Wirtuozeria w kulturze muzycznej XIX wieku. Fenomen Henryka Wieniawskiego
Wstęp
Henryk Wieniawski był jednym z najwybitniejszych wirtuozówwirtuozów swojej epoki. Jego twórczość stanowi niezaprzeczalny kamień milowy w historii muzyki, przyczyniając się do wykształcenia i rozwoju polskiej szkoły skrzypcowej.
Już w młodym wieku, Henryk Wieniawski wykazywał niesamowite zdolności muzyczne, co zaowocowało szybkim rozwojem jego umiejętności skrzypcowych. Mając zaledwie 11 lat rozpoczął karierę wirtuoza. Już za jego życia uważano go za jednego z najlepszych wirtuozów wszech czasów.
1. Już matka Henryka zwróciła uwagę, że jest on niezwykle wrażliwym dzieckiem o bardzo dużym talencie. Została jego pierwszą nauczycielką. Następnie w świat muzyki wprowadzali go: Jan Hornziel i Stanisław Serwaczyński. Pod wpływem licznych opinii i wskazówek dotyczących dalszej edukacji ośmioletniego Henryka Wieniawskiego, rodzice zdecydowali się wysłać go do zagranicznego konserwatorium. Stanęli przed wyborem dwóch szkół: w Lipsku lub w Paryżu. Ostatecznie wybrali Konserwatorium Paryskie. Po trzech latach ukończył je z najwyższym odznaczeniem. Był najmłodszym absolwentem w historii uczelni.