(gr. bios – życie; koinós – wspólny) zespół populacji organizmów roślinnych, zwierzęcych i mikroorganizmów danego środowiska (biotopu), należących do różnych gatunków, ale powiązanych ze sobą różnorodnymi czynnikami ekologicznymi i zależnościami pokarmowym

(gr. bíos – życie, tópos– miejsce, region) środowisko życia biocenozy (organizmów); abiotyczna, środowiskowa część ekosystemu

zróżnicowanie żywej przyrody na wszystkich poziomach jej organizacji (materiału genetycznego, populacji i gatunków oraz ekosystemów)

konstrukcja (nawet z tzw. cegły dziurawki i wetkniętych w nią kawałków łodyg trzciny) zapewniająca różnym bezkręgowcom schronienie i możliwość budowy gniazd. Wykorzystywana przez ogrodników i rolników ekologicznych w celu poprawy zapylania roślin (czyli w efekcie – zwiększenia plonów), a także jako forma czynnej ochrony przyrody

umownie wydzielony fragment przyrody składający się z elementów ożywionych i nieożywionych powiązanych ze sobą zależnościami, utrzymujący się w dynamicznej równowadze

grupa osobników o podobnych cechach, które mogą się swobodnie ze sobą krzyżować i dawać płodne potomstwo; osobniki jednego gatunku mają wspólną pulę genową

system rolniczy polegający na wieloletnim uprawianiu na tym samym obszarze roślin jednego gatunku

grupa osobników tego samego gatunku wspólnie zasiedlająca określony obszar

ponowne wprowadzenie gatunku na pierwotne stanowisko występowania

forma zmienności ekosystemu w czasie; sukcesja ekologiczna jest procesem kierunkowym, podczas którego dochodzi do stopniowych zmian w składzie gatunkowym i w warunkach biotycznych danego ekosystemu