Ilustracja przedstawia dłonie dyrygenta, który w lewej dłoni trzyma batutę. Napis: Szukamy dyrygenta
Ilustracja przedstawia dłonie dyrygenta, który w lewej dłoni trzyma batutę. Napis: Szukamy dyrygenta
Szukamy dyrygenta
Źródło: tylko do użytku edukacyjnego na zpe.gov.pl.
Przejdźmy do tematu
Na poprzedniej lekcji dowiedziałeś się na czym polega rola dyrygenta w przygotowaniu zespołu muzyków do koncertuKoncertkoncertu. Podczas dzisiejszej lekcji będziesz mógł spróbować swoich sił podczas dyrygowania zespołem klasowym. Zanim jednak to zrobisz wykonaj kilka ćwiczeń dotyczących pracy dyrygenta.
Polecenie 1
Na podstawie materiału filmowego porównaj sposób dyrygentury Herberta von Karajana i Leonarda Bernsteina. Odpowiedz, jak wpływa na odbiór dzieła muzycznego.
RZUzY5RNjXYc3
ROj7wstdXGkK3
Wykonaj ćwiczenie zgodnie z poleceniem.
Film o Herbercie von Karajanie i Leonardzie Bernsteinie. Materiał ukazuje dwóch wybitnych dyrygentów, kierujących wykonaniem tego samego dzieła pierwszej częścią piątej Symfonii Beethovena. Sam utwór jest żarliwy, pełen grozy i dramatyzmu. Wykonuje go orkiestra symfoniczna. Rozpoczyna się tzw. motywem losu czyli schematem „trzy krótkie dźwięki i jeden długi". Motyw ten powraca wielokrotnie w utworze. Tak dramatyczny utwór jest doskonałym przykładem, na którym można ukazać technikę dyrygenta. Pierwszym przedstawionym w filmie dyrygentem jest Herbert von Karajan. Na początku filmu widzimy planszę, a lektor odczytuje tekst: Karajan był dyrygentem orkiestry filharmonii w Berlinie, a jego dyrygowanie było bardzo mocno kontrolowane; bardzo często podczas koncertów dyrygował z zamkniętymi oczami, a także nie ruszał żadną częścią ciała poza głową i dłońmi, którymi kierował zespołem. Pojawia się film, na którym Karajan dyryguje zgodnie z odczytanym opisem: przez cały czas jego oczy są zamknięte, jest bardzo skupiony, cała energia idzie z rąk, których ruchy są bardzo zróżnicowane: w dramatycznych momentach bardzo ostre, w łagodnych bardzo miękkie. Zmienia się jeszcze mimika twarzy dyrygenta, ale nie chodzi tu o kontakt z orkiestrą, a raczej o wyrażanie uczuć płynących z muzyki. W drugiej połowie filmu przedstawiony jest kolejny dyrygent. Pojawia się plansza, a lektor odczytuje tekst: Leonard Bernstein, który prowadził orkiestrę nowojorskiej filharmonii, był znany z bardzo ekspresyjnej dyrygentury, ruszania całym ciałem, miejscami nawet podskakiwania. Pojawia się film, na którym Bernstein prowadzi wykonanie pierwszej części piątej Symfonii. Jego sposób dyrygowania jest zgoła inny: Porusza całym ciałem, szuka kontaktu wzrokowego z orkiestrą, w bardziej rytmicznych fragmentach cały podryguje. Na końcu filmu lektor podsumowuje: Obydwaj dyrygenci byli wybitnymi fachowcami w swojej dziedzinie, pomimo dzielących ich technik, co doskonale widać w Symfonii No. 5 Beethovena, którą wykonywali.
Film o Herbercie von Karajanie i Leonardzie Bernsteinie. Materiał ukazuje dwóch wybitnych dyrygentów, kierujących wykonaniem tego samego dzieła pierwszej częścią piątej Symfonii Beethovena. Sam utwór jest żarliwy, pełen grozy i dramatyzmu. Wykonuje go orkiestra symfoniczna. Rozpoczyna się tzw. motywem losu czyli schematem „trzy krótkie dźwięki i jeden długi". Motyw ten powraca wielokrotnie w utworze. Tak dramatyczny utwór jest doskonałym przykładem, na którym można ukazać technikę dyrygenta. Pierwszym przedstawionym w filmie dyrygentem jest Herbert von Karajan. Na początku filmu widzimy planszę, a lektor odczytuje tekst: Karajan był dyrygentem orkiestry filharmonii w Berlinie, a jego dyrygowanie było bardzo mocno kontrolowane; bardzo często podczas koncertów dyrygował z zamkniętymi oczami, a także nie ruszał żadną częścią ciała poza głową i dłońmi, którymi kierował zespołem. Pojawia się film, na którym Karajan dyryguje zgodnie z odczytanym opisem: przez cały czas jego oczy są zamknięte, jest bardzo skupiony, cała energia idzie z rąk, których ruchy są bardzo zróżnicowane: w dramatycznych momentach bardzo ostre, w łagodnych bardzo miękkie. Zmienia się jeszcze mimika twarzy dyrygenta, ale nie chodzi tu o kontakt z orkiestrą, a raczej o wyrażanie uczuć płynących z muzyki. W drugiej połowie filmu przedstawiony jest kolejny dyrygent. Pojawia się plansza, a lektor odczytuje tekst: Leonard Bernstein, który prowadził orkiestrę nowojorskiej filharmonii, był znany z bardzo ekspresyjnej dyrygentury, ruszania całym ciałem, miejscami nawet podskakiwania. Pojawia się film, na którym Bernstein prowadzi wykonanie pierwszej części piątej Symfonii. Jego sposób dyrygowania jest zgoła inny: Porusza całym ciałem, szuka kontaktu wzrokowego z orkiestrą, w bardziej rytmicznych fragmentach cały podryguje. Na końcu filmu lektor podsumowuje: Obydwaj dyrygenci byli wybitnymi fachowcami w swojej dziedzinie, pomimo dzielących ich technik, co doskonale widać w Symfonii No. 5 Beethovena, którą wykonywali.
Film o Herbercie von Karajanie i Leonardzie Bernsteinie. Materiał ukazuje dwóch wybitnych dyrygentów, kierujących wykonaniem tego samego dzieła pierwszej częścią piątej Symfonii Beethovena. Sam utwór jest żarliwy, pełen grozy i dramatyzmu. Wykonuje go orkiestra symfoniczna. Rozpoczyna się tzw. motywem losu czyli schematem „trzy krótkie dźwięki i jeden długi". Motyw ten powraca wielokrotnie w utworze. Tak dramatyczny utwór jest doskonałym przykładem, na którym można ukazać technikę dyrygenta. Pierwszym przedstawionym w filmie dyrygentem jest Herbert von Karajan. Na początku filmu widzimy planszę, a lektor odczytuje tekst: Karajan był dyrygentem orkiestry filharmonii w Berlinie, a jego dyrygowanie było bardzo mocno kontrolowane; bardzo często podczas koncertów dyrygował z zamkniętymi oczami, a także nie ruszał żadną częścią ciała poza głową i dłońmi, którymi kierował zespołem. Pojawia się film, na którym Karajan dyryguje zgodnie z odczytanym opisem: przez cały czas jego oczy są zamknięte, jest bardzo skupiony, cała energia idzie z rąk, których ruchy są bardzo zróżnicowane: w dramatycznych momentach bardzo ostre, w łagodnych bardzo miękkie. Zmienia się jeszcze mimika twarzy dyrygenta, ale nie chodzi tu o kontakt z orkiestrą, a raczej o wyrażanie uczuć płynących z muzyki. W drugiej połowie filmu przedstawiony jest kolejny dyrygent. Pojawia się plansza, a lektor odczytuje tekst: Leonard Bernstein, który prowadził orkiestrę nowojorskiej filharmonii, był znany z bardzo ekspresyjnej dyrygentury, ruszania całym ciałem, miejscami nawet podskakiwania. Pojawia się film, na którym Bernstein prowadzi wykonanie pierwszej części piątej Symfonii. Jego sposób dyrygowania jest zgoła inny: Porusza całym ciałem, szuka kontaktu wzrokowego z orkiestrą, w bardziej rytmicznych fragmentach cały podryguje. Na końcu filmu lektor podsumowuje: Obydwaj dyrygenci byli wybitnymi fachowcami w swojej dziedzinie, pomimo dzielących ich technik, co doskonale widać w Symfonii No. 5 Beethovena, którą wykonywali.
Polecenie 1
R6yKYA9CYIxDq
Wyszukaj informacje na temat stylu dyrygowania Herberta von Karajana i Leonarda Bernsteina. Napisz krótką notatkę.
R1KV5Ry2hvwOv
Ćwiczenie 1
Dopasuj definicję do pojęcia. Batuta Możliwe odpowiedzi: 1. Wyciąg wszystkich sekcji orkiestry lub głosów chóru. 2. Wydłużoną pałeczka, która służy dyrygentowi do wyraźniejszej komunikacji z muzykami wykonującymi dzieło. 3. Muzyk kierujący wykonaniem utworu muzycznego przez chór lub orkiestrę. 4. Nieznaczna przerwa między frazami utworu, którą wykorzystuje śpiewak lub instrumentalista do zaczerpnięcia oddechu. Partytura Możliwe odpowiedzi: 1. Wyciąg wszystkich sekcji orkiestry lub głosów chóru. 2. Wydłużoną pałeczka, która służy dyrygentowi do wyraźniejszej komunikacji z muzykami wykonującymi dzieło. 3. Muzyk kierujący wykonaniem utworu muzycznego przez chór lub orkiestrę. 4. Nieznaczna przerwa między frazami utworu, którą wykorzystuje śpiewak lub instrumentalista do zaczerpnięcia oddechu. Dyrygent. Możliwe odpowiedzi: 1. Wyciąg wszystkich sekcji orkiestry lub głosów chóru. 2. Wydłużoną pałeczka, która służy dyrygentowi do wyraźniejszej komunikacji z muzykami wykonującymi dzieło. 3. Muzyk kierujący wykonaniem utworu muzycznego przez chór lub orkiestrę. 4. Nieznaczna przerwa między frazami utworu, którą wykorzystuje śpiewak lub instrumentalista do zaczerpnięcia oddechu. Cezura Możliwe odpowiedzi: 1. Wyciąg wszystkich sekcji orkiestry lub głosów chóru. 2. Wydłużoną pałeczka, która służy dyrygentowi do wyraźniejszej komunikacji z muzykami wykonującymi dzieło. 3. Muzyk kierujący wykonaniem utworu muzycznego przez chór lub orkiestrę. 4. Nieznaczna przerwa między frazami utworu, którą wykorzystuje śpiewak lub instrumentalista do zaczerpnięcia oddechu.
Dopasuj definicję do pojęcia. Batuta Możliwe odpowiedzi: 1. Wyciąg wszystkich sekcji orkiestry lub głosów chóru. 2. Wydłużoną pałeczka, która służy dyrygentowi do wyraźniejszej komunikacji z muzykami wykonującymi dzieło. 3. Muzyk kierujący wykonaniem utworu muzycznego przez chór lub orkiestrę. 4. Nieznaczna przerwa między frazami utworu, którą wykorzystuje śpiewak lub instrumentalista do zaczerpnięcia oddechu. Partytura Możliwe odpowiedzi: 1. Wyciąg wszystkich sekcji orkiestry lub głosów chóru. 2. Wydłużoną pałeczka, która służy dyrygentowi do wyraźniejszej komunikacji z muzykami wykonującymi dzieło. 3. Muzyk kierujący wykonaniem utworu muzycznego przez chór lub orkiestrę. 4. Nieznaczna przerwa między frazami utworu, którą wykorzystuje śpiewak lub instrumentalista do zaczerpnięcia oddechu. Dyrygent. Możliwe odpowiedzi: 1. Wyciąg wszystkich sekcji orkiestry lub głosów chóru. 2. Wydłużoną pałeczka, która służy dyrygentowi do wyraźniejszej komunikacji z muzykami wykonującymi dzieło. 3. Muzyk kierujący wykonaniem utworu muzycznego przez chór lub orkiestrę. 4. Nieznaczna przerwa między frazami utworu, którą wykorzystuje śpiewak lub instrumentalista do zaczerpnięcia oddechu. Cezura Możliwe odpowiedzi: 1. Wyciąg wszystkich sekcji orkiestry lub głosów chóru. 2. Wydłużoną pałeczka, która służy dyrygentowi do wyraźniejszej komunikacji z muzykami wykonującymi dzieło. 3. Muzyk kierujący wykonaniem utworu muzycznego przez chór lub orkiestrę. 4. Nieznaczna przerwa między frazami utworu, którą wykorzystuje śpiewak lub instrumentalista do zaczerpnięcia oddechu.
Dopasuj definicję do pojęcia.
Wyciąg wszystkich sekcji orkiestry lub głosów chóru., Muzyk kierujący wykonaniem utworu muzycznego przez chór lub orkiestrę., Wydłużoną pałeczka, która służy dyrygentowi do wyraźniejszej komunikacji z muzykami wykonującymi dzieło., Nieznaczna przerwa między frazami utworu, którą wykorzystuje śpiewak lub instrumentalista do zaczerpnięcia oddechu.
Batuta
Partytura
Dyrygent
Cezura
RAfn940lp2CDL
Ćwiczenie 2
Ilustracja przedstawia partyturę i batutę. Po prawej stronie jest ołówek i duga batuta.
Ilustracja przedstawia partyturę i batutę. Po prawej stronie jest ołówek i duga batuta.
Przeciągnij nazwę we właściwe miejsce.
Partytura, Batuta
.................
.................
Partytura i batuta, , Źródło: zpe.gov.pl
Ćwiczenie 2
RtCbMaN0TZbbr
Wyjaśnij po co są potrzebne dyrygentowi batuta i partytura.
Rvawv6GKcjsse
Ćwiczenie 3
Określ zadania dyrygenta.
Zaznacz zadania dyrygenta.
Dobieranie sekcji instrumentów do składu wykonawczego.
Interpretacja dzieła muzycznego.
Kontrola jakości brzmienia składu wykonawczego.
Wyznaczanie tempa utworu.
Szukamy dyrygenta
Wiesz już na czym polega rola dyrygenta. Przed Tobą kilka zadań, w których zrobisz pierwsze kroki w tej sztuce.
Polecenie 2
Wysłuchaj teraz utwór W grocie Króla Gór. Zwróć uwagę na dynamikę w utworze. Zauważ, że na samym początku instrumenty grają cicho i powoli, ma to imitować powolne i ostrożne kroki Peera. W późniejszym momencie instrumenty przyspieszają i wydają głośniejsze dźwięki, w tym momencie dochodzi do gonitwy, w której Peer ucieka przez stworami.
Podczas słuchania utworu będziesz dyrygentem. Za pomocą rąk i całego ciała postaraj się jak najlepiej oddać charakter słuchanego utworu. Możesz mieć w dłoni batutę, np. ołówek. Podczas słuchania, zwróć szczególną uwagę na tempo, dynamikę i nastrój utworu.
R1BGV4FD6XD9C
Obraz „Peer Gynt u Króla Wzgórz”, autorstwa Teodora Severyna Kittelsena. Na czarno-białej ilustracji mnóstwo troli wśród nich troll w koronie. Po lewej stronie stoi jeden ciemnowłosy człowiek, który trzyma ręce w kieszeniach. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: W grocie Króla Gór ze suity Peer Gynt autorstwa Edwarda Griega, wykonawca: Paavo Berglund oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu utwór wykonany przez orkiestrę symfoniczną i chór. Nagranie rozpoczyna się groźną melodią graną w umiarkowanym tempie w niskim rejestrze. Później muzyka przyspiesza, orkiestra gra melodię coraz szybciej, w coraz większym składzie instrumentalnym. Na końcu dołącza się chór. Cały utwór jest zbudowany w ten sposób, że melodia powtarza się coraz szybciej i coraz głośniej by na końcu zabrzmieć bardzo szybko i głośno .
Obraz „Peer Gynt u Króla Wzgórz”, autorstwa Teodora Severyna Kittelsena. Na czarno-białej ilustracji mnóstwo troli wśród nich troll w koronie. Po lewej stronie stoi jeden ciemnowłosy człowiek, który trzyma ręce w kieszeniach. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: W grocie Króla Gór ze suity Peer Gynt autorstwa Edwarda Griega, wykonawca: Paavo Berglund oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu utwór wykonany przez orkiestrę symfoniczną i chór. Nagranie rozpoczyna się groźną melodią graną w umiarkowanym tempie w niskim rejestrze. Później muzyka przyspiesza, orkiestra gra melodię coraz szybciej, w coraz większym składzie instrumentalnym. Na końcu dołącza się chór. Cały utwór jest zbudowany w ten sposób, że melodia powtarza się coraz szybciej i coraz głośniej by na końcu zabrzmieć bardzo szybko i głośno .
Teodor Severyn Kittelsen, „Peer Gynt u Króla Wzgórz”, 1890, wikiart.org, domena publiczna (ilustracja); Edward Grieg, „W grocie Króla Gór”, z „Suity Peer Gynt”, online‑skills, CC BY 3.0 (dźwięk)
Polecenie 2
Rls8NBWpxLGwy
Zapoznaj się z opisem alternatywnym utworu „W grocie Króla Gór” Odpowiedz na pytanie: Jak zmienia się dynamika i agogika w tym utworze?
Polecenie 3
Wysłuchaj uważnie utwór Poranek z I Suity Peer GyntEdvarda Griega. Postaraj się oddać muzykę za pomocą ruchu, elementów tańca, pantomimy lub stwórz pracę plastyczną, która będzie ilustracją tego utworu. Wykonaj również pracę plastyczną w wersji elektronicznej.
R1SAPEOE3DEH7
Ilustracja interaktywna przedstawia zdjęcie „Portret Edwarda Griega”. Na zdjęciu starszy mężczyzna z dłuższymi, siwymi włosami zaczesanymi do tyłu, wąsami. Ubrany jest w białą koszulę i aksamitne kamizelkę i marynarkę. Pod szyją ma zawiązaną kokardę. Patrzy w dal w lewą stronę. Po naciśnięciu punktu aktywnego, wyświetla się napis: Poranek ze suity Peer Gynt autorstwa Edwarda Griega, wykonawca: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Utwór jest wykonany na flecie i fortepianie. Flet wykonuje liryczną, piękną , delikatną melodię, która powtarza się w różnych rejestrach, raz zagrana jest wyżej, raz niżej. To wędrowanie po rejestrach powoduje narastanie napięcia, by w pewnym momencie utwór zabrzmiał triumfalnie i donośnie, choć nadal lirycznie i pięknie.
Ilustracja interaktywna przedstawia zdjęcie „Portret Edwarda Griega”. Na zdjęciu starszy mężczyzna z dłuższymi, siwymi włosami zaczesanymi do tyłu, wąsami. Ubrany jest w białą koszulę i aksamitne kamizelkę i marynarkę. Pod szyją ma zawiązaną kokardę. Patrzy w dal w lewą stronę. Po naciśnięciu punktu aktywnego, wyświetla się napis: Poranek ze suity Peer Gynt autorstwa Edwarda Griega, wykonawca: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Utwór jest wykonany na flecie i fortepianie. Flet wykonuje liryczną, piękną , delikatną melodię, która powtarza się w różnych rejestrach, raz zagrana jest wyżej, raz niżej. To wędrowanie po rejestrach powoduje narastanie napięcia, by w pewnym momencie utwór zabrzmiał triumfalnie i donośnie, choć nadal lirycznie i pięknie.
Edward Grieg
Źródło: zpe.gov.pl.
R4spgYvkysJZM
Szkicownik do polecenia
RVI8Be6i7EAQ7
Zapoznaj się z informacjami o utworze „Poranek” z Suity „Peer Gynt” i stwórz historię, która pasuje do tej muzyki.
Ćwiczenie 4
R14PGDFJAF5M8
Obraz „Peer Gynt u Króla Wzgórz”, autorstwa Teodora Severyna Kittelsena. Na czarno-białej ilustracji mnóstwo troli wśród nich troll w koronie. Po lewej stronie stoi jeden ciemnowłosy człowiek, który trzyma ręce w kieszeniach. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: W grocie Króla Gór ze suity Peer Gynt autorstwa Edwarda Griega, wykonawca: Paavo Berglund oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu utwór wykonany przez orkiestrę symfoniczną i chór. Nagranie rozpoczyna się groźną melodią graną w umiarkowanym tempie w niskim rejestrze. Później muzyka przyspiesza, orkiestra gra melodię coraz szybciej, w coraz większym składzie instrumentalnym. Na końcu dołącza się chór. Cały utwór jest zbudowany w ten sposób, że melodia powtarza się coraz szybciej i coraz głośniej by na końcu zabrzmieć bardzo szybko i głośno .
Obraz „Peer Gynt u Króla Wzgórz”, autorstwa Teodora Severyna Kittelsena. Na czarno-białej ilustracji mnóstwo troli wśród nich troll w koronie. Po lewej stronie stoi jeden ciemnowłosy człowiek, który trzyma ręce w kieszeniach. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: W grocie Króla Gór ze suity Peer Gynt autorstwa Edwarda Griega, wykonawca: Paavo Berglund oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu utwór wykonany przez orkiestrę symfoniczną i chór. Nagranie rozpoczyna się groźną melodią graną w umiarkowanym tempie w niskim rejestrze. Później muzyka przyspiesza, orkiestra gra melodię coraz szybciej, w coraz większym składzie instrumentalnym. Na końcu dołącza się chór. Cały utwór jest zbudowany w ten sposób, że melodia powtarza się coraz szybciej i coraz głośniej by na końcu zabrzmieć bardzo szybko i głośno .
Teodor Severyn Kittelsen, „Peer Gynt u Króla Wzgórz”, 1890, wikiart.org, domena publiczna (ilustracja); Edward Grieg, „W grocie Króla Gór”, z „Suity Peer Gynt”, online‑skills, CC BY 3.0 (dźwięk)
R17H7EDdb0a89
Zapoznaj się z opisem: Peer Gynt zakrada się do groty niebezpiecznego trolla, podchodzi po cichu, na fagocie słychać imitację cichych, ostrożnych kroków. Niestety za chwilę Peer Gynt zaczyna uciekać. Gdy rozpoczyna się pościg, dołączają kolejne instrumenty orkiestry, grając coraz szybciej i głośniej. Wskaż opis, który jest najbardziej trafny, jako podpowiedź do improwizacji ruchowej. Możliwe odpowiedzi: 1. Od samego początku ruchy odważne, szybkie, szeroka gestykulacja, wyskoki w górę. Wraz z przyspieszeniem tempa i zwiększającą się dynamiką ruchy słabnące, coraz wolniejsze, wyciszające ciało, skromna gestykulacja, aż do niemalże całkowitego zaniku., 2. Na początku ruchy delikatne, ostrożne, nie za szybkie, niewielka gestykulacja. Następnie wraz ze wzrostem dynamiki i tempa ruchy coraz bardziej odważne, coraz szybsze, zwinne i gibkie, szeroka gestykulacja., 3. Przez cały utwór ruchy wyjątkowo delikatne, w bardzo wolnym tempie, usypiające, emanujące spokojem, niewielka i skromna gestykulacja.
R1XErqoNqU4eX
Ćwiczenie 4
Zapoznaj się z opisem: Peer Gynt zakrada się do groty niebezpiecznego trolla, podchodzi po cichu, na fagocie słychać imitację cichych, ostrożnych kroków. Niestety za chwilę Peer Gynt zaczyna uciekać. Gdy rozpoczyna się pościg, dołączają kolejne instrumenty orkiestry, grając coraz szybciej i głośniej. Wskaż opis, który jest najbardziej trafny, jako podpowiedź do improwizacji ruchowej. Możliwe odpowiedzi: 1. Od samego początku ruchy odważne, szybkie, szeroka gestykulacja, wyskoki w górę. Wraz z przyspieszeniem tempa i zwiększającą się dynamiką ruchy słabnące, coraz wolniejsze, wyciszające ciało, skromna gestykulacja, aż do niemalże całkowitego zaniku., 2. Na początku ruchy delikatne, ostrożne, nie za szybkie, niewielka gestykulacja. Następnie wraz ze wzrostem dynamiki i tempa ruchy coraz bardziej odważne, coraz szybsze, zwinne i gibkie, szeroka gestykulacja., 3. Przez cały utwór ruchy wyjątkowo delikatne, w bardzo wolnym tempie, usypiające, emanujące spokojem, niewielka i skromna gestykulacja.
Ten temat niejedno ma imię
Język polski - odmiana przez przypadki wyrazu dyrygent
Liczba pojedyncza
mianownik - dyrygent
dopełniacz - dyrygenta
celownik - dyrygentowi
biernik - dyrygenta
narzędnik - dyrygentem
miejscownik - dyrygencie
wołacz - dyrygencie
Liczba mnoga
mianownik - dyrygenci
dopełniacz - dyrygentów
celownik - dyrygentom
biernik - dyrygentów
narzędnik - dyrygentami
miejscownik - dyrygentach
wołacz - dyrygenci
Język polski - znaczenie pejoratywne wyrazu dyrygent
Ciekawostka
Warto wiedzieć, że wyraz dyrygent może być użyte również w znaczeniu pejoratywnym tzn. takim, w którym nadaje się ujemny odcień lub znaczenie. W takim kontekście słowem dyrygent określa się człowieka, który lubi rozkazywać innym ludziom.
Język obcy
Polecenie 4
RmqO91ptijIdk
Zapisz w dowolnym obcym języku jakiego uczysz się w szkole dialog dyrygenta z członkami orkiestry. Dialog może dotyczyć próby przed koncertem, sesji nagraniowej w studio lub trasy koncertowej, do której przygotowuje się orkiestra.
Słownik pojęć
Batuta
Batuta
pałeczka używana przez dyrygenta
Chór
Chór
zespół śpiewaków wykonujących wspólnie utwór muzyczny
Cezura
Cezura
nieznaczna przerwa między frazami utworu, którą wykorzystuje śpiewak lub instrumentalista do zaczerpnięcia oddechu
Fraza
Fraza
sekwencja dwóch lub więcej motywów muzycznych, stanowiących całość w obrębie utworu
