Zdjęcie przedstawia projekcję na fasadzie Zamku de Maintenon [czyt. de mateną] we Francji. Wyświetlany jest obraz architektury zamku, a powyżej dwa portrety kobiety i mężczyzny, być może francuskich władców.
Mapping 3D na Zamku de Maintenon, Chartres, Francja
Źródło: wikipedia.pl, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 1
R2NZL7NJUFBSU
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc. Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te określenia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM.
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc. Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te określenia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM.
Wraz z rozwojem technologicznym sztuki plastyczne wzbogaciły się o nowe media – zupełnie świeże środki wyrazu artystycznego. Pojawiły się między innymi takie dziedziny jak: video‑art, animacja komputerowa, 3D mapping, instalacja artystyczna. Nie zastąpiły one dawnych, tradycyjnych dziedzin sztuk plastycznych, ale wzbogaciły je o nowe wrażenia estetyczne.
link1
Popkultura
Rozwój nowych mediów przyśpieszyły zmiany w kulturze. Przede wszystkim stała się ona powszechnie dostępna niemal dla każdego dzięki telewizji, radiu, prasie oraz Internetowi. Dużą rolę odegrała również moda oraz konsumpcyjny styl życia nastawiony bardziej na to, aby „mieć” niż „być”.
RiKWqBkxkIQfp
Zdjęcie składa się z czterech ujęć przedstawiających kobiety- modelki na wybiegu, prezentujące modę podczas "Tygodnia Mody" w Nowym Jorku. Jest to moda letnia, każda z modelek ma na sobie inne ubranie; spodnie, krótką i długą spódnicę, elegancką suknię na ramiączkach. Kobiety są wysokie i bardzo szczupłe, a ubrania eleganckie.
Fashion Week w Nowym Jorku
Źródło: wikipedia.pl, licencja: CC BY 3.0.
Zestaw ilustracji ukazuje fotografie współczesnej kultury masowej - czyli popularnej (popkulturypopkulturapopkultury), dostępnej dla wszystkich.
fotografia 1 z 4
R1Skd25SU83LD
Zdjęcie przedstawia pięć osób w kolorowych przebraniach i w makijażu. Jest to stylizacja teatralna lub odświętna, wielobarwna, utrzymana w wesołym nastroju. Pomiędzy postaciami są pionowe napisy ułożone z chińskich liter.
Pięć osób w przebraniach i makijażu okolicznościowym
Źródło: online-skills, Licencja niewyłączna.
fotografia 2 z 4
Rqc9uQTwyGTEa
Zdjęcie przedstawia wnętrze sali widowiskowo‑koncertowej, w której znajduje się wiele osób, po prawej stronie widoczny telebim z wyświetlającym się obrazem koncertu.
Wnętrze sali widowiskowej z tłumem ludzi i telebimem
Źródło: online-skills, Licencja niewyłączna.
fotografia 3 z 4
R1ZkPbHWYgZdT
Zdjęcie przedstawia filiżankę ze spodkiem, pomalowane w różnobarwne wzory kwietne; na filiżance jest twarz i ramiona kobiety.
Kolorowa filiżanka i spodek
Źródło: online-skills, Licencja niewyłączna.
fotografia 4 z 4
R1N3wkqYFzCgx
Zdjęcie przedstawia obszerne pomieszczenie, w którym są wyeksponowane różne rodzaje ozdób bożonarodzeniowych.
Wystawa ozdób świątecznych
Źródło: online-skills, Licencja niewyłączna.
Powszechny dostęp do telefonii komórkowej, telewizji, radia, prasy oraz Internetu wykreował „nowy wizerunek człowieka”, kierującego się modą oraz konsumpcyjnym stylem życia. To wszystko znalazło odbicie w twórczości artystów, którzy wypowiadając się poprzez sztukę, poruszają problemy współczesności, jak np. poniższa grafika.
R1Z9OvVG5leOy
Grafika komputerowa przedstawia symetryczne odbicie kobiety robiącej sobie komórką selfie. Za nią wielka spirala, która jest tłem/ tapetą.
Selfie - grafika komputerowa.
Źródło: flickr [czytaj: flike], licencja: CC BY 3.0.
Zdjęcie przedstawia fontannę multimedialną. Pionowe słupy wody w regularnych odstępach obok siebie unoszą się nad powierzchnią wody dokoła środkowej ogromnej kaskady, która rozpryskuje się w formie zbliżonej do półkuli. Wszystko to przenika światło o barwach ciepłych i gorących oraz zimnych. W fontannach multimedialnych kompozycja z wody oraz światła zmieniają się zgodnie z rytmem muzyki.
Fontanna multimedialna
Źródło: flickr [czytaj: flike], licencja: CC BY 3.0.
Termin multimediamultimediamultimedia pochodzi od słów multus (liczne) i medius (pośrednik).
Multimedia to połączenie kilku mediów, którymi są np. dźwięk, obraz, wideo, tekst, animacja. Często artyści łączą tradycyjne formy przekazu artystycznego z nowymi, np. rzeźbę z video. Korzystają także z innych dziedzin sztuki, takich jak taniec, teatr, muzyka, poezja.
Sztuka multimedialnasztuka multimedialnaSztuka multimedialna dąży do zacierania granic pomiędzy poszczególnymi formami i dziedzinami sztuki. Ważne, by odbiorca postrzegał je jako całość, jako jedno dzieło.
Sztuka multimedialnasztuka multimedialnaSztuka multimedialna służy do przekazywaniu pewnej idei artystycznej za pomocą wielu „pośredników”, którymi są różne dziedziny artystyczne.
Trochę o historii multimediów...
Po raz pierwszy terminu multimediamultimediamultimedia użyto w 1966 roku na określenie wystąpienia artysty Andy Warhola Exploding Plastik Invitable [czyt. endy łorhola eksplojding plastik inwitejbul].
Był to koncert zespołu rockowego, podczas którego na muzykach wyświetlane były cztery filmy autorstwa Warhola. Muzyce i filmom towarzyszyły także eksperymenty świetlne, taniec, działania parateatralne oraz wywiady na żywo wśród widowni.
Tego typu działania, czyli łączenie koncertów z projekcją wideo czy tańcem, nie są dziś niczym nadzwyczajnym, jednak wtedy było to zupełnie nowe zjawisko budzące wiele emocji wśród odbiorców.
Andy Warhol
R1b1QRA3X6oEh1
Zdjęcie przedstawia Andy Warhola z psem. Artysta ma bardzo jasne, proste włosy i okulary w przeźroczystych oprawkach. Patrzy w kierunku oglądającego, trzymając przy twarzy głowę niewielkiego psa z obrożą, zwróconego do nas bokiem.
Andy Warhol - portret z psem
Źródło: dostępny w internecie: wikipedia.org, licencja: CC BY 3.0.
Andy Warhol znany jest jako główny reprezentant nurtu w sztuce zwanego pop‑artempop‑artpop‑artem. W swojej twórczości przedstawiał gwiazdy popkultury i nawiązywał do konsumpcjonizmukonsumpcjonizmkonsumpcjonizmu życia codziennego. Cechą twórczości Warhola było powielanie elementów i charakterystyczna, kontrastowa kolorystyka.
RLGbG9GvnmZ3Q1
Ilustracja przedstawia dzieło Andy Warhola pt. „Marilyns” [czyt. merlins]. Fotografia jest podzielona na dwie części. Na każdej z nich znajduje się 25 głów Marilyn Monroe [czyt. merlin monroł] - po lewej stronie kolorowe, zaś po prawej czarno‑białe.
Źródło: flickr [czytaj: flike] online-skills, licencja: CC BY 3.0.
W obszarze sztuki multimedialnej spotkać można dzieła z gatunku wideo‑art (sztuki wideo). To rodzaj sztuki wykorzystujący technikę wideo jako narzędzie (medium) do przekazania myśli artystycznej. PrekursoremprekursorPrekursorem tego gatunku jest Nam June Paik (czytaj: nam żun pejk). Poniżej jego sławna instalacja pt. „Electronic Superhighway” [czyt. elektronik superhajłej] („Elektroniczna Autostrada”)
prekursor
człowiek wyprzedzający swoje czasy, zapoczątkowujący jakąś ideę, jakiś kierunek
R1SRkwnW7EXPt
Zdjęcie przedstawia wielkich rozmiarów instalację artystyczną Nam June Pejka (czyt. nam dżun pejka) pt.: “Elektroniczna autostrada". Instalacja ma kształt linearnej mapy Stanów Zjednoczonych, Alaski i Hawajów. W kształt mapy wmontowane są monitory emitujące 51kanałów telewizyjnych, neony, stal, drewno, przy jednoczesnej transmisji z kamery przemysłowej.
Nam June Pejk, "Elektroniczna Autostrada" instalacja artystyczna
Źródło: flickr [czytaj: flike], licencja: CC BY 3.0.
Wideo może rejestrować jakieś działanie artysty lub tworzyć nową rzeczywistość, świeże obrazy, które nie powstałyby przy użyciu innych mediów.
Zapoznaj się z fragmentem wideo‑artu Piotra Zaporowicza – Miłość - i rozwiąż zadanie zamieszczone poniżej.
R1NE8O19KGTZF
Film Piotra Zaporowicza „Miłość” jest video‑artem, w którym autor wykorzystuje motyw Sądu Ostatecznego. Na tle muzyki o melancholijnym charakterze, zagranej na instrumenty smyczkowe i fortepian, przedstawia dwa obrazy z Sądem Ostatecznym. Pierwszy pochodzi ze średniowiecza. Ukazuje ułożone w pasy sceny. W górnej na globie siedzi Chrystus z ewangelią i prawą ręką błogosławi. Po bokach adorują Go aniołowie. W środkowej znajduje się grupa ludzi, a po lewej stronie stoi postać z nimbem wokół głowy. U dołu Michał Archanioł kieruje ludzi na prawą stronę. Po lewej stoją dwa anioły. Autor rozjaśnia fragmenty obrazu i wprowadził ruch - obraz faluje. Zmniejsza się i ukazany jest Sąd w całości. Następnym dziełem jest „Sąd Ostateczny” Michała Anioła z Kaplicy Sykstyńskiej. Ukazuje w centrum Chrystusa z Marią. Jezus jest nagi i ma uniesioną lewa dłoń. Maria jest ubrana w czerwoną suknię i na kolanach ma niebieski płaszcz. Odwraca się od Syna. Otacza ich krąg nagich, muskularnych mężczyzn oraz kobiety. Wszystkie postacie pokazane są w dynamicznych pozach, na tle błękitnego nieba. Falujący obraz zbliża się. Następnie pokazane są oddalające lub przybliżające kadry z fragmentami dzieła: Maria z Jezusem, scena w łodzi Charona, a także zbliżenie na mężczyznę z łodzi, którego powieki są pomalowane na niebiesko, a postać mruga oczami.
Film Piotra Zaporowicza „Miłość” jest video‑artem, w którym autor wykorzystuje motyw Sądu Ostatecznego. Na tle muzyki o melancholijnym charakterze, zagranej na instrumenty smyczkowe i fortepian, przedstawia dwa obrazy z Sądem Ostatecznym. Pierwszy pochodzi ze średniowiecza. Ukazuje ułożone w pasy sceny. W górnej na globie siedzi Chrystus z ewangelią i prawą ręką błogosławi. Po bokach adorują Go aniołowie. W środkowej znajduje się grupa ludzi, a po lewej stronie stoi postać z nimbem wokół głowy. U dołu Michał Archanioł kieruje ludzi na prawą stronę. Po lewej stoją dwa anioły. Autor rozjaśnia fragmenty obrazu i wprowadził ruch - obraz faluje. Zmniejsza się i ukazany jest Sąd w całości. Następnym dziełem jest „Sąd Ostateczny” Michała Anioła z Kaplicy Sykstyńskiej. Ukazuje w centrum Chrystusa z Marią. Jezus jest nagi i ma uniesioną lewa dłoń. Maria jest ubrana w czerwoną suknię i na kolanach ma niebieski płaszcz. Odwraca się od Syna. Otacza ich krąg nagich, muskularnych mężczyzn oraz kobiety. Wszystkie postacie pokazane są w dynamicznych pozach, na tle błękitnego nieba. Falujący obraz zbliża się. Następnie pokazane są oddalające lub przybliżające kadry z fragmentami dzieła: Maria z Jezusem, scena w łodzi Charona, a także zbliżenie na mężczyznę z łodzi, którego powieki są pomalowane na niebiesko, a postać mruga oczami.
Film Piotra Zaporowicza „Miłość” jest video‑artem, w którym autor wykorzystuje motyw Sądu Ostatecznego. Na tle muzyki o melancholijnym charakterze, zagranej na instrumenty smyczkowe i fortepian, przedstawia dwa obrazy z Sądem Ostatecznym. Pierwszy pochodzi ze średniowiecza. Ukazuje ułożone w pasy sceny. W górnej na globie siedzi Chrystus z ewangelią i prawą ręką błogosławi. Po bokach adorują Go aniołowie. W środkowej znajduje się grupa ludzi, a po lewej stronie stoi postać z nimbem wokół głowy. U dołu Michał Archanioł kieruje ludzi na prawą stronę. Po lewej stoją dwa anioły. Autor rozjaśnia fragmenty obrazu i wprowadził ruch - obraz faluje. Zmniejsza się i ukazany jest Sąd w całości. Następnym dziełem jest „Sąd Ostateczny” Michała Anioła z Kaplicy Sykstyńskiej. Ukazuje w centrum Chrystusa z Marią. Jezus jest nagi i ma uniesioną lewa dłoń. Maria jest ubrana w czerwoną suknię i na kolanach ma niebieski płaszcz. Odwraca się od Syna. Otacza ich krąg nagich, muskularnych mężczyzn oraz kobiety. Wszystkie postacie pokazane są w dynamicznych pozach, na tle błękitnego nieba. Falujący obraz zbliża się. Następnie pokazane są oddalające lub przybliżające kadry z fragmentami dzieła: Maria z Jezusem, scena w łodzi Charona, a także zbliżenie na mężczyznę z łodzi, którego powieki są pomalowane na niebiesko, a postać mruga oczami.
Ćwiczenie 1
R2K1O2C14XHN3
W wideo‑arcie "Miłość" autor wykorzystuje motyw Sądu Ostatecznego zaczerpnięty ze znanego dzieła. Przyjrzyj się niżej zamieszczonym fragmentom trzech dzieł pod tym samym tytułem – "Sąd Ostateczny". Zaznacz ten, który był inspiracją do stworzenia współczesnego wideo‑artu.
W wideo‑arcie "Miłość" autor wykorzystuje motyw Sądu Ostatecznego zaczerpnięty ze znanego dzieła. Przyjrzyj się niżej zamieszczonym fragmentom trzech dzieł pod tym samym tytułem – "Sąd Ostateczny". Zaznacz ten, który był inspiracją do stworzenia współczesnego wideo‑artu.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Przyjrzyj się dokładnie reprodukcjom, odnajdziesz obraz przypominający kadry filmu.
Inspiracją dla autora video‑artu był „Sąd Ostateczny” Michała Anioła, znajdujący się w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie.
Ćwiczenie 1
ROVROK4HCZDAP
Odpowiedz na pytanie: Który z wymienionych poniżej artystów był prekursorem video‑artu?
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Prekursor video‑artu - to artysta, który zapoczątkował ten gatunek sztuki, jest o nim mowa w tekście powyżej .
Kolejną dziedziną sztuki w zakresie nowych mediów jest animacja komputerowaanimacja komputerowaanimacja komputerowa. Jest to sztuka animowania (poruszania) nieruchomych obiektów. Animowanie odbywa się przy pomocy programu komputerowego. Początkowo animacje były mało precyzyjne, obejmowały tylko drobne ruchy i nie posiadały dźwięku. Obecnie animacja obiektów odbywa się na różnych płaszczyznach – 2D (animacja dwuwymiarowa – płaska) i 3D (animacja trójwymiarowa).
Animacja Just Got Paid [czytaj: dżast go pejt] ( „Właśnie dostałem zapłatę”) Tomasza Wlaźlaka jest przykładem takiej realizacji, poniżej - fragment filmu animowanego.
R129T2KPB8NZ4
Film Tomasza Wlaźlaka „Just Got Paid”, przedstawia scenę w barze. Rozpoczyna się fruwającymi banknotami na czarnym tle. Tło nie zmienia się, podczas gdy pojawia się postać gitarzysty z długimi blond włosami i brodą. Kolejno pojawiają się inni muzycy, tworzący zespół: basista, perkusista. Kolejne ujęcie przedstawia barmana wycierającego blat i mężczyznę. Kolejne ujęcie ukazuje dalszy widok na bar, przy którym siedzą trzej mężczyźni. Starszy mężczyzna w czapce wyciąga nienaturalnie długą rękę z piwem. Następny fragment to gitarzysta, stojący przed mikrofonem, oświetlony snopem zmieniającego kolory światła. Kolejna scena to ujęcie z góry na stół bilardowy, przy którym mężczyzna uderza w bile. Potem widać większą część baru. Ostatnia scena przedstawia mężczyzn siedzących przy stolikach, grających w karty i pijących piwo. Ekran ściemnia się. Całemu filmowi towarzyszy instrumentalny podkład muzyczny o bluesowym charakterze.
Film Tomasza Wlaźlaka „Just Got Paid”, przedstawia scenę w barze. Rozpoczyna się fruwającymi banknotami na czarnym tle. Tło nie zmienia się, podczas gdy pojawia się postać gitarzysty z długimi blond włosami i brodą. Kolejno pojawiają się inni muzycy, tworzący zespół: basista, perkusista. Kolejne ujęcie przedstawia barmana wycierającego blat i mężczyznę. Kolejne ujęcie ukazuje dalszy widok na bar, przy którym siedzą trzej mężczyźni. Starszy mężczyzna w czapce wyciąga nienaturalnie długą rękę z piwem. Następny fragment to gitarzysta, stojący przed mikrofonem, oświetlony snopem zmieniającego kolory światła. Kolejna scena to ujęcie z góry na stół bilardowy, przy którym mężczyzna uderza w bile. Potem widać większą część baru. Ostatnia scena przedstawia mężczyzn siedzących przy stolikach, grających w karty i pijących piwo. Ekran ściemnia się. Całemu filmowi towarzyszy instrumentalny podkład muzyczny o bluesowym charakterze.
Kadr z filmu Tomasza Wlaźlaka „Just Got Paid” [czytaj: dżast got pejt] (Właśnie dostałem zapłatę)
Kadr z filmu Tomasza Wlaźlaka „Just Got Paid” [czytaj: dżast got pejt] (Właśnie dostałem zapłatę)
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Film Tomasza Wlaźlaka „Just Got Paid”, przedstawia scenę w barze. Rozpoczyna się fruwającymi banknotami na czarnym tle. Tło nie zmienia się, podczas gdy pojawia się postać gitarzysty z długimi blond włosami i brodą. Kolejno pojawiają się inni muzycy, tworzący zespół: basista, perkusista. Kolejne ujęcie przedstawia barmana wycierającego blat i mężczyznę. Kolejne ujęcie ukazuje dalszy widok na bar, przy którym siedzą trzej mężczyźni. Starszy mężczyzna w czapce wyciąga nienaturalnie długą rękę z piwem. Następny fragment to gitarzysta, stojący przed mikrofonem, oświetlony snopem zmieniającego kolory światła. Kolejna scena to ujęcie z góry na stół bilardowy, przy którym mężczyzna uderza w bile. Potem widać większą część baru. Ostatnia scena przedstawia mężczyzn siedzących przy stolikach, grających w karty i pijących piwo. Ekran ściemnia się. Całemu filmowi towarzyszy instrumentalny podkład muzyczny o bluesowym charakterze.
Z wideo-artem oraz animacją komputerową bezpośrednio związany jest wideo-mapping, określany także jako 3D mappingmapping 3D3D mapping.
Jest to technika polegająca na nałożeniu na obiekt (zazwyczaj budynek) innego obrazu za pomocą nowych technologii – głównie projektora, lub nawet kilku projektorów. Obraz (animacja, wideo, wideo-art) jest ściśle dopasowany do elementu, na którym zostaje wyświetlony. Projekcja zsynchronizowanazsynchronizowaćzsynchronizowana jest z dźwiękiem, który podkreśla elementy wizualne. W ten sposób powstają nowe jakości wizualne mające na celu stworzenie iluzji ożywienia i przedstawienia oryginalnego, żywego obrazu.
RsSChdZzvTh9b
Zdjęcie przedstawia projekcję 3D mapping na gotyckiej katedrze w Nantes (czyt.nant) we Francji. Na fasadzie budowli pojawił się podwodny świat; po dwóch stronach wysokie trawy, a w wodzie ryby.
Mapping 3D na gotyckiej katedrze w Nantes, Francja
Źródło: flickr.com, licencja: CC BY 3.0.
R1TD7GruQs06f
Projekcja - 3D mapping na budynku Muzeum Designu [czyt. disajnu] w Helsinkach przedstawia fantastyczny obraz składający się z wielu schodów i klatek schodowych, biegnących w różnych kierunkach. Obraz zmienia cały budynek.
Mapping 3D na Muzeum Designu w Helsinkach, Finlandia
Źródło: wikipedia.pl, licencja: CC BY 3.0.
Najbardziej popularną formą wideo-mappingu są projekcje na budynkach w przestrzeni miejskiej. Zapoznaj się z poniższym zdjęciem, dokumentującym wykorzystanie techniki 3D mappingu podczas festiwalu w Koninie.
RK6TputxM0rgw
Ilustracja przedstawia animację Tomasza Wlaźaka na I Mini Festiwalu Mappingu „Pirania”. Na ilustracji widoczny jest dwupiętrowy budynek, na którym wyświetlona jest kolorowa projekcja w postaci różnej wielkości sześcianów. Tworzą one efekt 3D na budynku - część z nich sprawia wrażenia chowających się w głąb budynku, część wychodzących poza jego fasadę. Centrum podświetlonego budynku jest żółte, a jego boki czerwone. Nocny pejzaż sprzyja wyświetlanym efektom.
Animacja, video -mapping Tomasza Wlaźaka, I Mini Festiwal Mappingu „Pirania” w Koninie
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Dla zainteresowanych
Więcej podobnych realizacji obejrzysz między innymi na stronie Mini Festiwalu Mappingu w Koninie, odszukaj je w Internecie.
Przykładem sztuki multimedialnej jest instalacja artystycznainstalacja artystycznainstalacja artystyczna, kompozycja artystyczna umiejscowiona w konkretnej przestrzeni (w naturze, galerii, w miejscu publicznym itp.). Zazwyczaj składa się z wielu elementów, które są ze sobą ściśle powiązane.
Zobacz, jak instalacja z parasolami ożywia ulicę. Podobne instalacje można spotkać w wielu polskich miastach, może również i twoim?
RAbSld72Ogkgu
Zdjęcie ukazuje narożnik kamienicy starego miasta oraz zawieszone jeden obok drugiego kolorowe parasole. Parasole są rozłożone na wysokości pierwszego piętra i tworzą barwne "sklepienie" nad ulicą.
Parasole nad ulicą, instalacja w Istambule, Turcja.
Źródło: flickr [czytaj: flike], licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 2
R1M9ACBXLE7BQ
Do instalacji artystycznych zaliczyć można powstały w latach 50‑tych XX wieku environment [czytaj: inwajronment] (z ang. otoczenie) – działanie artystyczne wytwarzające własną przestrzeń. Poniżej możesz zobaczyć zdjęcie działania environment chińskiego artysty Ai Weiweia, "Ziarna słonecznika". Klikając na ilustrację dowiesz się więcej na temat tej realizacji. W notatniku poniżej możesz zapisać swoje wrażenia.
Źródło: edycja: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 2
R1XHOJZ6RBK32
Na podstawie opisu ilustracji wyobraź sobie, że jesteś w sali Galerii Tate Modern w Londynie i doświadczasz działania instalacji artystycznej chińskiego artysty Ai Weiweia pt. „Ziarna słonecznika”. Opowiedz swoje wrażenia.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RCtDrblXT2zrf
Ilustracja interaktywna przedstawia instalację artystyczną Ai Weiwei „Ziarna Słonecznika”. Ukazuje ujęte z góry puste wnętrze w szarym kolorze. W nim poruszają się, siedzą lub stoją ludzie. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Cała podłoga w jednej z sal Tate Modern w Londynie została pokryta 100 milionami porcelanowych nasion słonecznika w łupinkach. Pozornie identyczne ziarna były rękodziełami wykonanymi i pomalowanymi przez rzemieślników z chińskiego miasta Jingdezhen, które od wieków słynie z produkcji porcelany. Praca Ai Weiweia miała wydźwięk polityczny – artysta chciał skłonić widzów, by depcząc stumilionową masę ziaren, zastanowili się, co kryją słowa made in China.
Ilustracja interaktywna przedstawia instalację artystyczną Ai Weiwei „Ziarna Słonecznika”. Ukazuje ujęte z góry puste wnętrze w szarym kolorze. W nim poruszają się, siedzą lub stoją ludzie. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Cała podłoga w jednej z sal Tate Modern w Londynie została pokryta 100 milionami porcelanowych nasion słonecznika w łupinkach. Pozornie identyczne ziarna były rękodziełami wykonanymi i pomalowanymi przez rzemieślników z chińskiego miasta Jingdezhen, które od wieków słynie z produkcji porcelany. Praca Ai Weiweia miała wydźwięk polityczny – artysta chciał skłonić widzów, by depcząc stumilionową masę ziaren, zastanowili się, co kryją słowa made in China.
Ai WeiweiIInstalacja artystyczna „Ziarna Słonecznika”, 2010r. Tate Modern Turbine Hall, Londyn, Anglia
Źródło: edycja: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Poniżej - instalacja tego samego artysty, który zbudował ogromną przestrzeń z kół rowerowych. To environment [czytaj: inwajroment} - przestrzeń, która otacza widza ze wszystkich stron, tworząc nową, nierealną rzeczywistość.
RSDIJ7x3eVyzm
Artysta zbudował ogromną przestrzeń w kształcie łuku, wykorzystując koła rowerowe. Koła tworzą ażurową ścianę od podłogi aż do sufitu, jedno za drugim, w poziomych ciągach. Wewnątrz tej konstrukcji jest pusta przestrzeń w kształcie łuku, gdzie stoi człowiek.
Ai Weiwei, instalacja Bicycles forever w Toronto, Kanada.
Źródło: flickr [czytaj: flike], licencja: CC BY 3.0.
Instalacje często bywają interaktywne, czyli podatne na działanie widza. Mogą reagować w określony sposób na ruch, dźwięk, dotyk, światło, temperaturę.
Inną formą interaktywności jest sytuacja, gdy odbiorca bezpośrednio kształtuje formę dzieła. Praca powstaje lub zmienia się pod wpływem działania odbiorcy. W ten sposób obserwator staje się jej współautorem.
Poniżej znajdują się ilustracje interaktywne. Po kliknięciu w punkty interaktywne poznasz myśl przewodnią prezentowanej instalacji.
R1aVu05XKwVen
Ilustracja interaktywna przedstawia dwa zdjęcia instalacji Katarzyny Łyszkowskiej „Domek z kart”. Pierwsze zdjęcie prezentuje instalację, która składa się z trzech obiektów - białych domów, zamieszczonych w przeźroczystej obudowie, wiszących pod sufitem. W spodniej części każdego domu znajduje się otwór, do którego można włożyć głowę. Zdjęcie obok ukazuje jeden z domów tejże instalacji oraz stojącego pod nim mężczyznę, który włożył głowę do środka domu. Na ilustracji umieszczone są interaktywne punkty z informacjami:
Punkt 1: "Domek z kart" to instalacja składająca się z trzech interaktywnych obiektów. Obiekty to papierowe domy odwołujące się do trzech dekad życia.
Punkt 2: Obiekty od spodu posiadają otwór na głowę dający możliwość zajrzenia do środka. Czujnik odległościowy rejestruje pojawienie się głowy wewnątrz obiektu, a następnie uruchamia odtwarzanie zapętlonego dźwięku i włącza oświetlenie LED.
Ilustracja interaktywna przedstawia dwa zdjęcia instalacji Katarzyny Łyszkowskiej „Domek z kart”. Pierwsze zdjęcie prezentuje instalację, która składa się z trzech obiektów - białych domów, zamieszczonych w przeźroczystej obudowie, wiszących pod sufitem. W spodniej części każdego domu znajduje się otwór, do którego można włożyć głowę. Zdjęcie obok ukazuje jeden z domów tejże instalacji oraz stojącego pod nim mężczyznę, który włożył głowę do środka domu. Na ilustracji umieszczone są interaktywne punkty z informacjami:
Punkt 1: "Domek z kart" to instalacja składająca się z trzech interaktywnych obiektów. Obiekty to papierowe domy odwołujące się do trzech dekad życia.
Punkt 2: Obiekty od spodu posiadają otwór na głowę dający możliwość zajrzenia do środka. Czujnik odległościowy rejestruje pojawienie się głowy wewnątrz obiektu, a następnie uruchamia odtwarzanie zapętlonego dźwięku i włącza oświetlenie LED.
Instalacja Katarzyny Łyszkowskiej „Domek z kart”
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Kolejnym przykładem instalacji artystycznejinstalacja artystycznainstalacji artystycznej jest praca Katarzyny Łyszkowskiej Południca. Dzieło odwołuje się do dawnej legendy o zjawie pojawiającej się w południe na polach zbóż. Według wierzeń była to postać młodej kobiety.
Praca Katarzyny Łyszkowskiej to wideo‑instalacja składająca się z filmu, animacji poklatkowej, świetlnego obiektu LED oraz kołyski ze szklanym dnem.
RNkqZxhYzDxiC
Ilustracja przedstawia instalację Katarzyny Łyszkowskiej „Południca”. W rogu pomieszczenia, na sznurze zawieszony jest odcięty fragment niedużego drzewa z korzeniami. Po podświetleniu korzeń pozostawia na ścianie duży cień, który przypomina splątany z różnej grubości lin węzeł. Na podłodze na prawo poniżej korzenia stoi mała biała kołyska, w której znajduje się czerwony, ledowy trójząb. Pod kołyską znajduje się punkt świetlny, to padające z niego światło oświetla instalację.
Instalacja Katarzyny Łyszkowskiej „Południca”
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 2
RRyiS4lo14AFa
Źródło: online skills, licencja: CC BY 3.0.
Wróć do opisu, mówiącego o instalacji interaktywnej powyżej ćwiczenia.
Instalacja „Domek z kart” jest interaktywna.
Ćwiczenie 2
R1ARBG6XODLTS
Wyjaśnij, jakie cechy posiada interaktywna instalacja artystyczna?
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Wróć do opisu, mówiącego o instalacji interaktywnej powyżej ćwiczenia.
Instalacje interaktywne są podatne na działanie widza: 1. Mogą reagować w określony sposób na ruch, dźwięk, dotyk, światło, temperaturę (dotykając dzieła, widz może uruchomić konkretny dźwięk). 2. Inną formą interaktywności jest sytuacja, gdy praca powstaje lub przeobraża się pod wpływem działania odbiorcy. W ten sposób obserwator staje się jej współautorem.
Ilustracje interaktywne poniżej przedstawiają instalację Doroty Chilińskiej Tower of Babel [czyt. tałer of bejbel] (wieża Babel). Zapoznaj się z informacjami tam zawartymi, a poznasz szczegóły tej realizacji.
RnasKYXQTqtOU
Ilustracja interaktywna przedstawia instalację Doroty Chilińskiej „Tower of Babel” [czyt. tałer of bejbel]. ukazaną na dwóch ilustracjach. Pierwsza z nich pokazuje małe monitory zamontowanie w pionie na tle ceglanej ściany. Druga ilustracja przedstawia jeden z monitorów z okablowaniem, na którym wyświetla się tekst. Na ilustracji umieszczone są interaktywne punkty z informacjami:
Punkt 1: Instalacja oparta jest na biblijnej opowieści o wieży Babel. Została zbudowana z dziesięciu miniaturowych telewizorów, które tworzą wieżę.
Punkt 2: Na ekranach pojawia się biblijny tekst o wieży Babel w języku angielskim.
Punkt 3: Treść opowieści zostaje odczytana w dziesięciu językach przez komputerowe generatory mowy ludzkiej. Ponieważ brakuje generatora tekstu języka angielskiego, treść nigdy nie zostaje odczytana poprawnie. Generatory odczytują go fonetycznie, tworząc jedynie językowy bełkot.
Ilustracja interaktywna przedstawia instalację Doroty Chilińskiej „Tower of Babel” [czyt. tałer of bejbel]. ukazaną na dwóch ilustracjach. Pierwsza z nich pokazuje małe monitory zamontowanie w pionie na tle ceglanej ściany. Druga ilustracja przedstawia jeden z monitorów z okablowaniem, na którym wyświetla się tekst. Na ilustracji umieszczone są interaktywne punkty z informacjami:
Punkt 1: Instalacja oparta jest na biblijnej opowieści o wieży Babel. Została zbudowana z dziesięciu miniaturowych telewizorów, które tworzą wieżę.
Punkt 2: Na ekranach pojawia się biblijny tekst o wieży Babel w języku angielskim.
Punkt 3: Treść opowieści zostaje odczytana w dziesięciu językach przez komputerowe generatory mowy ludzkiej. Ponieważ brakuje generatora tekstu języka angielskiego, treść nigdy nie zostaje odczytana poprawnie. Generatory odczytują go fonetycznie, tworząc jedynie językowy bełkot.
Instalacja Doroty Chilińskiej „Tower of Babel”
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Innym dziełem Doroty Chilińskiej o interaktywnym charakterze jest „Obecność”. To instalacja wideo, w której widz może kreować obraz wyświetlany przez projektor. Kiedy w polu instalacji nikt się nie znajduje, obraz wideo zamienia się w monotonne migotanie.
RE3U6O51CDZSZ
Film/animacja pt. „Obecność”. To instalacja wideo, w której widz może kreować wyświetlany na projektorze obraz. Gdy w zasięgu kamery znajdzie się postać, staje się ona elementem instalacji. Widz obserwuje pochwycony przez kamerę obraz, który zostaje wyświetlony na bardzo dużym ekranie z efektami głębi i echa, rozbijającymi jego sylwetkę, spowalniającymi ruchy i tworzącymi dziwną perspektywę. Każda z osób pojawiających się w obszarze pracy wprowadza swoją obecnością zaburzenie obrazu. Kiedy w polu instalacji nikt się nie znajduje, obraz wideo zamienia się w monotonne migotanie.
Film/animacja pt. „Obecność”. To instalacja wideo, w której widz może kreować wyświetlany na projektorze obraz. Gdy w zasięgu kamery znajdzie się postać, staje się ona elementem instalacji. Widz obserwuje pochwycony przez kamerę obraz, który zostaje wyświetlony na bardzo dużym ekranie z efektami głębi i echa, rozbijającymi jego sylwetkę, spowalniającymi ruchy i tworzącymi dziwną perspektywę. Każda z osób pojawiających się w obszarze pracy wprowadza swoją obecnością zaburzenie obrazu. Kiedy w polu instalacji nikt się nie znajduje, obraz wideo zamienia się w monotonne migotanie.
Film/animacja pt. „Obecność”. To instalacja wideo, w której widz może kreować wyświetlany na projektorze obraz. Gdy w zasięgu kamery znajdzie się postać, staje się ona elementem instalacji. Widz obserwuje pochwycony przez kamerę obraz, który zostaje wyświetlony na bardzo dużym ekranie z efektami głębi i echa, rozbijającymi jego sylwetkę, spowalniającymi ruchy i tworzącymi dziwną perspektywę. Każda z osób pojawiających się w obszarze pracy wprowadza swoją obecnością zaburzenie obrazu. Kiedy w polu instalacji nikt się nie znajduje, obraz wideo zamienia się w monotonne migotanie.
Przykładami instalacji interaktywnej jest także praca Tomasza Wlaźlaka - „Pies”.
„Pies” to mobilnymobilny mobilny obiekt multimedialny w formie geometrycznego psa prezentowany w przestrzeni publicznej dworca PKP. Został „wyprowadzony” poza mury galerii i ulokowany na łańcuszku przy jednej z ławek w dworcowej poczekalni. Zapoznaj się z informacjami na temat tego dzieła zawartymi na zamieszczonych poniżej ilustracjach interaktywnych.
mobilny
mobilny - tu: taki, który można przenosić, używać w różnych miejscach
RClj6VmnT7yK2
Ilustracja interaktywna przedstawia instalację Tomasza Wlaźlaka „Pies”. Ukazuje wnętrze, w którym na metalowych krzesłach siedzą ludzie. Na podłodze przy krzesłach stoi zbudowany z drewnianych, pokolorowanych na czerwono, biało i niebiesko elementów pies. Przez drzwi wchodzi mężczyzna. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Obiekt, umieszczony w przestrzeni publicznej, zwracał uwagę przypadkowych przechodniów, ruszając się i warcząc.
Ilustracja interaktywna przedstawia instalację Tomasza Wlaźlaka „Pies”. Ukazuje wnętrze, w którym na metalowych krzesłach siedzą ludzie. Na podłodze przy krzesłach stoi zbudowany z drewnianych, pokolorowanych na czerwono, biało i niebiesko elementów pies. Przez drzwi wchodzi mężczyzna. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Obiekt, umieszczony w przestrzeni publicznej, zwracał uwagę przypadkowych przechodniów, ruszając się i warcząc.
Instalacja Tomasza Wlaźlaka „Pies”
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RRT1TeX7KLUEY1
Ilustracja interaktywna przedstawia instalację Tomasza Wlaźlaka „Pies”. Ukazuje drewnianego psa na łańcuchu. Zamiast głowy ma ekran. Pies pomalowany jest na czerwono, biało i niebiesko. Druga ilustracja przedstawia siedzącego psa z drewna, naprzeciw którego kuca mężczyzna z aparatem fotograficznym w dłoni. Obok nich znajdują się metalowe krzesła. Na ilustracji umieszczony interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: W głowie psa umieszczony został ekran, na którym wyświetlana była prosta animacja. Aby ujrzeć animację, widz musiał podejść bliżej, ponieważ ekran ukryty był za zniekształcającą obraz soczewką.
Ilustracja interaktywna przedstawia instalację Tomasza Wlaźlaka „Pies”. Ukazuje drewnianego psa na łańcuchu. Zamiast głowy ma ekran. Pies pomalowany jest na czerwono, biało i niebiesko. Druga ilustracja przedstawia siedzącego psa z drewna, naprzeciw którego kuca mężczyzna z aparatem fotograficznym w dłoni. Obok nich znajdują się metalowe krzesła. Na ilustracji umieszczony interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: W głowie psa umieszczony został ekran, na którym wyświetlana była prosta animacja. Aby ujrzeć animację, widz musiał podejść bliżej, ponieważ ekran ukryty był za zniekształcającą obraz soczewką.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R13g8yWzlGIr0
Ilustracja interaktywna przedstawia instalacje Tomasza Wlaźlaka „Pies”. Ukazuje frontalnie przedstawiony monitor wyświetlający komputerowy wizerunek pyszczka psa. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Dopiero z bliska wyświetlany obraz był dobrze widoczny. Odczytanie dzieła wymagało zaangażowania widza, dzięki czemu został skrócony dystans między dziełem sztuki a odbiorcą.
Ilustracja interaktywna przedstawia instalacje Tomasza Wlaźlaka „Pies”. Ukazuje frontalnie przedstawiony monitor wyświetlający komputerowy wizerunek pyszczka psa. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Dopiero z bliska wyświetlany obraz był dobrze widoczny. Odczytanie dzieła wymagało zaangażowania widza, dzięki czemu został skrócony dystans między dziełem sztuki a odbiorcą.
Tomasz Wlaźlak, „Pies”, 2011, mobilny obiekt multimedialny
artysta amerykański (1928‑87), znany jako główny reprezentant nurtu w sztuce zwanego pop‑artem; w swojej twórczości nawiązywał do życia codziennego, ukazywał gwiazdy popkultury; cechą twórczości Warhola było powielanie elementów i charakterystyczna, kontrastowa kolorystyka
animacja komputerowa
animacja komputerowa
jest to sztuka animowania (poruszania) nieruchomych obiektów; animowanie odbywa się przy pomocy programu komputerowego na wielu płaszczyznach – 2D (animacja dwuwymiarowa – płaska) i 3D (animacja trójwymiarowa)
instalacja artystyczna
instalacja artystyczna
to kompozycja artystyczna umiejscowiona w konkretnej przestrzeni (w naturze, galerii, w miejscu publicznym itp.); zazwyczaj składa się z wielu elementów, które są ze sobą ściśle powiązane; instalacje często bywają interaktywne, czyli podatne na działanie widza; mogą reagować w określony sposób na bodźce ruch, dźwięk, dotyk, światło, temperaturę
konsumpcjonizm
konsumpcjonizm
postawa życiowa, która zakłada osiągnięcie szczęścia przez nabywanie wielu rzeczy czy korzystania z wielu usług; konsumpcja, a więc możliwość nabycia towarów, staje się wyznacznikiem jakości życia
mapping 3D
mapping 3D
to technika polegająca na nałożeniu na obiekt (zazwyczaj budynek) innego obrazu za pomocą nowych technologii – głównie projektora lub nawet kilku projektorów; obraz (animacja, wideo, wideo‑art) jest ściśle dopasowany do elementu, na którym zostaje wyświetlony; projekcja zsynchronizowana jest z dźwiękiem, który podkreśla elementy wizualne
pop‑art
pop‑art
kierunek w sztuce współczesnej zapoczątkowany w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w latach 50. XX w.; twórcy pop‑artu zafascynowani byli rzeczywistością wielkomiejską, stąd, czerpiąc inspiracje z reklamy i kultury masowej, odnosili swoje dzieła do przedmiotów codziennego użytku; niejednokrotnie ich prace były pełnymi dystansu i ironii komentarzami do kultury masowej, konsumpcjonizmu i ówczesnego społeczeństwa
popkultura
popkultura
jest specyficzną odmianą kultury, której podstawowym celem jest zaspokojenie potrzeb i gustów masowej publiczności; przeciwieństwem kultury masowej jest kultura wysoka (elitarna), która znajduje zdecydowanie mniejszą grupę odbiorców
sztuka multimedialna
sztuka multimedialna
to połączenie kilku form przekazu artystycznego, np. dźwięku, obrazu, wideo, tekstu, animacji; często artyści łączą tradycyjne dziedziny twórczości plastycznej z nowym np. rzeźbę z video; korzystają także z innych gałęzi sztuki, takich jak taniec, teatr, muzyka, poezja
video‑art
video‑art
rodzaj sztuki wykorzystujący technikę wideo jako narzędzie (medium) do przekazania myśli artystycznej; prekursorem tego gatunku jest Nam June Paik (czytaj: nam żun pejk)
zsynchronizować
zsynchronizować
doprowadzić do jednoczesnego wystąpienia zjawisk, czynności, procesów itp.