Grafika przedstawia dwa piktogramy w kształcie rombów z czerwoną ramką. Na piktogramie po lewej stronie, wewnątrz ramki jest czarny wykrzyknik — piktogram oznaczający substancję niebezpieczną. Na piktogramie po prawej stronie, wewnątrz ramki jest czarny rysunek człowieka z białym kółkiem na klatce piersiowej, od którego odchodzi sześć białych grubych linii — piktogram oznaczający związek kancerogenny.

Przeprowadzono doświadczenie, które polegało na określeniu gęstości glicerolu względem gęstości wody. Sformułowano odpowiednie obserwacje i wnioski.

Problem badawczy:

Czy glicerol ma gęstość większą od gęstości wody w warunkach normalnych?

Hipoteza:

Glicerol w warunkach normalnych ma gęstość większą od gęstości wody.

Co było potrzebne:

• glicerol;

• probówka;

• woda zabarwiona niebieskim atramentem.

Przebieg doświadczenia:

Do probówki z wodą zabarwioną atramentem powoli wlano glicerol po ściankach probówki, tak aby ciecze się nie mieszały. Zaobserwowano, która ciecz znajduje się w dolnej warstwie mieszaniny. Energicznie wstrząśnięto probówką. Obserwowano, czy glicerol rozpuścił się w wodzie.

Obserwacje: Zauważamy wyraźne dwie warstwy cieczy. W górnej warstwie znajduje się woda z atramentem, a w dolnej – bezbarwny glicerol. Po wymieszaniu obu cieczy, granica między warstwami zanika.

Wnioski: Glicerol ma gęstość mniejszą niż gęstość wody.

Problem badawczy:

Jak rozpoznać niecałkowite spalanie glicerolu?

Hipoteza:

Wydzielanie się sadzy podczas spalania glicerolu potwierdza, że zachodzi reakcja spalania niecałkowitego.

Co było potrzebne:

• glicerol;

• parownica;

• trójnóg z siatką ceramiczną;

• palnik.

Przebieg doświadczenia:

Do parownicy porcelanowej wlano około $2 {\text{cm}}^3$ glicerolu i zbadano jego palność. Delikatnie ogrzano parownicę z glicerolem i ponownie zbadano palność.

Obserwacje: Spalaniu glicerolu towarzyszy kopcący płomień, który świadczy o wydzielającej się sadzy.

Wnioski: Produktem niecałkowitego spalania glicerolu są węgiel i woda. Spalaniu glicerolu towarzyszy kopcący płomień, który świadczy o wydzielającej się sadzy.

Produktem niecałkowitego spalania glicerolu są węgiel i woda.

$2 {\text{C}}_3{\text{H}}_5{\left(\text{OH}\right)}_3+{\text{O}}_2\to 6 \text{C}+8 {\text{H}}_2\text{O}$

Produktami całkowitego spalania glicerolu są tlenek węgla($\text{IV}$) i woda.

$2 {\text{C}}_3{\text{H}}_5{\left(\text{OH}\right)}_3+7 {\text{O}}_2\to 6 {\text{CO}}_2+8 {\text{H}}_2\text{O}$

Przeprowadzono doświadczenie badania odczynu wodnego roztworu glicerolu.

Problem badawczy:

Jaki jest odczyn wodnego roztworu glicerolu?

Hipoteza:

Alkohole polihydroksylowe mają odczyn obojętny.

Co było potrzebne:

• trzy probówki;

• wodny roztwór glicerolu;

• wywar z czerwonej kapusty;

• alkoholowy roztwór fenoloftaleiny;

• uniwersalny papierek wskaźnikowy.

Przebieg doświadczenia:

Do trzech probówek wlano po około $3 {\text{cm}}^3$ glicerolu. Do jednej probówki dodano kilka kropli wywaru z czerwonej kapusty, do drugiej kroplę alkoholowego roztworu fenoloftaleiny, zaś w kolejnej zanurzono uniwersalny papierek wskaźnikowy. Obserwowano próbki.

Obserwacje: Wywar z czerwonej kapusty nie zmienił swojego zabarwienia, a alkoholowy roztwór fenoloftaleiny pozostał bezbarwny. Uniwersalny papierek wskaźnikowy pozostał żółty.

Wnioski: Odczyn wodnego roztworu glicerolu jest obojętny.

Przeprowadozno doświadczenie w celu sprawdzenia, czy wodny roztwór glicerolu przewodzi prąd.

Problem badawczy:

Czy wodny roztwór glicerolu przewodzi prąd elektryczny?

Hipoteza:

Roztwór glicerolu nie przewodzi prądu elektrycznego.

Co było potrzebne:

• glicerol;

• woda destylowana;

• zlewka;

• urządzenie – wskaźnik przewodnictwa prądu elektrycznego.

Przebieg doświadczenia:

Zlewkę napełniono glicerolem zmieszanym z wodą destylowaną. Zanurzono w cieczy elektrody aparatu do pomiaru przewodnictwa elektrycznego. Obserwowano, czy zaświeciła się żarówka.

Obserwacje: Żarówka aparatu do pomiaru przewodnictwa elektrycznego nie zaświeciła się.

Wnioski: Świadczy to o braku przewodnictwa prądu elektrycznego, a tym samym o braku jonów w roztworze. Glicerol nie ulega procesowi dysocjacji elektrolitycznej, więc nie jest elektrolitem.