Przeczytaj
Niewydolne „demoludy” na drodze przemian
Gospodarka socjalistyczna co najmniej od początku lat 80. znajdowała się w stanie rozkładu. Centralne sterowanie, nacjonalizacjanacjonalizacja i kolektywizacjakolektywizacja oraz inwestowanie w przemysł ciężki były głównymi fundamentami gospodarek w okresie komunizmu, nie zapewniały na dłuższą metę rozwoju gospodarczego. Przeciwnie – wzrastał niedobór podstawowych towarów, poziom życia spadał z każdym rokiem, pojawiły się ogromne deficyty w budżecie, a gospodarka straciła na konkurencyjności w porównaniu z krajami Europy Zachodniej.

Wyjaśnij, jakie były przyczyny ich występowania.

Wraz z upadkiem systemu komunistycznego w Europie Środkowo‑Wschodniej rozpadł się dotychczasowy system więzi ekonomicznych. Handel do tej pory prowadzony był między państwami sojuszniczymi. Na początku lat 90. doszło w wielu krajach do załamania i utraty tradycyjnych rynków zbytu. Założenia reform gospodarczych polegały na wprowadzeniu w miejsce gospodarki planowejgospodarki planowej zasad gospodarki wolnorynkowejgospodarki wolnorynkowej. Jednak proces tych zmian był różnie wprowadzany w różnych krajach Europy dawnego bloku wschodniegobloku wschodniego. Szybkość i zakres reform gospodarczych zależały przede wszystkim od tego, kto sprawował władzę - czy przedstawiciele dawnego układu politycznego, czy nowa ekipa, reprezentująca środowiska opozycyjne. Najszybsze zmiany i o największym zakresie nastąpiły w Czechach i Polsce. Szło to w parze z zasadniczymi przemianami o charakterze ustrojowym. Inaczej sytuacja wyglądała w dawnych republikach sowieckich oraz w państwach wcześniej podległych ZSRS: na Białorusi, Ukrainie, w Bułgarii i Rumunii, gdzie nie nastąpiła zmiana przywództwa politycznego i proces transformacji gospodarczej został przez to zahamowany. Bułgaria osiągnęła względną stabilizację ekonomiczną w 1998 r., a poziom życia obywateli doszedł do poziomu z 1989 r. dopiero na początku następnego tysiąclecia.
Tempo przeprowadzenia reform w krajach dawnego bloku wschodniego wpłynęło w zasadniczym stopniu na ich wzrost i rozwój ekonomiczny w późniejszym okresie. Proces przemian nie przebiegał jednak w sposób bezproblemowy i nawet kraje, w których reformy były wprowadzane szybko i z najlepszym rezultatem, doświadczyły kryzysów. Jednym z najpoważniejszych był kryzys finansowy z 1997 r., który dotknął większość państw bloku wschodniego.

Niczyje stało się czyimś
W różnych krajach dawnego bloku wschodniego wdrażano reformy mające na celu przywrócenie wymienialności waluty, powstawały giełdy papierów wartościowych, uwolniono ceny i wprowadzano stopniowo elementy gospodarki wolnorynkowej. Nawiązano także stosunki z państwami zagranicznymi i tak np. najpoważniejszym partnerem handlowym Węgier stały się Niemcy. Stopniowo likwidowano deficyt budżetowydeficyt budżetowy oraz inflacjęinflację, które w ostatnich latach rządów komunistycznych w wielu krajach osiągnęły niebotyczne rozmiary. Mimo początkowych sukcesów niektóre z państw dawnego bloku wschodniego wkroczyły w nowe tysiąclecie z ujemnym saldem budżetu (np. na Węgrzech odnotowano w 2003 r. deficyt na poziomie 9 proc.).
Najtrudniejszym elementem transformacji ekonomicznej okazała się prywatyzacjaprywatyzacja wielkiego i średniego przemysłu. W systemie socjalistycznym własność była państwowa i nie przewidywano w nim miejsca na prywatną inicjatywę. Pierwsze zmiany w strukturze własności nastąpiły na początku lat 90., kiedy większość przedsiębiorstw przejęły osoby związane z aparatem komunistycznym (np. w Czechach było ich ok. 37 proc. i tyle samo dawnych dyrektorów państwowych przedsiębiorstw). W kilku krajach przeprowadzono tzw. powszechną prywatyzację, czyli przekazywano udziały w przedsiębiorstwach pewnym grupom ludzi. Na przykład w Czechach i na Słowacji miała miejsce tzw. prywatyzacja kuponowa. Obywatele powyżej 18. roku życia otrzymywali kupony o wartości 1 tys. punktów, które mogli wymienić na akcje danego przedsiębiorstwa. Generalnie efekty tej akcji były znikome, głównie ze względu na luki prawne i stopień defraudacji (przywłaszczenie składników majątku).

Udowodnij, że kupon ten był w obiegu w Czechach. Podaj dwa argumenty.
Ważną rolę w procesie prywatyzacji odegrał kapitałkapitał zagraniczny. Dzięki temu prywatyzacja okazała się sukcesem m.in. w branży motoryzacyjnej. Przykładem jest choćby wykupienie Škody przez niemiecki koncern Volkswagen i rumuńskiej Dacii przez francuskie Renault. W wielu krajach prywatyzacja napotykała duże trudności, m.in. hamowały ją biurokracjabiurokracja, nepotyzmnepotyzm i korupcjakorupcja, jak np. w Rosji. W niektórych krajach celowo opóźniano ten proces, wskazywano, że może on przynieść gospodarce i społeczeństwu więcej złego niż dobrego. Tak było w przypadku Słowacji, Bułgarii i Rumunii. W tym ostatnim państwie jeszcze w 2003 r. ponad dwie trzecie przemysłu znajdowało się w rękach państwa i dopiero perspektywa przyłączenia się do Unii EuropejskiejUnii Europejskiej spowodowała przyspieszenie procesu prywatyzacyjnego. Najwięcej przedsiębiorstw i w najkrótszym czasie przeszło na prywatną własność w Polsce, na Węgrzech i w Czechach (w 1990 r. 80 proc. przedsiębiorstw było prywatnych).

Jak długo działa Treuhandanstalt, tak długo bawi się naszymi miejscami pracy.
Ułóż alternatywne hasło, które mogłoby się pojawić na plakatach strajkujących robotników.
Biedni i bogaci
Proces transformacji gospodarczejtransformacji gospodarczej przebiegał z wielkimi trudnościami, a wielu uważało wprowadzane zmiany za zbyt drastyczne, tym bardziej że na efekty reform trzeba było długo czekać. W takich krajach jak Bułgaria czy Rumunia skutki transformacji ekonomicznej i wzrost gospodarczy stały się widoczne i odczuwalne dla szerokiego grona obywateli dopiero wiele lat po zmianach politycznych.
Przemiany ekonomiczne w pierwszym okresie przyniosły we wszystkich państwach bloku wschodniego głęboką recesjęrecesję gospodarczą. Spadek produkcji przemysłowej do 1993 r. wyniósł w Bułgarii i Rumunii ok. 40 proc. W większości krajów miała miejsce hiperinflacja, w Rosji np. sięgnęła poziomu aż 2609 proc. Dopiero pod koniec lat 90. inflacja przestała być problemem dla większości krajów Europy Środkowo‑Wschodniej.
- 1. zestaw danych:
- Rok: 1980
- Inflacja w Polsce w procentach: 9,4%
- 2. zestaw danych:
- Rok: 1981
- Inflacja w Polsce w procentach: 21,2%
- 3. zestaw danych:
- Rok: 1982
- Inflacja w Polsce w procentach: 100,8%
- 4. zestaw danych:
- Rok: 1983
- Inflacja w Polsce w procentach: 22,1%
- 5. zestaw danych:
- Rok: 1984
- Inflacja w Polsce w procentach: 15,0%
- 6. zestaw danych:
- Rok: 1985
- Inflacja w Polsce w procentach: 15,1%
- 7. zestaw danych:
- Rok: 1986
- Inflacja w Polsce w procentach: 17,7%
- 8. zestaw danych:
- Rok: 1987
- Inflacja w Polsce w procentach: 25,2%
- 9. zestaw danych:
- Rok: 1988
- Inflacja w Polsce w procentach: 60,2%
- 10. zestaw danych:
- Rok: 1989
- Inflacja w Polsce w procentach: 251,1%
- 11. zestaw danych:
- Rok: 1990
- Inflacja w Polsce w procentach: 585,8%
- 12. zestaw danych:
- Rok: 1991
- Inflacja w Polsce w procentach: 70,3%
- 13. zestaw danych:
- Rok: 1992
- Inflacja w Polsce w procentach: 43,0%
- 14. zestaw danych:
- Rok: 1993
- Inflacja w Polsce w procentach: 35,3%
- 15. zestaw danych:
- Rok: 1994
- Inflacja w Polsce w procentach: 32,2%
- 16. zestaw danych:
- Rok: 1995
- Inflacja w Polsce w procentach: 27,8%
- 17. zestaw danych:
- Rok: 1996
- Inflacja w Polsce w procentach: 19,9%
- 18. zestaw danych:
- Rok: 1997
- Inflacja w Polsce w procentach: 14,9%
- 19. zestaw danych:
- Rok: 1998
- Inflacja w Polsce w procentach: 11,8%
- 20. zestaw danych:
- Rok: 1999
- Inflacja w Polsce w procentach: 7,3%
- 21. zestaw danych:
- Rok: 2000
- Inflacja w Polsce w procentach: 10,1%
Inflacja w Polsce w latach 1980–2000
-
rok : 1980
inflacja_w polsce_w procentach : 9.4%
-
rok : 1981
inflacja_w polsce_w procentach : 21.2%
-
rok : 1982
inflacja_w polsce_w procentach : 100.8%
-
rok : 1983
inflacja_w polsce_w procentach : 22.1%
-
rok : 1984
inflacja_w polsce_w procentach : 15.0%
-
rok : 1985
inflacja_w polsce_w procentach : 15.1%
-
rok : 1986
inflacja_w polsce_w procentach : 17.7%
-
rok : 1987
inflacja_w polsce_w procentach : 25.2%
-
rok : 1988
inflacja_w polsce_w procentach : 60.2%
-
rok : 1989
inflacja_w polsce_w procentach : 251.1%
-
rok : 1990
inflacja_w polsce_w procentach : 585.8%
-
rok : 1991
inflacja_w polsce_w procentach : 70.3%
-
rok : 1992
inflacja_w polsce_w procentach : 43.0%
-
rok : 1993
inflacja_w polsce_w procentach : 35.3%
-
rok : 1994
inflacja_w polsce_w procentach : 32.2%
-
rok : 1995
inflacja_w polsce_w procentach : 27.8%
-
rok : 1996
inflacja_w polsce_w procentach : 19.9%
-
rok : 1997
inflacja_w polsce_w procentach : 14.9%
-
rok : 1998
inflacja_w polsce_w procentach : 11.8%
-
rok : 1999
inflacja_w polsce_w procentach : 7.3%
-
rok : 2000
inflacja_w polsce_w procentach : 10.1%

Wraz z odejściem od gospodarki nakazowej i reglamentowanejreglamentowanej w wielu państwach zaczęto zamykać nieprzynoszące zysków zakłady przemysłowe, kopalnie i stocznie (np. w Polsce i Rosji). Skutkiem było ogromne bezrobocie. W Słowacji i Polsce sięgnęło ono poziomu 20 proc., co oznaczało, że co piąta osoba była bez pracy. W mniejszych miejscowościach, w których zamknięto jedyny zakład stanowiący główne źródło utrzymania mieszkańców, poziom bezrobocia mógł być znacznie wyższy. Miliony osób żyło na granicy ubóstwa. W Bułgarii poziom życia obywateli w porównaniu z okresem przed 1989 r. spadł o niemal 40 proc. W wielu państwach nie istniała żadna lub prawie żadna forma pomocy dla bezrobotnych, zostali oni pozostawieni samym sobie. Rodziło to ogromne rozgoryczenie i było głównym powodem licznych strajków i manifestacji, często kończących się starciami z policją.
Reformy związane z przejściem gospodarki socjalistycznej na wolnorynkową doprowadziły do zasadniczych zmian w strukturze społecznej. Z jednej strony klasa robotnicza, która była fundamentem systemu komunistycznego i stanowiła do 1989 r. w niektórych krajach, m.in. w NRDNRD i Polsce, nawet połowę ludności, osłabła pod względem materialnym i straciła na znaczeniu; podobny los spotkał rolników, którzy dotychczas byli zatrudnieni w wielkich gospodarstwach rolnych. A z drugiej – powstawała warstwa ludzi bogatych i wpływowych. Transformacja ekonomiczna otworzyła przed nimi szansę na rozwój własnego interesu i wzbogacenie się. Do tej grupy należeli także ci, którzy dzięki koneksjom i wpływom politycznym zyskali udziały w wielkich przedsiębiorstwach. Na przykład w Rosji ukształtowała się grupa bardzo bogatych oligarchówoligarchów, do których należy ponad 35 proc. bogactw całego kraju. W ten sposób w wielu krajach bloku wschodniego pogłębiły się podziały i nastąpił wzrost polaryzacji społecznej (zróżnicowania).
- 1. zestaw danych:
- Rok: 1991
- PKB: -5; Podpis osi wartości: % PKB
- 2. zestaw danych:
- Rok: 1992
- PKB: -14,5; Podpis osi wartości: % PKB
- 3. zestaw danych:
- Rok: 1993
- PKB: -8,7; Podpis osi wartości: % PKB
- 4. zestaw danych:
- Rok: 1994
- PKB: -12,6; Podpis osi wartości: % PKB
- 5. zestaw danych:
- Rok: 1995
- PKB: -4,1; Podpis osi wartości: % PKB
- 6. zestaw danych:
- Rok: 1996
- PKB: -3,6; Podpis osi wartości: % PKB
- 7. zestaw danych:
- Rok: 1997
- PKB: 1,4; Podpis osi wartości: % PKB
- 8. zestaw danych:
- Rok: 1998
- PKB: -5,3; Podpis osi wartości: % PKB
- 9. zestaw danych:
- Rok: 1999
- PKB: 6,4; Podpis osi wartości: % PKB
- 10. zestaw danych:
- Rok: 2000
- PKB: 10; Podpis osi wartości: % PKB
- 11. zestaw danych:
- Rok: 2001
- PKB: 5,1; Podpis osi wartości: % PKB
- 12. zestaw danych:
- Rok: 2002
- PKB: 4,7; Podpis osi wartości: % PKB
- 13. zestaw danych:
- Rok: 2003
- PKB: 7,3; Podpis osi wartości: % PKB
- 14. zestaw danych:
- Rok: 2004
- PKB: 7,2; Podpis osi wartości: % PKB
- 15. zestaw danych:
- Rok: 2005
- PKB: 6,4; Podpis osi wartości: % PKB
- 16. zestaw danych:
- Rok: 2006
- PKB: 8,2; Podpis osi wartości: % PKB
- 17. zestaw danych:
- Rok: 2007
- PKB: 8,5; Podpis osi wartości: % PKB
- 18. zestaw danych:
- Rok: 2008
- PKB: 5,2; Podpis osi wartości: % PKB
- 19. zestaw danych:
- Rok: 2009
- PKB: -7,8; Podpis osi wartości: % PKB
- 20. zestaw danych:
- Rok: 2010
- PKB: 4,5; Podpis osi wartości: % PKB
- 21. zestaw danych:
- Rok: 2011
- PKB: 4,3; Podpis osi wartości: % PKB
- 22. zestaw danych:
- Rok: 2012
- PKB: 3,4; Podpis osi wartości: % PKB
- 23. zestaw danych:
- Rok: 2013
- PKB: 1,3; Podpis osi wartości: % PKB
- 24. zestaw danych:
- Rok: 2014
- PKB: 0,6; Podpis osi wartości: % PKB
-
rok : 1991
pkb : -5
-
rok : 1992
pkb : -14.5
-
rok : 1993
pkb : -8.7
-
rok : 1994
pkb : -12.6
-
rok : 1995
pkb : -4.1
-
rok : 1996
pkb : -3.6
-
rok : 1997
pkb : 1.4
-
rok : 1998
pkb : -5.3
-
rok : 1999
pkb : 6.4
-
rok : 2000
pkb : 10
-
rok : 2001
pkb : 5.1
-
rok : 2002
pkb : 4.7
-
rok : 2003
pkb : 7.3
-
rok : 2004
pkb : 7.2
-
rok : 2005
pkb : 6.4
-
rok : 2006
pkb : 8.2
-
rok : 2007
pkb : 8.5
-
rok : 2008
pkb : 5.2
-
rok : 2009
pkb : -7.8
-
rok : 2010
pkb : 4.5
-
rok : 2011
pkb : 4.3
-
rok : 2012
pkb : 3.4
-
rok : 2013
pkb : 1.3
-
rok : 2014
pkb : 0.6
W którym roku w Rosji miał miejsce największy kryzys ekonomiczny?
Oto jak przemiany gospodarcze w krajach Europy Środkowo‑Wschodniej opisuje historyk Sebastian Adamkiewicz:
Film dostępny pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1Dnp8vYm
Film nawiązujący do stagnacji i kryzysu gospodarczego w państwach bloku wschodniego.
Indeks dolny Wyjaśnij, dlaczego państwa komunistyczne z kryzysem radziły sobie gorzej niż państwa demokratyczne o gospodarce kapitalistycznej. Indeks dolny koniecWyjaśnij, dlaczego państwa komunistyczne z kryzysem radziły sobie gorzej niż państwa demokratyczne o gospodarce kapitalistycznej.
Słownik
(z franc. bureaucratie od bureau – biuro + gr. kratos – władza) system zarządzania, w którym władza jest powiązana z urzędem i oderwana od realnego życia i obywateli
grupa państw znajdujących się pod wpływem i kontrolą Związku Sowieckiego od czasów zakończenia II wojny światowej; proces ich uniezależniania się nastąpił na przełomie lat 80. i 90.
(z łac. deficit – brakuje, 3. os. l.poj. cz. teraźn. deficere – brakować) przewaga wydatków nad wpływami w budżecie państwowym
(z łac. de – od, z + valere – mieć wartość) reforma pieniężna; obniżenie wartości pieniądza w kraju w stosunku do walut zagranicznych
jednostka monetarna na Wegrzech
typ gospodarki, w której ilość i rodzaj produkcji ustalane są odgórnie przez państwo
typ gospodarki, w której ilość i rodzaj produkcji są kształtowane przez popyt i podaż
(z łac. inflatio – nadęcie) proces, w wyniku którego następuje wzrost cen w gospodarce spowodowany utratą wartości pieniądza
(z łac. capitalis – główny, od caput, D. capitis – głowa) majątek; środki trwałe i aktywa finansowe inwestowane w produkcję; dorobek intelektualny, możliwy do wykorzystania w przyszłości
(z łac. collectivus – wspólny, zbiorowy) łączenie małych gospodarstw rolnych w większe – kołchozy; została w latach 20. wprowadzona w ZSRS, a później w państwach komunistycznych
(z łac. corruptio – zepsucie) wykorzystanie stanowisk publicznych do osiągania korzyści majątkowych
(z łac. natio – naród) forma upaństwowienia, czyli przejęcia na własność państwa, własności prywatnej
(z łac. nepos, D. nepotis – wnuk, potomek) promowanie członków rodziny przy obsadzaniu stanowisk
niemiecka organizacja utworzona w celu przejęcia własności państwowej i przekazania w ręce prywatne
wschodnia część Niemiec ze stolicą w Berlinie, państwo istniejące w latach 1949–1990, powstałe z sowieckiej strefy okupacyjnej
(z gr. oligarchia – panowanie nielicznych, od oligos – mały + arche – władza) grupa bogatych i wpływowych ludzi, często mających znaczenie polityczne
wartość dóbr i usług wytworzonych przez narodowe i zagraniczne czynniki produkcji na terenie danego kraju w określonej jednostce czasu (najczęściej w ciągu roku)
(ang. gross national product, GNP) wartość odnosząca się do ilości wszystkich dóbr wytworzonych na terenie danego kraju
(z łac. privatus – prywatny, privus – pojedynczy, własny) proces przekazywania majątku państwowego w ręce prywatne
(z łac. recessio – cofanie się) okres zastoju w rozwoju gospodarczym
stałe lub czasowe ograniczenie w wolnym obrocie i w dostępie do towarów
państwo ze stolicą w Bonn, powstałe w 1949 r. z połączenia francuskiej, brytyjskiej i amerykańskiej strefy okupacyjnej
organizacja o charakterze gospodarczym powołana w Moskwie w 1949 r. w celu koordynowania współpracy ekonomicznej państw bloku wschodniego
(z łac. transformatio – przekształcenie) zmiany ekonomiczne wprowadzone w krajach bloku wschodniego w latach 90., po rozpadzie systemu komunistycznego, mające na celu zastąpienie gospodarki planowej gospodarką wolnorynkową
reformy gospodarcze wprowadzone szybko i często bez uwzględnienia skutków społecznych, w ten sposób nazywano proces przemian w Polsce
organizacja o charakterze wojskowym, grupująca państwa bloku wschodniego pod przewodnictwem ZSRS, powstała w 1955 r.
organizacja zrzeszająca 27 państw europejskich, mająca charakter polityczny i ekonomiczny
Słowa kluczowe
transformacja gospodarcza, kryzys, blok wschodni, świat na przełomie tysiącleci
Bibliografia
A. Chwalba, Historia powszechna 1989–2011, PWN, Warszawa 2020.