R19psegrspMH1
Na zdjęciu widoczny pałac papieski w Awinionie przypominający swoim wyglądem zamek. Jest wybudowany w stylu gotyckim. Widoczne dwie duże wieże i parę małych wieżyczek. Wzniesiony jest w całości z kamienia. Widoczne ślepe arkady o łuku ostrym i masywne czworoboczne wieże z krenelażami. Część okien ma gotyckie maswerki. Przed pałacem widoczne dachy domów. Między nimi wyrastają drzewa. W tle widać bezchmurne niebo.

Czas renesansu. Humanizm źródłem przemian w kulturze, nauce, religii i organizacji społeczeństw

Pałac papieski w Awinionie. Avignon stał się nową siedzibą papieży od roku 1309 roku, kiedy Gascon Bertrand de Goth, jako papież Klemens V, ze względu na spór z kardynałami Rzymu i zamieszki w tymże mieście po jego wyborze w 1305 roku postanowił opuścić Wieczne Miasto. Wówczas to przeniósł kurię papieską do Avignonu
Źródło: Wikimedia Commons, Jean-Marc Rosier, licencja: CC BY-SA 3.0.

Geneza i początek reformacji

„Nikt nie odważyłby się dziś podać wszystkich przyczyn reformacji” – napisał angielski historyk Geoffrey Elton. Szukając źródeł sukcesu Lutra i Kalwina, trzeba przyjrzeć się religijności przełomu średniowiecza i czasów nowożytnych.

R1FC8uDaleuxE
Oś czasu – kryzys w kościele w XVI wieku. 1346 - 1353 „czarna śmierć” – pandemia (wielka epidemia) w Europie. 1415 spalenie Jana Husa. 1517 wystąpienie Lutra (tezy). 1519 dysputa lipska. 1520 bulla „Exsurge Domine” – potępienie Lutra. 1521 Luter na sejmie Rzeszy w Spirze. 1522 wojna rycerska – Franz von Sickingen. 1524 - 1526 wojna chłopska w Niemczech. 1526 sejm w Spirze – „iius reformand” dla władców Rzeszy (dopuszczenie do zmian w Kościele w duchu luterańskim)
Oś czasu – kryzys w kościele w XVI wieku
Źródło: Contetplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.

Jedność religijna wymogiem dawnych społeczeństw

W średniowiecznych i wczesnonowożytnych społeczeństwach stanowych religia odgrywała znaczącą rolę – integrowała grupy ludzkie. Wypełnianie takich funkcji jak np. opieka zdrowotna, opieka nad słabszymi członkami społeczeństwa – kobietami, wdowami, sierotami, osobami niepełnosprawnymi itp. były w dużym stopniu aktem religijnym.

Cechy rzemieślnicze w miastach fundowały przy kościołach kaplice, zakładały fundusze zapomogowe dla wdów i fundusze posagowe dla panien, pomagały młodzieży chcącej się uczyć. Wszystkie te poczynania postrzegane były jako tzw. „dobre uczynki”, niezbędne dla zbawienia. Ich spełnianie było elementem ówczesnych praktyk religijnych. Pod sztandarami cechów brano udział w kościelnych procesjach czy innych oficjalnych formach prezentacji publicznej. Ważne funkcje religia pełniła także w odniesieniu do wymiaru sprawiedliwości. Przysięga religijna była elementem uprawomocnienia zeznania. Wszystko to było możliwe dzięki zachowywaniu jedności religijnej. Dopuszczenie różnych religii o odmiennych systemach wartości, różnym pojmowaniu tego, co dobre i co złe, co służy „zbawieniu”, a co prowadzi do potępienia, wprowadziłoby w życie społeczne chaos. Tolerancja ograniczona była zatem przez utylitarność. W dzisiejszych czasach, gdy większość wspomnianych wcześniej funkcji pozbawiona jest odniesień do religii, dużo łatwiej być tolerancyjnym.

R1YB52x5DThdl
Szpital w średniowieczu
Źródło: Wikimedia Commons, Clio, licencja: CC BY-SA 3.0.
Rn8V33wQMNlKg
Szpital w średniowieczu
Źródło: Wikimedia Commons, Musée AP-HP, licencja: CC BY-SA 3.0.

Problemy ekonomiczne i społeczne późnośredniowiecznego społeczeństwa a religia i religijność; strach w kulturze europejskiej XV i XVI w.

Społeczeństwo późnego średniowiecza (XIV i XV w.) zostało zdominowane przez strach i niepewność. Wynikało to przede wszystkim ze splotu wydarzeń politycznych i ekonomicznych, ale też zdrowotnych. „Czarna śmierć” – pandemia (wielka epidemia) z połowy XIV w. przetoczyła się przez niemal wszystkie kraje kontynentu i spowodowała straty sięgające nawet 50‑70% ludności. Była to katastrofa o rozmiarach pod każdym względem niewyobrażalnych i aż dziwne było, że struktury społeczne przetrwały ten czas w prawie niezmienionym kształcie. Świadczyło to o trwałości panującego wówczas systemu stanowego, który miał panować jeszcze kilka stuleci.

Niemniej jednak załamanie demograficzne wywołało kryzys ekonomiczny, powtarzające się klęski głodu i kurczenie się zasobów materialnych, co prowadziło do wojen. Wojna stuletnia, wojenne niepokoje w Niemczech – wszystko to utrwalało w ludziach poczucie zagrożenia i strach, a z braku innych możliwości pomocy, szukanie duchowego wsparcia w religii. Mnożyły się bractwa religijne, nasilała ostentacja w praktykach religijnych (biczownicy, wędrowni kaznodzieje), szukano też winnych wśród „heretyków” i innowierców (np. Żydów).

R18V72kziLRj4
Epidemia dżumy w Europie w latach 1346‑1350
Źródło: Krystian Chariza i zespół, licencja: CC BY 3.0.
RGMAXchbx2tpL
Danse macabre – taniec śmierci (z fr. danse macabre, [czyt. dans makabr]) – taniec, którego przedstawianie rozwinęło się w kulturze późnego średniowiecza (XIV i XV wiek), korowód ludzi wszystkich stanów z kościotrupem na czele, wyrażający równość wszystkich ludzi w obliczu śmierci)
Źródło: Hans Holbein młodszy, Die imposante Galerie, domena publiczna.
R1Hbwl6oBbXGB
Danse macabre – taniec śmierci (z fr. danse macabre, [czyt. dans makabr]) – taniec, którego przedstawianie rozwinęło się w kulturze późnego średniowiecza (XIV i XV wiek), korowód ludzi wszystkich stanów z kościotrupem na czele, wyrażający równość wszystkich ludzi w obliczu śmierci)
Źródło: Bernt Notke, domena publiczna.
R1XKU4lm3WShT
Biczownicy. Sekta religijna, istniejąca od XIII do XV wieku, głównie we Włoszech, Niemczech, później także w Hiszpanii i Polsce, która praktykowała publiczne biczowanie się jako formę pokuty. Ruch ten został potępiony przez Kościół katolicki
Źródło: Hartmann Schedel, domena publiczna.
R12f8wd9xDrxK
Kazanie w Niklashausen. W niemieckim mieście Niklashausen (dzisiejsza Badenia‑Wirtembergia) mieszkał Böhm, gdzie zarabiał na życie jako pasterz i artysta uliczny. Po sennej wizji, spalił demonstracyjnie swój bęben w średniowiecznym rytuale znanym jako Ognisko Próżności. Zaczął głosić kazania o grzechach kleru, nawoływał by chłopi i pielgrzymi nie płacili im czynszu, podobnie płatności na rzecz szlachty. Lasy i wody ziemi miały być wspólne dla wszystkich ludzi, a nie tylko dla bogatych. Kazania Böhma wzywające do zrównania społeczeństwa były dość radykalne w hierarchicznym społeczeństwie feudalnym. Ówcześni członkowie władzy, duchowieństwo i szlachta, uważali takie idee za niebezpieczne. Kiedy więc w krótkim czasie dziesiątki tysięcy chłopów z całych Niemiec zjechało się do Niklashausen, by wysłuchać jego przemówień władze wyczuły realne zagrożenie. Powstała rewolta chłopska rozpoczęła się na początku maja 1476 roku, a jej kulminacją był proces o herezję Böhma i jego egzekucja 19 lipca tego samego roku
Źródło: Hartmann Schedel, 1493, domena publiczna.

Papiestwo i Kuria rzymska

Stojący na czele zhierarchizowanego Kościoła zachodniego papież oraz rozbudowana przy nim centralna administracja kościelna nazywana Kurią przeżywały, podobnie jak całe społeczeństwo późnośredniowieczne, kryzys. Działały one w sposób tradycyjny i nie potrafiły właściwie odpowiedzieć na wzrastające zapotrzebowanie na „religię”. Zaowocowało to rozłamem (wielka schizma zachodnia), powstawaniem ruchów uznawanych za heretyckie (albigensi, waldensi, husyci), ale też nowych zakonów, które musiały walczyć o niezaliczenie ich w poczet heretyków (np. franciszkanie).

Papieże i Kuria nastawieni na gromadzenie dóbr materialnych praktycznie nie pełnili funkcji czysto religijnych, czego oczekiwało od nich społeczeństwo. To zaś powodowało coraz większe upodabnianie się najwyższych kręgów hierarchii kościelnej do świeckich dostojników.

R19psegrspMH1
Pałac papieski w Awinionie. Avignon stał się nową siedzibą papieży od roku 1309 roku, kiedy Gascon Bertrand de Goth, jako papież Klemens V, ze względu na spór z kardynałami Rzymu i zamieszki w tymże mieście po jego wyborze w 1305 roku postanowił opuścić Wieczne Miasto. Wówczas to przeniósł kurię papieską do Avignonu
Źródło: Wikimedia Commons, Jean-Marc Rosier, licencja: CC BY-SA 3.0.
RqjD3LrGyCx2o
Spalenie Husa. Jan Hus (1370–6 VII 1415) – czeski duchowny i bohater narodowy, filozof, reformator Kościoła, prekursor protestantyzmu, rektor Uniwersytetu Praskiego. Stworzył własny program reformy Kościoła i obrony czeskich interesów narodowych, który zyskał szeroką popularność wśród mieszczan, chłopów i drobnego rycerstwa. Popierali go również niektórzy feudałowie i niższe duchowieństwo. Przez to, że nie wyrzekł się swoich poglądów, jako prekursor reformacji w Kościele, spłonął na stosie podczas soboru w Konstancji 6 lipca 1415 roku. Była to konsekwencja jego jawnego wystąpienia przeciwko Kościołowi i zapowiedź tego, co miał dokonać 100 lat później Marcin Luter
Źródło: Diebold Schilling starszy, Spiezer Chronik, 1485, domena publiczna.
Polecenie 1

Opisz, w jakich obszarach Kościół w okresie średniowiecza realizował ważne zadania z zakresu pomocy społecznej?

RC3MoP3Gl1eSW
(Uzupełnij).
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 2

Wymień, jakiego rodzaju katastrofy przetoczyły się przez Europę w późnym średniowieczu i spowodowały narastanie strachu wśród ludzi i zapotrzebowanie na nowe formy religijności?

RAbk2OGsQhMEW
(Uzupełnij).
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 3

Określ, jaka była główna przyczyna powstania zakonu franciszkanów (do jakich ideałów odwoływał się św. Franciszek).

RsDyqzQiYZEU3
(Uzupełnij).
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 4

Napisz na czym polegała wielka schizma zachodnia?

R13fhtKuyV3U6
(Uzupełnij).
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.

Fiskalizm Kościoła i jego krytyka

Oskarżenia o fiskalizm ówczesnego Kościoła nie były bezzasadne. Większość czynności związanych z posługą duszpasterską (chrzciny, śluby, pogrzeby) oraz funkcjonowaniem hierarchii kościelnej (mianowanie na proboszcza, biskupa itd.) wiązało się z opłatami, które szły na potrzeby olbrzymiej rzeszy duchowieństwa i rozlicznych instytucji kościelnych. Nie wystarczały już dochody z przekazanych na cele religijne majątków ziemskich, niekiedy wręcz całych udzielnych księstw. Opłat żądano od wszystkich wiernych. Wobec wspomnianego kryzysu budziło to niezadowolenie, choć nikt nie podważał ani celowości istnienia Kościoła, ani prowadzonych przez niego instytucji (religijnych, oświatowych czy opiekuńczych). Irytowało jego marnotrawstwo, chciwość niektórych księży, a przy wzrastającym poczuciu strachu narastały wątpliwości, czy religia i religijność w formie, jaką oferował Kościół, sprostają rosnącym oczekiwaniom.

Problem odpustów

Szczególnym przykładem piętrzenia się wspomnianych trudności okazały się w XV i na początku XVI w. Cesarstwie Niemieckim. Kryzys władzy cesarza, następnie wojny z husytami, problemy drobnych rycerzy, powtarzające się epidemie przy braku silnej realnej władzy świeckiej oraz olbrzymim znaczeniu tamtejszego Kościoła - wszystko to powodowało narastanie napięć i poczucia krzywdy. Tamtejsze społeczeństwo było bardzo religijne i chciało wierzyć, że pieniądze oddawane na potrzeby religijne przyczyniają się do zbawienia. Ówczesne elity świeckie i duchowne również w większości były przeciwne zamienianiu czynności religijnych w czysty fiskalizm, czyli ściąganiu pieniędzy pod przykrywką religijności. Taka właśnie sytuacja wiązała się ze „sprzedażą odpustów”, które stały się zarzewiem rozłamu w Kościele.

RA8Ig7JKVC5Xb
Sprzedaż odpustów
Źródło: Pvasiliadis, domena publiczna.

Wystąpienie Lutra

R5Kds9mx7c6g4
Ferdinand Pauwels, Luter przybijający 95 tez, 1872 r. Według tradycji Luter miał swoje pismo z tezami przybić do drzwi katedry, w rzeczywistości ogłosił je, wysyłając do swoich przełożonych i kilku uczonych. W jaki sposób malarz przedstawił Lutra?
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Kuria rzymska i papież Leon X zgodzili się na przeprowadzenie akcji odpustowej. Teoretycznie miała ona szczytny cel – zebrane pieniądze miały zostać przeznaczone na wzniesienie nowej bazyliki św. Piotra oraz inne potrzeby religijne. W praktyce jednak wiadomo było, że pieniądze ze sprzedaży odpustów mają pokryć dług zaciągnięty przez prymasa Niemiec Albrechta Hohenzollerna u ówczesnych bankierów.

R1PF0SNPJPFJ8
Biblia Lutra w języku niemieckim z 1534 roku. Luter posługiwał się w przekładzie językiem zbliżonym do potocznego, mówionego – w przeciwieństwie do wcześniejszych tłumaczeń – a jego Biblia odegrała bardzo ważną rolę w historii rozwoju języka niemieckiego. Jakie było znaczenie wydania Biblii w języku narodowym?
Źródło: Torsten Schleese, Wikipedia Commons, domena publiczna.

Marcin Luter, zakonnik augustiański i profesor teologii na uniwersytecie, wystąpił przeciwko mechanicznemu kupowaniu listu odpustowego. Prości ludzie wierzyli, że dzięki temu zostaną zbawieni, że ofiara pieniężna jest formą żalu za grzechy. Według legendy Luter miał przybić swoje krytyczne 95 tez przeciw praktykom odpustowym w 1517 r. na drzwiach kościoła w Wittenberdze. Jawna krytyka tradycyjnego porządku, żądania zmian w Kościele i powrotu do prawdziwej wiary przy jednoczesnym wskazaniu winnego, którym miał być „Rzym”, znalazły żywiołowe poparcie we wszystkich warstwach społecznych Niemiec – szczególnie wśród elit intelektualnych.

R8i6ewvxdyeBr
Film opowiadający o życiorysie i reformach Marcina Lutra.
R19NOBIDxcIVx
Leon X
Źródło: Rafael Santi, 1518, olej na desce, Galeria Uffizi, domena publiczna.
RyHlCGacuGadm
Horace Vernet, Papież Juliusz II zleca budowę bazyliki św. Piotra w Rzymie, 1827 r. Juliusz II (1443–1513) był znanym mecenasem artystów i patronem sztuk pięknych, a także papieżem‑wojownikiem. Brał udział w licznych bitwach i oblężeniach, walcząc o poszerzenie i umocnienie granic Państwa Kościelnego. Wyjaśnij, co w postawie Juliusza II mogło razić współczesnych mu wiernych.
Źródło: Wikipedia Commons, domena publiczna.
R8FlFXGYC84QI
Początki budowy nowej bazyliki św. Piotra w Rzymie
Źródło: a. nn., domena publiczna.
RCYoOTGHlEeb1
Budowa nowej Bazyliki św Piotra w Rzymie
Źródło: Pieter Coecke, domena publiczna.
R1bGOaiZNTISC
Kościół św. Jadwigi – widok miasta Innsbrucku
Źródło: Albrecht Dürer, 1495, akwarela, Albertina, Vienna, domena publiczna.
R90YutcKEynRi
Albrecht Hohenzollern – arcybiskup Magdeburga i Moguncji
Źródło: Albrecht Dürer, 1519, rycina, Victoria and Albert Museum, domena publiczna.
Riq1wDsAcssrz
Fuggerowie: Hans Fugger Bogaty w swoim kantorze w Augsburgu; Ród niemiecki mający we wczesnym okresie nowożytnym ogromne znaczenie w handlu światowym, jego członkowie przeszli do historii jako bankierzy ówczesnych papieży oraz cesarzy. W roku 1514 Fuggerowie uzyskali tytuł hrabiów cesarstwa, niektóre powstałe później linie boczne uzyskały zaś tytuł książąt Rzeszy i książąt Bawarii
Źródło: a. nn., 1517, domena publiczna.
RCFuq4b3wX2fO
Jacob Fugger Bogaty
Źródło: Albrecht Dürer, 1519, tempera na płótnie, Staatsgalerie Altdeutsche Meister, Augsburg, domena publiczna.
R1djNcFsGPwPE
Kamienica Fukierowska w Warszawie
Źródło: Szczebrzeszynski, domena publiczna.
RIsLypQJzhRXD
Pałac miejski Fuggerów w Augsburgu
Źródło: Alois Wüst, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
R12nAujKF8N4h
Kaplica Fuggerów w kościele św. Anny w Augsburgu – wykończanym przez największych mistrzów niemieckich, m.in. Albrechta Dürera
Źródło: Wikimedia Commons, JD, licencja: CC BY-SA 2.0.
R1QYgWKSeh7EJ
Rodzice Lutra – portrety Albrechta Dürera
Źródło: Lucas Cranach starszy, 1527, bukowe drewno, Wartburg-Stiftung, domena publiczna.
R5YsIKMoF8xgL
Marcin Luter jako mnich
Źródło: Lucas Cranach młodszy, 1520, miedzioryt, Victoria and Albert Museum, domena publiczna.
R1IG78AqWk8Ce
Klasztor Augustianów w Wittenberdze
Źródło: Alupus, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.

Marcin Luter – zerwanie z Rzymem i początkowy etap tworzenia nowej doktryny

Rozgłos, jakiego nabrało pisemko wzywające do tradycyjnej w formie dyskusji akademickiej, dowodził, że sytuacja w Niemczech była niezwykle napięta. Wezwanie do odwołania Tez, jak i spektakularne dysputy (np. w Lipsku w 1519 r., która teoretycznie zakończyła się sukcesem oponentów Lutra) utwierdzały jedynie wszystkich zwolenników zmian w przekonaniu o słuszności głoszonych poglądów. Papież Leon X po bezskutecznych próbach nakłonienia do ustępstw, zdecydował się wydać bullę „Exsurge Domine” (w tłumaczeniu: Powstań Panie), uznającą Lutra za heretyka. Ten zaś, niesiony na fali popularności, w masowo rozpowszechnianych broszurkach i pisemkach satyryczno‑polemicznych, zaatakował samego papieża i spalił bullę. Zerwanie stało się faktem i zaczęto tworzyć podstawy nowego wyznania.

Początkowo postulowano oparcie się na słowie Bożym – czyli samej Biblii, którą każdy może i powinien „studiować i interpretować”. Ograniczono znaczenie Tradycji, w tym kult świętych, znaczenie dobrych i złych uczynków (najważniejsza była głęboka wiara), rolę papiestwa i w ogóle hierarchii kościelnej, ograniczono również liczbę sakramentów do dwóch – chrztu oraz komunii pod dwiema postaciami.

R14hDEzajtiWG
Spalenie bulli „Exsurge Domine" XII 1520 r.
Źródło: a. nn., 1872, domena publiczna.

Zwolennicy „nowinek”

Olbrzymia i ciągle wzrastająca popularność Lutra spowodowała, że młody cesarz Karol V wezwał mnicha przed swoje oblicze do Wormacji na sejm Rzeszy (czyli przed przedstawicieli wszystkich władców niemieckich). Dla bezpieczeństwa zaopatrzył go w list żelazny, gwarantujący nietykalność. W 1521 r. przejazd Lutra przez Niemcy okazał się „triumfalnym pochodem”. We wszystkich miejscowościach mieszkańcy wychodzili mu na spotkanie i witali bardzo gorąco. Cesarz jako opiekun Kościoła w Niemczech w rysującym się sporze poparł jednak papieża i skazał byłego zakonnika na banicję. Znaczyło to, że po upływie terminu ochronnego z listu żelaznego Luter powinien zostać schwytany i ukarany jak heretyk – czyli spalony. Elektor saski Fryderyk Mądry nie był jednak przekonany o winie Marcina Lutra. By nie działać wbrew prawu (czyli dekretowi cesarskiemu), dokonał fikcyjnego porwania reformatora i ukrył go na zamku w Wartburgu. Tam podczas kilkumiesięcznego odosobnienia Luter przełożył Nowy Testament na język niemiecki. Ze względu na sławę, jaką zyskał, wszyscy chcieli czytać jego tłumaczenie, dzięki czemu w przyszłości używany przez Lutra język stał się niemieckim językiem literackim, wypierając powoli inne odmiany tego języka.

RUmGKU1z3T5YM
Eck i Luter przed cesarzem Karolem na sejmie w Wormacji – relief z katedry w Berlinie
Źródło: Wolfgang Rieger, 2010, domena publiczna.
R1cbZjbPFdvC6
Luter na sejmie w Wormacji IV 1521
Źródło: Anton von Werner, 1877, Staatsgalerie Stuttgart, domena publiczna.
RQhJiYhOuAeDY
Elektorzy sascy – protektorzy luteranizmu – w środku Fryderyk Mądry (1486‑1525), po lewej Jan Stały (1525‑1532), po prawej Jan Fryderyk Wspaniałomyślny (1532‑1547)
Źródło: Lucas Cranach Starszy, sailko, malarstwo na buku, Germanisches Nationalmuseum, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1FiN64D1ZNgk
Zamek w Wartburgu
Źródło: Wikimedia Commons, a. nn., licencja: CC BY-SA 2.0.
R16zOLvF62kpe
Biblia Lutra (Nowy Testament w tłumaczeniu na język niemiecki)
Źródło: Hans Holbein, 1523, domena publiczna.
Polecenie 5

Napisz jakie były przyczyny szerokiego poparcia uzyskane przez Lutra po jego wystąpieniu?

RRdXrG5adK69D
(Uzupełnij).
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., domena publiczna.
Polecenie 6

Wskaż, w którym z księstw niemieckich Luter zyskał schronienie? Podaj jaką rolę odegrało dokonane przez niego wówczas tłumaczenie Nowego Testamentu?

R7Cb4mbTKBNii
(Uzupełnij).
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., domena publiczna.

Społeczne konsekwencje uderzenia w Kościół: wojna rycerska, wojna chłopska

Stosunkowo szybko okazało się, że wystąpienie Lutra stało się katalizatorem niezadowolenia narastającego w niemal wszystkich grupach społecznych ówczesnych Niemiec. Najbliżsi współpracownicy reformatora (m.in. Andreas Karlstadt) podczas jego długiej nieobecności w Wittenberdze zaczęli w szybkim tempie wprowadzać zmiany – rozwiązano klasztory, oczyszczano kościoły z wszelkich ozdób itp. Narastanie fermentu zmusiło Lutra do powrotu i spowolnienia tempa zmian.

Okazało się jednak, że lawina ruszyła. W 1522 r. pod wodzą Franza von Sickingen [czyt.: franc fon zikinyn] w zachodnich Niemczech wybuchł bunt drobnego rycerstwa, które chciało pod hasłami religijnymi zagarnąć dobra użytkowane przez Kościół. Powstanie stłumiono siłą. O wiele większe rozmiary przybrało niezadowolenie chłopów, którzy w latach 1524‑1526 pod wodzą Thomasa Münzera [czyt.: mincera], zjednoczeni hasłami religijnymi zaczęli występować przeciwko porządkowi feudalnemu. Ogarnięte buntem południowo‑zachodnie Niemcy zostały spacyfikowane przez współdziałających ze sobą władców. Znamienne, że bunt nie przeniósł się poza linię Łaby, za którą mieliśmy do czynienia z wtórną pańszczyzną i rozwojem gospodarki folwarcznej.

Rc0X4ELmZVEkf
Andreas Rudolph Bodenstein [czyt.: rudolf budynstajn] z Karlstadt [czyt.: karlsztad] znany jako Andreas Karlstadt
Źródło: a. nn., 1541, domena publiczna.
R18XQgRtZLjdY
Franz von Sickingen – przywódca wojny rycerskiej
Źródło: Hieronymus Hopfer, akwaforta, domena publiczna.
RhK1jA1D1poNl
Karta tytułowa „Zwoelf Artikel"
Źródło: a. nn., 1525, domena publiczna.
R1SRTyhfmfuip
Thomas Münzer
Źródło: a. nn., domena publiczna.

Wymuszona ewolucja doktryny luterańskiej

W efekcie tych wydarzeń Luter zmienił niektóre ze swoich pierwotnych koncepcji. Nadal głosił, że każdy winien studiować Pismo Święte, ale jego interpretacja została zarezerwowana dla nowo powstałego kleru, który podlegał nie papieżowi w Rzymie, ale poszczególnym świeckim władcom terytorialnym. Dotychczasowa podwójna zależność indywidualnego człowieka: od swojego władcy pod względem prawnym i społecznym oraz od władzy kościelnej pod względem moralnym i duchowym, w nowej doktrynie w całości podporządkowana została władzy świeckiej. Zmiany te uprawomocnił kolejny sejm Rzeszy w Spirze w 1526 r., na którym cesarz zajęty wojną z Francją oraz Turcją przyznał poszczególnym władcom niemieckim prawo do dbania o dobro Kościoła według własnego sumienia, co w praktyce oznaczało legalizację rozwiązań proponowanych przez Lutra.

RFk12GOgzQUO1
Sejm w 1526 – jus reformandi – widok Spiry w 1550 r.
Źródło: Sebastian Münster, 1550, domena publiczna.
R1WTCmCVh0ApC
Marburg – widok miasta z zamkiem i uniwersytetem
Źródło: Macador, 2004, fotografia, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1NCiC9FHM9aB
Landgraf Heski Filip Wielkoduszny
Źródło: Stich von Matthäus Merian, domena publiczna.

Ćwiczenia

Ćwiczenie 1
REb9igbmr6BAA
Wskaż imię papieża, który dokonał ekskomuniki Marcina Lutra. Możliwe odpowiedzi: 1. Leon X, 2. Pius III, 3. Juliusz II, 4. Klemens VII
11
Ćwiczenie 2

Zapoznaj się z wybranymi tezami Lutra w poniższym tekście źródłowym, a następnie odpowiedz na pytania.

1
Marcin Luter 95 tez

43. Należy nauczać chrześcijan, że lepiej wspierać ubogich lub pomagać potrzebującym, niż kupować odpusty.

44. Przez uczynek miłości wzmaga się w nas miłość, a człowiek staje się lepszy; przez odpust zaś nie staje się lepszy, tylko wolny od kary.

45. Należy nauczać chrześcijan, że ten, kto bliźniego widzi w niedoli, a mimo to kupuje odpust, nie zyskuje odpustu papieskiego, ale ściąga na siebie gniew Boży.

46. Należy nauczać chrześcijan, że jeżeli nie są nadmiernie bogaci, powinni zachować grosz oszczędzony na potrzeby domowe, a nie marnować go na zakupienie odpustu.

47. Należy nauczać chrześcijan, że zakupienie odpustu jest zostawione każdemu do woli i nie jest zakazane.

48. Należy nauczać chrześcijan, że udzielając odpustu, papież potrzebuje i domaga się raczej modlitw pobożnych niż pieniędzy, które mu znoszą.

49. Należy nauczać chrześcijan, że odpust papieski jest dobry, jeżeli się na nim nie buduje zbawienia; lecz jest nader szkodliwy, jeśli z powodu niego tracimy bojaźń Bożą.

50. Należy nauczać chrześcijan, że gdyby papież wiedział o wszystkich szachrajstwach kaznodziejów odpustowych, raczej by w stos popiołów zamienił katedrę św. Piotra, aniżeliby miała być budowana kosztem skóry, krwi i ciała jego owieczek.

CART1 Źródło: Marcin Luter, 95 tez, dostępny w internecie: luteranie.pl, Artykuł "95 tez".
R1RwQanisEJDk1
Co według Lutra jest lepsze dla uzyskania zbawienia niż kupowanie odpustów? Uzasadnij odpowiedź. (Uzupełnij). Czy Luter całkowicie potępia sprzedawanie przez papieża odpustów i kupowanie ich przez wiernych? (Uzupełnij).
1
Ćwiczenie 3

Przeanalizuj źródła A, B i C.

Źródło A

RrQuwGc6OA0E1
Źródło: domena publiczna.

Źródło B

R1VwJVshU6V1K
Źródło: The Brithis Museum, licencja: CC BY-NC-SA 4.0.

Źródło C

RSRH1ZTHoioOP
Źródło: dostępny w internecie: http://www.zeno.org/Kunstwerke/B/Deutscher+Meister+um+1568%3A+Lutherus+Triumphans,+R%C3%BCckseite, domena publiczna.
R1HngLeYMHplh
Łączenie par. . Twórca źródła A był stronnikiem papieża.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Wszystkie źródła świadczą o tym, że zarówno zwolennicy reformacji jak i ich przeciwnicy stosowali podobne metody zwalczania przeciwników.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Twórca ilustracji C inspirował się rzeczywistymi wydarzeniami.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Zarówno ilustracje B, jak i C przedstawiają Marcina Lutra jako bohaterskiego krytyka sprzedaży odpustów.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
R6UAGF0WQmCqs
Krótko uzasadnij swój wybór. (Uzupełnij).

Słownik

ekskomunika
ekskomunika

(śrdw.-łac. excommunica, łac. excommunico - wyłączam ze społeczności, wyklinam), najwyższa kara kościelna, polegająca na wykluczeniu z życia Kościoła

nepotyzm
nepotyzm

(łac. nepos, nepotis - bratanek, wnuk), faworyzowanie członków rodziny przy obsadzaniu stanowisk i przydzielaniu godności