. Renesansowe portrety bardzo często malowano na tle pejzaży, co jest dowodem silnego zainteresowania naturą.
Ilustracja interaktywna przedstawia akt trzech młodych kobiet. Kobiety stoją blisko siebie. Jedna jest odwrócona do widza tyłem, dwie stoją przodem. Każda z kobiet trzyma w dłoni jabłko. 1. Trzy Gracje to pierwszy kobiecy akt Rafaela. Charakterystyczna kompozycja obrazu pozwala ukazać piękno ciała widzianego zarówno z przodu, jak i z tyłu. Renesansowi twórcy chętnie stosowali takie przedstawienia (często wykorzystując kompozycje z lustrem, w którym odbijała się postać), uznając je za dowód wyższości malarstwa nad rzeźbą. 2. Obraz nawiązuje do mitologii i jest przykładem typowego dla epoki sięgania do sztuki starożytnych. Gracje to patronki sztuk pięknych, były boginiami piękna i wdzięku. Towarzyszyły Wenus i stroiły ją, kiedy udawała się na Olimp. Do ich atrybutów należały róże i jabłka., 3. Rafael zastosował charakterystyczny dla epoki podział na dwa plany. Plan pierwszy przedstawia figury kobiet, natomiast tło jest pejzażem. Renesansowe portrety bardzo często malowano na tle pejzaży, co jest dowodem silnego zainteresowania naturą.
Rafael, Trzy Gracje, ok. 1504–1505.
Źródło: domena publiczna.
R1PNpXgLOUHPz
Ilustracja interaktywna przedstawia siedzącą kobietę, u stop której bawi się dwójka małych dzieci. 1. Obraz przedstawia Madonnę z małymi Jezusem oraz Janem Chrzcicielem. 2. Kompozycja obrazu jest oparta na geometrycznych zasadach. Grupa postaci wpisana jest w równoramienny trójkąt. 3. Postaci umieszczono na tle wyidealizowanego, łagodnego pejzażu. 4. Tytułowy szczygieł to ptak trzymany przez Jana Chrzciciela. Według chrześcijańskiej legendy czerwone fragmenty upierzenia zyskał w czasie ukrzyżowania, kiedy podczas wyciągania ciernia z głowy Chrystusa spadła na niego kropla krwi. Ptak jest symboliczną zapowiedzią męki Chrystusa. 5. Mały Jezus mimo przepaski z materiału ma odkryte genitalia. Jest to podkreślenie faktu, że Chrystus miał zarówno boską, jak i ludzką naturę. Jego cielesność ma przypominać o człowieczeństwie i łączyć Zbawiciela z rodzajem ludzkim.
Ilustracja interaktywna przedstawia siedzącą kobietę, u stop której bawi się dwójka małych dzieci. 1. Obraz przedstawia Madonnę z małymi Jezusem oraz Janem Chrzcicielem. 2. Kompozycja obrazu jest oparta na geometrycznych zasadach. Grupa postaci wpisana jest w równoramienny trójkąt. 3. Postaci umieszczono na tle wyidealizowanego, łagodnego pejzażu. 4. Tytułowy szczygieł to ptak trzymany przez Jana Chrzciciela. Według chrześcijańskiej legendy czerwone fragmenty upierzenia zyskał w czasie ukrzyżowania, kiedy podczas wyciągania ciernia z głowy Chrystusa spadła na niego kropla krwi. Ptak jest symboliczną zapowiedzią męki Chrystusa. 5. Mały Jezus mimo przepaski z materiału ma odkryte genitalia. Jest to podkreślenie faktu, że Chrystus miał zarówno boską, jak i ludzką naturę. Jego cielesność ma przypominać o człowieczeństwie i łączyć Zbawiciela z rodzajem ludzkim.
Rafael, Madonna ze szczygłem, 1506–1507.
Źródło: domena publiczna.
R6GH4BfH0scVU
Ilustracja interaktywna przedstawia zdjęcie marmurowej rzeźby młodego mężczyzny. Mężczyzna jest atletycznej budowy, stoi wspierając prawą nogę na stopniu. Trzyma ręce za plecami. 1. Rzeźba ukazuje piękno męskiego ciała. Michał Anioł stworzył nagą postać młodego, dobrze zbudowanego mężczyzny o doskonałych proporcjach. Posąg ma ponad 2 metry wysokości. Został wykonany z ogromną dbałością o detale – artysta wyrzeźbił nawet zarys naczyń krwionośnych. 2. Profil głowy przedstawionej postaci wzorowany jest na rzeźbie hellenistycznej i przypomina Grupę Laokoona – starożytne dzieło, przy którego odkryciu podczas wykopalisk prowadzonych w 1506 roku był obecny Michał Anioł. Renesansowy artysta naśladował kunszt antycznego przedstawienia.
Ilustracja interaktywna przedstawia zdjęcie marmurowej rzeźby młodego mężczyzny. Mężczyzna jest atletycznej budowy, stoi wspierając prawą nogę na stopniu. Trzyma ręce za plecami. 1. Rzeźba ukazuje piękno męskiego ciała. Michał Anioł stworzył nagą postać młodego, dobrze zbudowanego mężczyzny o doskonałych proporcjach. Posąg ma ponad 2 metry wysokości. Został wykonany z ogromną dbałością o detale – artysta wyrzeźbił nawet zarys naczyń krwionośnych. 2. Profil głowy przedstawionej postaci wzorowany jest na rzeźbie hellenistycznej i przypomina Grupę Laokoona – starożytne dzieło, przy którego odkryciu podczas wykopalisk prowadzonych w 1506 roku był obecny Michał Anioł. Renesansowy artysta naśladował kunszt antycznego przedstawienia.
Michał Anioł, Zbuntowany jeniec, ok. 1513.
Źródło: Dada, licencja: CC BY-SA 3.0.
Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
R1PbWPvFLbHEF
Ilustracja przedstawia wewnętrzny dziedziniec na placu pałacu Medyceuszy. Widoczne są trzy ściany zabudowań. Ściana frontowa ma na parterze duże okna, z okiennicami. Na pierwszym piętrze także są okna i zewnętrzy balkon, o całej długości ściany. Ów balkon jest też widoczny na ścianie po prawej stronie. Na podłożu dziedzińca jest trawa i betonowe alejki. W prawym dolnym rogu, widać fragment podstawy fontanny. Na środku placu stoi rzeźba. Otaczają ją drzewka mandarynek, posadzone w dużych glinianych donicach. Donice z drzewkami są ustawione obok siebie w wzdłuż i poprzek placu dziedzińca.
Pałac Medyceuszy – dziedziniec
Źródło: Robert Scarth, Flickr, licencja: CC BY-SA 2.0.
R1bW8xV3a5xqm1
zadanie interaktywne
Wskaż cechy charakterystyczne renesansowego pałacu Medyceuszy.
Wysokie okna zakończone ostrymi łukami.
Okna zbliżone kształtem do prostokątnych, zakończone łagodnymi łukami.
Prostokątny dziedziniec ozdobiony fontanną, rzeźbami i egzotycznymi roślinami.
Prawie płaski dach.
Fosa i inne elementy nadające budynkowi cechy obronne.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
R12sd4CG4Wh28
Ćwiczenie 1
ćwiczenie interaktywne
Źródło: Learnetic SA, licencja: CC BY 4.0.
Ćwiczenie 2
R74XEU1e0vJKO1
zadanie interaktywne
zadanie interaktywne
Z rozsypanych liter ułóż nazwę elementu architektonicznego, który jest wspólny dla wszystkich budowli.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja do ćwiczenia nr 3
RxM7jE3ZcHpun
Obraz przedstawia osobę, która jest ubrana w szatę sięgającą do kostek. Na głowie ma czapkę. Lewą rękę ma zgiętą w łokciu i uniesioną ku górze. W prawej ręce trzyma książkę. Pod postacią jest napis: Dantes Di Alegier’s Florentini. Dookoła postaci jest jasna ramka. Po prawej stronie widać fragment kolumny. Tło obrazu stanowi ciemny kolor.
Dante Alighieri [czyt.: aligieri] był znakomitym włoskim pisarzem
Źródło: Andrea del Castagno, ok. 1450, fresk na drewnie, domena publiczna.
Ćwiczenie 3
R1GCIoEG8jDZG1
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
RwYJBcV6LMCs2
Ćwiczenie 3
ćwiczenie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja do ćwiczenia nr 4
R1REJ4YfzY7qY
Rysunek przedstawia figurę nagiego mężczyzny w dwóch nałożonych na siebie pozycjach, wpisaną w okrąg i kwadrat. Mężczyzna, ma kręcone włosy sięgające ramion. Widoczne są genitalia mężczyzny. Jedna pozycja mężczyzny ma rozłożone ręce na wysokości ramion i nogi ustawione prosto, jedna przy drugiej. Druga pozycja mężczyzny ma nogi rozstawione i ręce uniesione ku górze, na wysokość głowy. Rysunkowi towarzyszy tekst na górze i na dole rysunku, sporządzony tzw. pismem lustrzanym.
Człowiek witruwiański
Źródło: Leonardo da Vinci, ok. 1490, domena publiczna.
R1b3DdWNz8WQi1
Ćwiczenie 4
zadanie interaktywne
Dzieło Leonarda da Vinci pokazuje, że twórcy renesansowi...
dążyli do przedstawienia idealnego i proporcjonalnego ciała ludzkiego.
nie wahali się prezentować w dziełach sztuki nagości.
uważali, że człowiek jest piękny, ponieważ został stworzony na podobieństwo Boga.
uważali, że doskonały człowiek powinien mieć cztery ręce i cztery nogi.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
RIs6QBsjE43ij
Ćwiczenie 4
ćwiczenie interaktywne
Źródło: Learnetic SA, licencja: CC BY 4.0.
Ilustracja do ćwiczenia nr 5
RZ8c1ZyxC2uQK
Portret kobiety ubranej w sukienkę z kwadratowym dekoltem. Włosy ma gładko uczesane z przedziałkiem po środku. Włosy zakrywają uszy i zachodzą pod brodę. Na czole kobieta ma okalającą głowę cienką przepaskę. Bezpośrednio nad brwiami na cienki, złoty łańcuszek. Szyję kobiety oplata sznur czarnych korali zawiniętych dwa razy wokół szyi. Suknia jest koloru niebieskiego i bordowego. Kobieta patrzy w lewą stronę. Na lewym ręku trzyma białego, niewielkiego gronostaja. Jej prawa dłoń dotyka grzbietu i szyi zwierzątka. Gronostaj patrzy w tym samym kierunku co kobieta.
Dama z gronostajem
Źródło: Leonardo da Vinci, ok. 1490, domena publiczna.
RAQ9K0qu11OV41
Ćwiczenie 5
zadanie interaktywne
Obraz Dama z gronostajem to...
portret.
obraz religijny.
pejzaż.
martwa natura.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
RB7N7UjqnR6lO
Ćwiczenie 5
ćwiczenie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja do ćwiczenia nr 6
R14myGtGavZH8
Fresk przedstawia scenę wieczerzy. W bogato dekorowanym pomieszczeniu na środku jest długi stół. Za stołem, wzdłuż jego długiego i dwóch mniejszych boków, siedzą obok siebie uczniowie (apostołowie), otaczając Chrystusa. Chrystus siedzi w centralnym miejscu. Stół przykryty jest białym obrusem. Znajdują się na nim naczynia oraz chleb. Na obrazie przedstawiono perspektywę. Na ścianie za stołem są trzy okna.
Ostatnia Wieczerza
Źródło: Leonardo da Vinci, domena publiczna.
RT2EQqceloiRa1
Ćwiczenie 6
zadanie interaktywne
W jaki sposób autor obrazu wyeksponował postać Jezusa?
Namalował mu nad głową aureolę.
Umieścił go w centralnym punkcie stołu.
Oświetlił go światłem padającym z okna za jego plecami.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
RCfsr6OswfkqM
Ćwiczenie 6
ćwiczenie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja do ćwiczenia nr 7
R1QdFaDy5ktv8
Fresk przedstawia scenę z Księgi Rodzaju, w której Bóg daje życie Adamowi, pierwszemu człowiekowi. Jahwe jest przedstawiony jako starszy człowiek z brodą w jasnoróżowej zwiewnej szacie. Spoczywa na rozłożystej purpurowej szacie, razem z kilkoma cherubinami. Jego lewe ramię obejmuje kobietę, prawdopodobnie Ewę, która dopiero czeka w niebie na bycie stworzoną. Adam przedstawiony jest na wpółleżąco na tle zielonych ogrodów i błękitnych wód Edenu. Jest nagi. Prawą nogę ma wyprostowaną, lewą zgiętą w kolanie. Prawe ramię Boga wysuwa się, aby przekazać iskrę życia do palca Adama. Palce Boga i Adama znajdują się w bardzo niewielkiej odległości od siebie. W każdym z rogów fresku są przedstawione nagie postacie.
Stworzenie Adama
Źródło: Michał Anioł, domena publiczna.
R1EdcEM2t54E21
Ćwiczenie 7
zadanie interaktywne
Wskaż zdania prawdziwe.
Renesansowi twórcy nie bali się przedstawiać swoich postaci nago.
Renesansowi malarze przedstawiali ciało człowieka bardzo dokładnie, dbając o szczegóły.
Powyższy obraz jest dziełem o tematyce religijnej.
Renesansowi malarze nie dbali o szczegóły na swych obrazach.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
ReDgU0NijObat
Ćwiczenie 7
ćwiczenie alternatywne
Źródło: Learnetic SA, licencja: CC BY 4.0.
Ilustracja do ćwiczenia nr 8
R1c5pKuLOCmM0
Zdjęcie przedstawiające rzeźbę nagiego mężczyzny. Ciało jego jest młode, smukłe, wysportowane. Widoczne są genitalia mężczyzny. Jego lewa noga jest lekko zgięta w kolanie, stopa opiera się na palcach. Prawa ręka jest położona wzdłuż prawej nogi. Lewa ręka dotyka lewego ramiona. Mężczyzna patrzy w lewą stronę. Ma krótkie, kręcone włosy. Tło stanowią białe ściany kopuły.
Dawid
Źródło: David Gaya, Dawid, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1DrtFE8AsvZD1
Ćwiczenie 8
zadanie interaktywne
Na podstawie powyższej rzeźby można się dowiedzieć, że Dawid był...
młody.
wysportowany.
stary.
niedołężny.
silny.
słaby.
otyły.
chory.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
RElL90P04q8Sk
Ćwiczenie 8
ćwiczenie alternatywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
W XV wieku, pod wpływem zainteresowania kulturą ........................, narodziła się we Włoszech sztuka renesansu. Objęła ona ........................, rzeźbę, architekturę, literaturę. Dzięki ........................ zmienił się stosunek ludzi do otaczającego ich świata. Humaniści w centrum swoich zainteresowań postawili ......................... Dużą rolę w propagowaniu idei humanistycznych w Europie i rozwoju nauki odegrało opracowanie metody ........................ przez Jana Gutenberga.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
1
Ćwiczenie 10
Przyjrzyj się poniższej ilustracji i uzupełnij zamieszczone pod nią zdania.
Zapoznaj się z opisem poniższej ilustracji i uzupełnij zamieszczone pod nią zdania.
R7e9UsTtwCOvT
Szkic przedstawia nagiego mężczyznę o długich włosach. Jest on narysowany na bazie kwadratu i koła. Ma on rozłożone dwie pary rąk i nóg w taki sposób że jedna para dotyka krawędzi koła a druga kwadratu. Pod nim i nad nim znajdują się liczne notatki.
Przedstawiony wyżej rysunek został wykonany przez 1. Michała Anioła, 2. renesansowych Włoch, 3. Albrechta Dürera, 4. antropocentryzmu, 5. starożytnego Rzymu, 6. Leonarda da Vinci, 7. średniowiecznej Francji, 8. teocentryzmu i nosi tytuł „Człowiek witruwiański”, został bowiem wykonany jako ilustracja do dzieła „O architekturze ksiąg dziesięcioro” Witruwiusza, który był jednym z najwybitniejszych architektów 1. Michała Anioła, 2. renesansowych Włoch, 3. Albrechta Dürera, 4. antropocentryzmu, 5. starożytnego Rzymu, 6. Leonarda da Vinci, 7. średniowiecznej Francji, 8. teocentryzmu. Rysunek jest wyrazem dominującego w czasach jego twórcy 1. Michała Anioła, 2. renesansowych Włoch, 3. Albrechta Dürera, 4. antropocentryzmu, 5. starożytnego Rzymu, 6. Leonarda da Vinci, 7. średniowiecznej Francji, 8. teocentryzmu.
Przedstawiony wyżej rysunek został wykonany przez 1. Michała Anioła, 2. renesansowych Włoch, 3. Albrechta Dürera, 4. antropocentryzmu, 5. starożytnego Rzymu, 6. Leonarda da Vinci, 7. średniowiecznej Francji, 8. teocentryzmu i nosi tytuł „Człowiek witruwiański”, został bowiem wykonany jako ilustracja do dzieła „O architekturze ksiąg dziesięcioro” Witruwiusza, który był jednym z najwybitniejszych architektów 1. Michała Anioła, 2. renesansowych Włoch, 3. Albrechta Dürera, 4. antropocentryzmu, 5. starożytnego Rzymu, 6. Leonarda da Vinci, 7. średniowiecznej Francji, 8. teocentryzmu. Rysunek jest wyrazem dominującego w czasach jego twórcy 1. Michała Anioła, 2. renesansowych Włoch, 3. Albrechta Dürera, 4. antropocentryzmu, 5. starożytnego Rzymu, 6. Leonarda da Vinci, 7. średniowiecznej Francji, 8. teocentryzmu.
Słownik
arkady
arkady
układ następujących po sobie łuków wspartych na filarach, kolumnach lub słupach
balustrada
balustrada
szereg słupków połączonych poręczą służące jako obramowanie schodów lub tarasów
gzyms
gzyms
(niem. Gesims) poziomy, zwykle ozdobny pas wysunięty przed lico muru
kopuła
kopuła
sklepienie zamknięte o osi pionowej, wznoszone na planie centralnym – okrągłym, kwadratowym lub wielobocznym
Pieta
Pieta
(wł. pietà – miłosierdzie) w sztuce przedstawienie Matki Bożej trzymającej na kolanach martwego Jezusa Chrystusa
światłocień
światłocień
zastosowanie w obrazie iluzji oświetlenia (wyraźnie skontrastowanego z zacienionymi elementami przedstawienia) dla osiągnięcia efektu dekoracyjnego lub wzmocnienia wrażenia dramatyczności wyobrażonej sceny