RhXsJ8AkuqxVK1
Ilustracja przedstawia fragment witrażu. Po prawej stronie widnieje postać pochylonego biskupa, po lewej postać młodego mężczyzny z głową uniesioną do góry. Na środku znajduje się fragmentarycznie widoczna postać Madonny – widoczny jest jedynie tułów i złożone dłonie. Na środku napis: Muzyka w dawnej Polsce

Muzyka w dawnej Polsce

Źródło: online skills.

Wstęp

Pierwsze wiadomości dotyczące muzykowania na ziemiach polskich sięgają X w., są związane z chrztem Polski i początkiem piśmiennictwa w alfabecie i języku łacińskim. Dane te są rozproszone w ówczesnych źródłach, a także w relacjach późniejszych dziejopisarzy. Kronika Galla Anonima (XI–XII w.) wspomina o pieśniach i tańcach z klaskaniem przy dźwiękach lutni, jednak do naszych czasów nie dotrwały żadne zabytki tej muzyki.

Najwcześniejszy znany utwór muzyczny związany z Polską to Annua recolamus [czytaj: annu rekojmus]. Jest to najstarsza sekwencjasekwencjasekwencja ku czci św. Wojciecha, powstała 1001 w opactwie benedyktyńskim Reichenau [czytaj: rajhenał] zanotowana w rękopisie z Reichenau około roku 1001, SekwencjasekwencjaSekwencja ta jest dla kultury polskiej niezwykle ważna, ponieważ właśnie w jej tekście odnajdujemy po raz pierwszy nazwę naszego państwa – Polania.

RQ4mEjXuqtBta
Źródło: Anna Koszewska, cc0.
Sekwencja
Sekwencja

rodzaj średniowiecznej łacińskiej poezji liturgicznej wyposażonej w melodię, występujący od ok. IX w.