Protisty - proste organizmy eukariotyczne
Charakterystyka protistów
Zielona piana na wodach stojących, zielonkawy nalot na płocie, złotawa powłoka na ścianach akwarium czy poddające się falom brunatne wodorosty to właśnie protisty.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/RzXcOtDhmv2Hd
Film obrazujący różnorodność budowy protistów.
Protisty to organizmy eukariotyczne, które nie są grzybami, zwierzętami ani roślinami
Do królestwakrólestwa ProtistaProtista należą organizmy jedno- i wielokomórkowe, które mają cechy roślin, grzybów lub zwierząt. Wszystkie protisty są organizmami eukariotycznymi, czyli posiadają w komórkach jądro komórkowe.
Niektóre gatunkigatunki protistów prowadzą osiadły, a inne aktywny tryb życia poruszając się za pomocą wiciwici lub rzęsek. Żyją głównie w wodzie i środowisku wilgotnym, np. w glebie. Znane są także groźne pasożytypasożyty zamieszkujące ciała innych organizmów.



Wśród protistów występują zarówno organizmy samożywne, jak i cudzożywne. Niektóre gatunki, mogą zmieniać sposób odżywiania z samożywnego na cudzożywne i odwrotnie w zależności od dostępu do światła. Aby protist był samożywny, w jego komórkach muszą występować chloroplasty z zielonym barwnikiem - chlorofilem.
Większość protistów oddycha tlenowo i prowadzi wymianę gazowąwymianę gazową całą powierzchnią ciała. Gatunki pasożytnicze, żyjące we wnętrzu innych organizmów uzyskują energię na drodze fermentacjifermentacji.

Protisty, ze względu na niewielkie i delikatne ciało prowadzą bardzo oszczędną gospodarkę wodną. Pomaga im w tym specjalne organellum komórkowe nazywane wodniczką tętniącą. Jest to pęcherzyk, który usuwa z komórki nadmiar wody.
W zależności od ilości substancji obecnych w środowisku, w którym znajduje się protist, woda napływa do jego komórki lub z niej wypływa.
Napływ lub odpływ wody z protista wynika z tego, że woda w naturalny sposób przemieszcza się w stronę roztworu o większej ilości substancji rozpuszczonych. Te protisty, które żyją w wodach słonych, mają podobną ilość substancji rozpuszczonych w cytoplazmie co otaczający je roztwórroztwór zewnątrzkomórkowy – dzięki temu woda nie napływa nadmiernie do ich komórek. Natomiast gatunki słodkowodne żyją w wodzie, która ma mniejszą ilość substancji rozpuszczonych niż cytoplazma ich komórek, przez co są narażone na bezustanny napływ wody do ich wnętrza. Żeby zapobiec pęknięciu komórki, protisty te wykształciły wodniczki tętniące, które kurcząc się, usuwają nadmiar wody.

Przeprowadzono szereg doświadczeń, w których obserwowano częstotliwość pulsowania wodniczek tętniących u przedstawicieli protistów, m.in. w zależności od temperatury otoczenia czy też ilości substancji rozpuszczonych w środowisku, w którym zostały umieszczone.
Kliknij start
, aby rozpocząć symulację.
Symulacja interaktywna przedstawia czynniki wpływające na częstotliwość pulsowania wodniczek tętniących u protistów. Poniżej przycisk start. Po kliknięciu na niego pojawia się ekran z parametrami do wybrania. Możliwe do wyboru są: ilość soli, ilość cukru oraz temperatura. Po wybraniu ilości soli pojawia się widok na pantofelka spod mikroskopu. W górnym lewym rogu jest przycisk z następującą informacją: Wodniczka tętniąca jest otoczona kanałami, które wchłaniają wodę z cytoplazmy komórki i wpompowują ją do wodniczki. Gdy jest ona pełna, płyn jest wyrzucany poza komórkę specjalnym kanałem wyprowadzającym, który otwiera się i zamyka w odpowiedniej chwili. Na częstotliwość pulsowania wodniczek tętniących mają wpływ warunki, w których znajduje się komórka – ilość substancji rozpuszczonych w środowisku, a także temperatura, która wpływa na prędkość reakcji zachodzących w organizmie, także tych związanych z regulacją nawodnienia komórek. Po wyłączeniu informacji wracamy do ekranu z pantofelkiem. Po lewej stronie widoczne jest polecenie: Zmień parametry środowiska, żeby sprawdzić ich wpływ na częstotliwość pulsowania wodniczek tętniących u pantofelka. Policz, ile pulsowań zachodzi w trakcie minuty. Po prawej stronie można wybrać ilość soli na pół szklanki wody. Im większa ilość soli, tym wodniczki wolniej pulsują aż do całkowitego zatrzymania pulsowania. W przypadku cukru większa jego ilość doprowadza do zmniejszenia szybkości pulsowania wodniczek. W przypadku zwiększenia temperatury wodniczki pulsują szybciej.
Wszystkie protisty potrafią rozmnażać się bezpłciowo. Te, których ciało jest jednokomórkowejednokomórkowe rozmnażają się bezpłciowo przez podział komórki, wielokomórkowcewielokomórkowce natomiast - przez fragmentację ciała i zarodnikizarodniki. U licznych wielokomórkowych gatunków zachodzi również rozmnażanie płciowe z wykorzystaniem gamet.
Ciało protistów jednokomórkowych może mieć wielkość ułamka milimetra lub kilkudziesięciu centymetrów
Protisty jednokomórkowe mają ciało zbudowane z jednej komórki, której kształt może być stały lub zmienny. Przykładem organizmu, którego kształt zmienia się np. podczas ruchu jest ameba. Protisty o stałym kształcie, takie jak np. pantofelek czy euglena posiadają komórki otoczone sztywną błoną lub ścianą komórkową.
Protisty jednokomórkowe mogą być cudzożywne, lub samożywne, a energię potrzebną do życia czerpać z oddychania tlenowego lub fermentacji. Organizmy te rozmnażają się prawie wyłącznie przez podział komórki.
Do protistów jednokomórkowych należą groźne pasożyty człowieka i zwierząt np. świdrowceświdrowce powodujące śpiączkę afrykańską, toksoplazmatoksoplazma powodująca toksoplazmozę oraz zarodźce malarii wywołujące malarię.
Przeprowadź obserwację, aby sprawdzić jaki kształt ciała mają pantofelki.
W tej obserwacji biorą udział żywe protisty. Pamiętaj, że niezależnie od tego, z jak małymi organizmami masz do czynienia, należy im się szacunek. Po zakończeniu obserwacji zapewnij im dobre warunki poprzez umieszczenie ich w zbiorniku wolnostojącym (w stawie, jeziorze lub kałuży).
Problem badawczy: Jaki kształt ma ciało pantofelków?
Słoik;
Siano;
Woda ze zbiornika wolnostojącego (ze stawu, jeziora lub kałuży);
Pipeta;
Szkiełko podstawowe;
Szkiełko nakrywkowe;
Mikroskop świetlny.
Do słoika włóż garść siana, a następnie nalej do niego wody ze zbiornika wolnostojącego.
Pozostaw hodowlę na 2 tygodnie w ciepłym miejscu.
Przenieś za pomocą pipety trochę cieczy z hodowli na szkiełko podstawne.
Przykryj preparat szkiełkiem nakrywkowym.
Preparat umieść na stoliku mikroskopu i ustaw powiększenie 50-, 100- i 200‑krotne. Zlokalizuj pantofelki.
Wykonaj w zeszycie rysunek komórki pantofelka i opisz go.
Zanotuj wyniki i wnioski. Zweryfikuj hipotezę.
Rsv331QBgRVME
Pantofelek. Pęcherzyki widoczne w środku komórki to wodniczki. Powierzchnia pantofelka pokryta jest rzęskami, które na fotografii są zamazane ze względu na ich szybki ruch.Źródło: Proyecto Agua, Flickr, licencja: CC BY-NC-SA 2.0.
Do protistów wielokomórkowych należą jedne z największych organizmów na Ziemi
Protisty wielokomórkowe pod względem budowy zewnętrznej często przypominają rośliny. Nie posiadają jednak tkanek i organów takich jak korzenie, liście i łodygi, przez co ich ciało nazywane jest plechąplechą. Niektóre z nich osiągają ogromne rozmiary np. wielkomorszcz może dorastać do 200 metrów długości!
Podobnie jak u roślin, na powierzchni komórek protistów wielokomórkowych występuje ściana komórkowa, a w ich wnętrzu - chloroplastychloroplasty. Dzięki zawartemu w nich chlorofilowi organizmy te mogą przeprowadzać fotosyntezęfotosyntezę i są samożywne.
Oprócz chlorofilu w komórkach protistów wielokomórkowych znajdują się inne barwniki ułatwiające prowadzenie fotosyntezy, a także nadające im charakterystyczne zabarwienie. Nazwy grup protistów pochodzą m.in. od dominującej barwy ich komórek, np. brunatnice są żółtobrunatne.
Protisty wielokomórkowe mogą rozmnażać się bezpłciowo przez fragmentację plechy i przez zarodniki, a wiele z nich również płciowo za pomocą gamet.
Protisty wielokomórkowe są organizmami w większości wodnymi. Występują w morzach i oceanach oraz w wodach słodkich, gdzie żyją przytwierdzone do dna lub unoszą się w toni wodnej w miejscach, gdzie jest dostęp do światła.
Wielokomórkowym protistem powszechnie występującym w Bałtyku jest morszczyn pęcherzykowaty.
Galeria protistów wielokomórkowych:
Protisty mają duże znaczenie w przyrodzie...
Samożywne protisty są bardzo ważnymi producentami tlenu na Ziemi.
Drobne, swobodnie unoszące się na powierzchni wody protisty tworzą plankton roślinny (fitoplankton), podstawowy pokarm ryb i innych zwierząt wodnych. Natomiast te osiadłe na dnie formułują podwone łąki będące schronieniem i miejscem rozrodu zwierząt.
... i dla człowieka
W wielu krajach niektóre gatunki protistów są wykorzystywane jako składnik potraw (np. sushi), a inne używane do nawożenia gleby.
Protisty wywołują groźne choroby, np. malarię, toksoplazmozę czy śpiączkę afrykańską.
To ważne!
Protisty to organizmy eukariotyczne jedno- lub wielokomórkowe.
Protisty zasiedlają różne środowiska, jednak najczęściej spotykane są w środowiskach wodnych.
Wyróżnia się protisty samożywne i cudzożywne. Niektóre gatunki mogą zmieniać sposób odżywiania w zależności od dostępności światła.
Większość protistów oddycha tlenowo. Gatunki pasożytnicze mogą przeprowadzać fermentację.
Protisty rozmnażają się bezpłciowo (poprzez podział lub fragmentację) i płciowo (za pomocą komórek rozrodczych).
Na pożegnanie
Zaznacz poprawne zakończenia zdania.
Zielenice i krasnorosty
- są organizmami jądrowymi.
- posiadają chlorofil.
- mogą się rozmnażać przez podział ciała.
- wytwarzają tlen.
- wytwarzają liście i łodygi.
- są organizmami cudzożywnymi.
Ułóż zestaw 3 zadań dla innych uczniów korzystających z tego podręcznika, które sprawdzą wiedzę o protistach. Do każdego pytania w zadaniu podaj 4 proponowane odpowiedzi, ale tylko jedna ma być prawidłowa. Pytanie z odpowiedziami wyślij Twojemu nauczycielowi, który włączy je do quizu Milionerzy.
Za Tobą część modułu o protistach. Wróć do polecenia na stronie „Na dobry początek” i dopisz brakujące definicje. Pamiętaj, żeby nie kopiować słownika, ale wyjaśnić każde słowo kluczowe w miarę możliwości swoimi słowami.



