W tym materiale wykorzystamy definicję kąta między prostą i płaszczyzną. Przeanalizujemy zadania dotyczące kątów, jakie możemy wykreślić w stożku pomiędzy jego płaszczyzną podstawy a odpowiednim odcinkiem.
Zapoznaj się z apletem Geogebry, który przedstawia najbardziej charakterystyczne kąty w stożku.
Rlq4k5eWu4oIC
W aplecie zamieszczono stożek prosty. Wysokość tego stożka wychodząca z wierzchołka S, mająca długość H, upuszczona została na spodek wysokości oznaczony literą O. Na krawędzi podstawy zaznaczono punkt A, do którego poprowadzono promień oznaczony literą r. Poniżej interaktywnej ilustracji znajduje się komentarz do apletu i 2 suwaki, czyli 2 poziome odcinki, na których ponadto znajdują się punkty. Punktem można manewrować po całej długości odcinka, zmieniając tym samym wartość parametru przypisanego do odpowiedniego suwaka. Jeden suwak dotyczy wysokości naszego stożka H, a drugi promienia r. W przypadku wysokości naszego stożka można wybrać wartości od 0, do 8. Wartości zmieniają się co 0,1. Jeśli chodzi natomiast o promień to zakres wartości zawiera się między 0,5 a pięć. Wartości zmieniają się co 0,1, Suwaki działają niezależnie, wybór wartości dla H nie wpływa w żaden sposób na wybór wartości dla r. Ponadto wierzchołek A jest punktem, dzięki któremu możemy także zmieniać długość promienia, wydłużać go bądź skracać. Poniżej suwaków znajdują się do wyboru 3 charakterystyczne kąty w stożku. Kąt między tworzącą a wysokością, kąt między tworzącą a płaszczyzną podstawy oraz kąt rozwarcia stożka. Po wybraniu pierwszej opcji, kolorem pomarańczowym zaznaczony zostaje kąt OSA. Po wybraniu drugiej opcji, kolorem czerwonym kąt OAS. Natomiast po wybraniu trzeciej opcji, kolorem zielonym zaznaczono kąt zawarty między tworzącymi, leżącymi naprzeciw siebie.
W aplecie zamieszczono stożek prosty. Wysokość tego stożka wychodząca z wierzchołka S, mająca długość H, upuszczona została na spodek wysokości oznaczony literą O. Na krawędzi podstawy zaznaczono punkt A, do którego poprowadzono promień oznaczony literą r. Poniżej interaktywnej ilustracji znajduje się komentarz do apletu i 2 suwaki, czyli 2 poziome odcinki, na których ponadto znajdują się punkty. Punktem można manewrować po całej długości odcinka, zmieniając tym samym wartość parametru przypisanego do odpowiedniego suwaka. Jeden suwak dotyczy wysokości naszego stożka H, a drugi promienia r. W przypadku wysokości naszego stożka można wybrać wartości od 0, do 8. Wartości zmieniają się co 0,1. Jeśli chodzi natomiast o promień to zakres wartości zawiera się między 0,5 a pięć. Wartości zmieniają się co 0,1, Suwaki działają niezależnie, wybór wartości dla H nie wpływa w żaden sposób na wybór wartości dla r. Ponadto wierzchołek A jest punktem, dzięki któremu możemy także zmieniać długość promienia, wydłużać go bądź skracać. Poniżej suwaków znajdują się do wyboru 3 charakterystyczne kąty w stożku. Kąt między tworzącą a wysokością, kąt między tworzącą a płaszczyzną podstawy oraz kąt rozwarcia stożka. Po wybraniu pierwszej opcji, kolorem pomarańczowym zaznaczony zostaje kąt OSA. Po wybraniu drugiej opcji, kolorem czerwonym kąt OAS. Natomiast po wybraniu trzeciej opcji, kolorem zielonym zaznaczono kąt zawarty między tworzącymi, leżącymi naprzeciw siebie.
Zwróć uwagę, że do zaznaczenia kątów pomiędzy tworzącymi stożka a płaszczyzną podstawy wystarczy wykreślić przekrój osiowy stożkaprzekrój osiowy stożkaprzekrój osiowy stożka. Spostrzeżenie to pomoże nam zaplanować strategię rozwiązania zadania.
Przykład 1
Pole powierzchni przekroju osiowego stożka wynosi . Kąt między tworzącą stożka a płaszczyzną podstawy stożkakąt pomiędzy prostą i płaszczyznąKąt między tworzącą stożka a płaszczyzną podstawy stożka ma miarę . Obliczmy objętość stożka.
Rozwiązanie
Wykreślmy przekrój osiowy stożka i przyjmijmy oznaczenia jak na rysunku.
RZwtntA003Cbi
Ilustracja przedstawia przekrój osiowy stożka, trójkąt równoramienny ASB. Z wierzchołka S poprowadzona jest wysokość padająca na środek krawędzi podstawy AB w punkcie O. Ma ona długość H. Ponadto boki oznaczono literą l, a odcinek OB literą r. Zaznaczono również kąt wewnętrzy między tworzącą a płaszczyzną podstawy o mierze .
- długość wysokości stożka - długość tworzącej stożka - długość średnicy podstawy stożka - miara kąta nachylenia tworzącej stożka do płaszczyzny podstawy stożka
Z warunków zadania mamy układ zależności: .
Stąd , zatem .
Stąd wynika, że i .
Objętość stożka obliczamy ze wzoru , zatem .
Przykład 2
Trójkąt równoramienny o bokach długości , , jest przekrojem osiowym stożka. Wyznaczmy miarę kąta nachylenia tworzącej stożka do płaszczyzny podstawy stożka.
Rozwiązanie
Wykreślmy przekrój osiowy stożka i przyjmijmy oznaczenia.
Rest6PKL81MI1
Ilustracja przedstawia przekrój osiowy stożka, trójkąt równoramienny ASB. Z wierzchołka S poprowadzona jest wysokość padająca na środek krawędzi podstawy AB w punkcie O. Ma ona długość H. Ponadto boki trójkąta mają długość a, a krawędź podstawy . Zaznaczono również kąt wewnętrzy między tworzącą a płaszczyzną podstawy o mierze .
- długość średnicy podstawy stożka - długość tworzącej stożka - miara kąta pomiędzy tworzącą stożka i płaszczyzną podstawy stożka
Zauważmy, że , stąd mamy .
Przykład 3
Długość tworzącej stożka jest o dłuższa od długości średnicy podstawy stożka. Tworząca stożka tworzy z płaszczyzną podstawy stożka kąt , taki, że . Obliczmy pole powierzchni bocznej stożka.
Rozwiązanie
Wykreślamy przekrój osiowy stożka i przyjmujemy oznaczenia.
RW0mHLgBsU4RD
Ilustracja przedstawia przekrój osiowy stożka, trójkąt równoramienny ASB. Z wierzchołka S poprowadzona jest wysokość padająca na środek krawędzi podstawy AB w punkcie O. Ma ona długość H. Ponadto boki oznaczono literą l, a odcinek OB literą r. Zaznaczono również kąt wewnętrzy między tworzącą a płaszczyzną podstawy o mierze .
- długość tworzącej stożka - długość promienia podstawy stożka - kąt pomiędzy tworzącą stożka i płaszczyzną podstawy stożka
Z warunków zadania mamy układ zależności: i .
Korzystając z zależności , wyznaczymy wartość .
Mamy zatem . Wiedząc, że kąt jest kątem ostrym otrzymujemy .
Podstawiając do naszego układu warunków otrzymujemy zależność: , stąd , a stąd wynika, że i .
Pole powierzchni bocznej stożka wynosi .
Przykład 4
Na wspólnej podstawie zbudowano dwa stożki (jeden wewnątrz drugiego). Kąt pomiędzy tworzącą „niższego” stożka i płaszczyzną podstawy ma miarę , a kąt pomiędzy tworzącą „wyższego” stożka i płaszczyzną podstawy ma miarę . Różnica wysokości stożków jest równa . Wyznaczmy objętość bryły zawartej pomiędzy powierzchniami bocznymi tych stożków.
Rozwiązanie
Wykreślmy przekrój osiowy tak zbudowanych stożków i przyjmijmy oznaczenia.
Ra50kDzU8fwst
Ilustracja przedstawia przekrój osiowy dwóch stożków o tej samej podstawie, niższy trójkąt równoramienny A B S indeks dolny jeden koniec indeksu oraz wyższy trójkąt A B S indeks dolny dwa koniec indeksu. Z wierzchołka S indeks dolny 2 koniec indeksu poprowadzona jest wysokość przechodząca przez wierzchołek S indeks dolny jeden koniec indeksu padająca na środek krawędzi podstawy A B w punkcie O. Różnica wysokości obu trójkątów ma długość a. Odcinek O B oznaczono literą r. Zaznaczono również dwa kąty wewnętrze, pierwszy między tworzącą S indeks dolny jeden koniec indeksu a płaszczyzną podstawy O B o mierze oraz drugi między tworzącą S indeks dolny dwa koniec indeksu a płaszczyzną podstawy O B o mierze beta.
- długość wysokości „niższego” stożka - długość wysokości „wyższego” stożka - długość promienia podstawy stożka
Objętość części zawartej pomiędzy powierzchniami bocznymi stożka obliczymy jako różnicę objętości odpowiednio stożka „wyższego” i „niższego”. Mamy zatem:
Wystarczy zatem wyznaczyć długość promienia podstawy stożka.
Zauważmy, że z trójkąta mamy zależność , stąd i z trójkąta mamy zależność , stąd .
Z warunków zadania wiemy, że , zatem .
Stąd , zatem .
Szukana objętość wyraża się zatem wzorem .
Przykład 5
Stosunek pola powierzchni całkowitej stożka do pola powierzchni bocznej stożka jest równy . Wyznaczmy miarę kąta nachylenia tworzącej stożka do płaszczyzny podstawy.
Rozwiązanie
Wykreślmy przekrój osiowy stożka i przyjmijmy oznaczenia.
RLuEAbzGMrSNV
Ilustracja przedstawia przekrój osiowy stożka, trójkąt równoramienny ASB. Z wierzchołka S poprowadzona jest wysokość padająca na środek krawędzi podstawy AB w punkcie O. Ma ona długość H. Ponadto boki oznaczono literą l, a odcinek OB literą r. Zaznaczono również kąt wewnętrzy między tworzącą a płaszczyzną podstawy o mierze .
- długość tworzącej stożka - długość promienia podstawy stożka - miara kąta pomiędzy tworzącą stożka i płaszczyzną podstawy stożka