Polska Kazimierza Wielkiego
„Zastał Polskę drewnianą...”- sukcesy polityki wewnętrznej Kazimierza Wielkiego
Kazimierz Wielki, który objął rządy po śmierci Władysława Łokietka, stanął przed zadaniem zintegrowania państwa polskiego. Po latach rozbicia dzielnicowego stanowiło ono dość luźny konglomerat odrębnych ziem, dlatego jednym z najważniejszych celów nowego władcy była kodyfikacja (spisanie) prawa. Wysiłek prawodawczy trwał właściwie przez cały okres jego rządów.
1333 koronacja Kazimierza Wielkiego na króla,
1364 założenie Akademii Krakowskiej,
1370 śmierć Kazimierza Wielkiego - koniec dynastii Piastów.
Kazimierz Wielki zostaje królem
Władzę po królu Władysławie Łokietku w Królestwie Polskim odziedziczył jego syn Kazimierz Wielki. Był ostatnim władcą z dynastii piastowskiej na polskim tronie. Panował w latach 1333–1370. Został on w 1333 roku koronowany na króla w katedrze wawelskiej. Władca musiał uporać się z wieloma problemami. Państwo było wyniszczone długotrwałymi wojnami, co nie sprzyjało rozwojowi gospodarczemu. Jednak król okazał się dobrym gospodarzem. Za jego długiego panowania Polska stała silnym się państwem z dobrze rozwiniętą gospodarką.
Wymień atrybut, który świadczy o tym, że Kazimierz Wielki był królem.

Wymień jeden z atrybutów władzy królewskiej.
Wielka przebudowa
Król Kazimierz Wielki zadbał przede wszystkim, by dla lepszego zagospodarowania jego kraju powstały nowe osady. Tak pisał na ten temat anonimowy kronikarz krakowski: „za czasów tego króla, w lasach, gajach i dąbrowach tyle założono wsi i miast, ile bodaj nie powstało kiedy indziej w Królestwie Polskim”. W miastach powstało wiele nowych budowli murowanych (ratusze, kościoły, domy mieszkalne). Były one bezpieczniejsze niż wcześniejsze konstrukcje drewniane, które łatwo mogły się zapalić. Ponad 20 miast otoczonych zostało murami obronnymi.
Król dbał o bezpieczeństwo państwa, dlatego finansował budowę zamków (ponad 50). Powstawały one wzdłuż granic Polski i w ważnych dla obronności kraju miejscach.

Mapa Królestwa Polskiego w 1370 r. oraz zamków wzniesionych i przebudowanych przez Kazimierza Wielkiego. Na mapie zaznaczone są:
Miasta, w którym były zamki wzniesione lub przebudowane przez Kazimierza Wielkiego:
Nakło,
Międzyrzecz,
Poznań,
Płock,
Koło,
Kalisz,
Łęczyca,
Ostrzeszów,
Piotrków Trybunalski,
Sieciechów,
Kazimierz,
Lublin,
Sandomierz,
Olsztyn,
Będzin,
Kraków,
Czorsztyn,
Włodzimierz,
Sanok,
Przemyśl,
Lwów,
Halicz,
Trembowla.
Królestwo Polskie w 1370 r., graniczyło z:
Państwem Zakonu Krzyżackiego,
Wielkim Księstwem Litewskim,
Hospodarstwem Mołdawskim,
Królestwem Węgierskim,
Królestwem Czeskim,
Brandenburgią,
Pomorzem Zachodnim.
Odczytaj z mapy nazwy miast, gdzie zbudowano przygraniczne zamki
za czasów króla Kazimierza Wielkiego.
Wymień pięć nazw miast, gdzie zbudowano zamki za czasów króla Kazimierza Wielkiego.
O Kazimierzu Wielkim mówiono, że „zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną”. Jak należy rozumieć słowa „zastał Polskę drewnianą”?
- Polska była państwem słabym.
- Budynki w Polsce były w większości z drewna.
- Polska była krajem porośniętym lasami.


Przyjrzyj się zamieszczonym zdjęciom i porównaj budowle z Olkusza i Będzina. Wskaż podobieństwa i różnice.
Wymień trzy cechy charakterystyczne średniowiecznych zamków.
Na podstawie poniższego tekstu napisz, jakie zasługi Kazimierza Wielkiego dla kraju opisał kronikarz.
Kronika katedralna krakowska[Kazimierz Wielki] murował miasta, zamki, domy. Naprzód ozdobił zamek krakowski podziwu godnymi domami, wieżami, rzeźbą, malowidłem, dachami wielkiej piękności. Naprzeciw zaś zamku krakowskiego, po drugiej stronie Wisły […] wymurował miasto, które od imienia swego nazwał Kazimierzem, jak również wiele innych miast, jako to Wieliczkę i Skawinę, Lanckoronę, zamek Olkusz, Będzin, Lelów, miasto i zamek Czorsztyn, zamek Niepołomice, zamek Ojców, zamek Krzepice […].
Źródło: Kronika katedralna krakowska, [w:] Kronika Jana z Czarnkowa, tłum. J. Żerbiłło, Kraków 2001, s. 16–17.
Przyjrzyj się ilustracji i napisz, co chroniło miasto przed najazdami wroga. W jaki sposób można było przedostać się, z Kazimierza do Krakowa?

Wymień element zamku, który powodował, że były one trudne do zdobycia.
Dobry gospodarz
Kazimierz Wielki wspierał rozwój rzemiosła, rolnictwa i handlu. Kraków otrzymał
od króla przywilej zwany prawem składu. Prawo to zobowiązywało każdego podróżującego kupca do zatrzymania się w Krakowie i wystawienia swoich towarów. W dalszą podróż mógł się udać z towarem, którego nie sprzedał.
Król wspierał też wydobycie surowców naturalnych. Do najcenniejszych należała sól, której używano do zabezpieczenia mięsa przed zepsuciem. Bogate złoża soli znajdowały się w Wieliczce i Bochni. Wydobywana w tamtejszych żupach sól wystarczała na potrzeby Królestwa Polskiego, a nadwyżki sprzedawano za granicę. Zyski ze sprzedaży szły do skarbu królewskiego. Skarb królewski czerpał również dochody ze sprzedaży rud ołowiu. Ołów był dawniej ważnym materiałem budowlanym, wykorzystywanym na przykład do pokrywania dachów albo do łączenia szkła okiennego.
Kazimierz Wielki, by usprawnić handel, nakazał bicie własnej srebrnej monety – grosza krakowskiego. Na nowych monetach zostały umieszczone symbole ważne
dla mieszkańców polskich ziem – ukoronowany orzeł oraz korona. Moneta, tzw. grosz krakowski Kazimierza Wielkiego. Napis łaciński na awersie głosi: Kazimierz pierwszy, z łaski Bożej król Polski, a na rewersie – Grosze krakowskie.
Z inicjatywy króla zostało uporządkowane i ujednolicone prawo. Jednolite prawo
na całym obszarze państwa było jednym z warunków jego sprawnego funkcjonowania. Najpierw ogłosił on zbiór praw dla Wielkopolski, później dla Małopolski. Zbiory
te zostały nazywane statutami Kazimierza Wielkiego.

Założenie uniwersytetu w Krakowie
Do XIV wieku polscy studenci mogli się kształcić jedynie w zagranicznych szkołach zwanych uniwersytetami. Król doceniał wagę wykształcenia. Zależało mu, by w państwie było wielu wykształconych prawników, lekarzy, urzędników. Postanowił otworzyć własny uniwersytet w Krakowie. W 1364 roku została otwarta pierwsza polska wyższa uczelnia – Akademia Krakowska.

Społeczeństwo stanowe
Za rządów Kazimierza Wielkiego doszło również do ważnych zmian wśród mieszkańców jego królestwa. Prawa kazimierzowskie precyzowały przywileje i obowiązki poszczególnych grup ludności. Zaczęły powstawać tak zwane stany, to jest grupy społeczne, różniące się między sobą swoimi prawami. Wytworzyły się podstawy kilku stanów – szlacheckiego (rycerskiego), mieszczańskiego i duchownego. Każdy z tych stanów starał się o uzyskanie dla siebie dalszych praw, zwanych przywilejami. Przykładem takiego przywileju może być zobowiązanie władcy wobec szlachty do nienakładania nowych podatków albo do płacenia uczestnikom zagranicznych wypraw wojennych. Dzięki tego rodzaju prawom, stany stawały się coraz ważniejsze w państwie i mogły wywierać wpływ na króla. Stąd też przyjęło się określać państwo Kazimierza Wielkiego i jego następców jako monarchię stanową.
Kto następcą?
W połowie XIV wieku planując opanowanie Rusi Halickiej, Kazimierz dążył do zapewnienia sobie poparcia Ludwika Węgierskiego, syna Karola Roberta, który rządził na Węgrzech od 1342 roku. W 1350 r. obaj władcy zawarli w Budzie porozumienie w tej sprawie, jednocześnie omawiając kwestię ewentualnego następstwa tronu w Polsce. W zamian za węgierskie wsparcie i zgodę na objęcie władzy na Rusi Kazimierz Wielki zadeklarował, że jeśli umrze bezpotomnie, to tron po nim przypadnie właśnie Andegawenom (jeżeli natomiast polski król doczekałby się syna, Węgrzy mieli prawo wykupić Ruś za 100 tys. florenów). Z węgierskiego punktu widzenia możliwość przejęcia tronu w Krakowie była nie tylko realizacją ambicji dynastycznych, ale też sposobem na zapobieżenie rosnącym wpływom rządzących w Czechach Luksemburgów.

Późnym latem 1370 roku Kazimierz udał się do ziemi sieradzkiej i zatrzymał w lokowanym przez siebie miasteczku, Przedborzu, gdzie znajdował się zabytkowy dwór. W święto Narodzenia Maryi Panny, 8 września, król miał swoim zwyczajem udać się na polowanie. Gdy ścigał jelenie, jego koń się przewrócił, a on sam, spadając, odniósł ranę na lewym kolanie.
Ponieważ zakażenie, która się z tego wywiązało, szybko ustąpiło, Kazimierz podjął podróż powrotną do Krakowa. W jej trakcie władcę dopadła wysoka gorączka i nie ustępowała przez kilka następnych dni mimo wysiłków lekarzy. Król zawsze cieszył się dobrym zdrowiem i lekceważył zalecenia, jakby nie mogąc uwierzyć, że może zbliżać się koniec. Pod koniec października orszak wiozący Kazimierza dotarł wreszcie do Krakowa. Dwa dni później, 3 listopada 1370 r., o świcie, 60‑letni organizm w końcu się poddał i król pożegnał się z życiem. Odchodził ten, który już za życia otrzymał przydomek Magnus, czyli Wielki. Wraz z nim kończyła się dynastia piastowska na tronie polskim, a korona na mocy wcześniejszych układów miała przejść na Andegawenów.
Ćwiczenia
Przeanalizuj poniższą mapę i wykonaj polecenia.

Obszar nie wszedł w skład państwa Władysława Łokietka, stając się siedzibą udzielnych książąt. W tym czasie dzielnica uległa rozpadowi na trzy mniejsze. W 1351 r. książę Siemowit i Kazimierz złożyli hołd lenny królowi polskiemu. Przez następne 150 lat ziemia ta znajdowała się w stosunku lennym wobec Polski, do roku 1526, kiedy ostatecznie została włączona do Polski. - 1. 3, 2. 6, 3. 4, 4. 5, 5. 1, 6. 2, 7. 7
Ziemia ta wchodziła w skład państwa wczesnopiastowskiego, nie znalazła się jednak w granicach państwa utworzonego przez Władysława Łokietka. Dzielnica ta odgrywała ważną rolę ekonomiczną, stając się jednym z najbardziej rozwiniętych obszarów. Od pocz. XIV w. stopniowo poszczególne księstwa składały hołd lenny królowi czeskiemu. Kazimierz Wielki zrzekł się praw do tego obszaru w zamian za to, że władca Czech przestał rościć sobie pretensje do tronu polskiego. - 1. 3, 2. 6, 3. 4, 4. 5, 5. 1, 6. 2, 7. 7
Uzupełnij zdania podanymi niżej wyrazami.
piastowskiej, gospodarczy, prawo, uniwersytet, bezpieczeństwa
Kazimierz Wielki był ostatnim polskim królem z dynastii ............................... Za jego panowania zostało uporządkowane i ujednolicone ............................... Król wspierał rozwój .............................. kraju i przywiązywał wagę do zapewnienia krajowi ............................... W 1364 roku Kazimierz Wielki założył w Krakowie ...............................
Na podstawie powyższego tekstu rozstrzygnij, które stwierdzenia są prawdziwe, a które fałszywe.
| Stwierdzenie | Prawda | Fałsz |
| Rywalizacja o tereny Rusi Halicko-Włodzimierskiej wpłynęła na umocnienie praw Andegawenów do tronu polskiego. | □ | □ |
| Podczas interwencji na wschodzie Kazimierz Wielki współdziałał z wojskami węgierskimi. | □ | □ |
| Wszystkie ziemie zdobyte przez Kazimierza Wielkiego na wschodzie w latach 1340–1366 zostały wcielone do Królestwa Polskiego. | □ | □ |
| Rywalizacja o wpływy na terenie Rusi Halicko-Włodzimierskiej zakończyła się zdecydowanym zwycięstwem Kazimierza Wielkiego. | □ | □ |
Kiedy nie były jeszcze znane lodówki, mięso mogło się bardzo szybko psuć i nie nadawało się do jedzenia. Jak można było ochronić mięso przez zepsuciem?
- Zakopując je w ziemi.
- Chowając je na strychu.
- Soląc je.
- Wkładając je do skrzyni.
Słownik
(z łac. codex – księga, spis + facere – czynić) usystematyzowany, zebrany zbiór zasad i przepisów
jeden z ustrojów politycznych w średniowiecznej Europie, społeczeństwo było podzielone na kilka stanów różniących się znaczeniem i przywilejami; władca miał częściowo ograniczoną władzę na rzecz reprezentacji stanowych (np. przedstawicieli szlachty, duchowieństwa)
(łac. Regnum Galiciae et Lodomeriae) księstwo powstałe po rozpadzie Rusi Kijowskiej z ośrodkami w Haliczu i Włodzimierzu
(z psł. stati, stanǫ) grupa społeczna wyodrębniona pod względem prawnym; przynależność do niego (poza duchowieństwem) była dziedziczona
zjazd monarchów zorganizowany w 1364 r. w Krakowie przez krakowską radę miejską i kupca, Mikołaja Wierzynka; przyjęcie miało miejsce w trakcie zjazdu monrachów z Europy zorganizowanego przez Kazimierza III Wielkiego; uczta została opisana przez Jana Długosza
tak nazywano w Polsce od XIII do XVIII w. przedsiębiorstwa królewskie w Wieliczce i Bochni; obejmowały one kopalnie, warzelnie i składy solne, a kierowali nimi przedstawiciele administracji władcy z żupnikami na czele
przywilej średniowieczny zobowiązujący kupców przewożących towary do wystawiania ich na sprzedaż w miastach posiadających ten przywilej

