Wzór ogólny stycznej do wykresu funkcji

styczna do krzywej
Definicja: styczna do krzywej

Styczna do krzywej w danym punkcie jest to prosta, która w małym otoczeniu tego punktu ma przebieg podobny do przebiegu krzywej oraz ma w tym otoczeniu dokładnie jeden punkt wspólny z krzywą.

Taka definicja pozwala w miarę łatwo narysować styczną do danego wykresu funkcji w konkretnym punkcie, ale trudno z niej wyprowadzić wzór takiej prostej.

RfmZYBZYj45Wg
Wykres funkcji y=x2 oraz stycznej w punkcie 1,1

Jeżeli funkcja jest różniczkowalna, to pomoże nam pochodna.

Z definicji geometrycznej pochodna funkcji w punkcie jest równa tangensowi kąta nachylenia prostej stycznej do wykresu funkcji w tym punkcie albo równoważnie jest równa współczynnikowi kierunkowemu prostej stycznej w tym punkcie.

Jeżeli mamy zatem daną funkcję różniczkowalną f i punkt x0,y0, należący do jej wykresu – to znaczy, że y0=fx0 – oraz oznaczymy prostą styczną do wykresu tej funkcji w punkcie x0,y0 jako y=ax+b, to z powyższej definicji wiemy, że a=f'x0.

Musimy jeszcze wyznaczyć wartość parametru b. Wiemy, że nasza prosta musi przechodzić przez punkt styczności x0,y0, czyli spełnione jest równanie y0=ax0+b. Stąd widzimy, że b=y0-ax0.

Wstawiając tę postać b do wzoru prostej, otrzymujemy y=ax+y0-ax0=ax-x0+y0 i ostatecznie wyznaczamy wzór na prostą styczną w postaci

y=f'x0·x-x0+y0.

Przykłady stycznych do wykresu funkcji

Rozpatrzmy kilka prostych przypadków.

Przykład 1

Wyznaczymy wzór stycznej z rysunku, czyli stycznej do wykresu funkcjistyczna do krzywejstycznej do wykresu funkcji y=x2 w punkcie 1,1.

RXKaQT4O4Kmwh

Rozwiązanie

Wzór ogólny pochodnej funkcji f ma postać f'x=2x, więc współczynnik kierunkowy prostej stycznej będzie równy a=f'x0=f1=2·1=2. Wzór prostej stycznej jest postaci y=ax-x0+y0, czyli w tym wypadku będzie to y=2·x-1+1 albo po uproszczeniu y=2x-1.

Przykład 2

Wyznaczymy wzór stycznej do wykresu funkcji y=x2 w punkcie 2,4.

Rozwiązanie

Wzór ogólny pochodnej funkcji f ma postać f'x=2x, więc współczynnik kierunkowy prostej stycznej będzie równy a=f'x0=f2=2·2=4. Wzór ogólny prostej stycznej jest postaci y=ax-x0+y0, czyli w tym wypadku będzie to y=4·x-2+4 albo po uproszczeniu y=4x-4.

Rv1NOEZ2xqnsC
Wykres funkcji y=x2 oraz stycznej w punkcie 2,4.
Przykład 3

Znajdziemy styczną do wykresu funkcji fx=x2 tak, by jej współczynnik kierunkowy był równy -6.

Rozwiązanie

Możemy to zadanie rozwiązać graficznie, na przykład za pomocą apletu.

R1GxhTcEMb5SA
Aplet przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus pięciu do pięciu oraz pionową osią Y od minus jeden do sześciu. Na płaszczyźnie narysowano parabolę o wierzchołku w początku układu współrzędnych oraz o ramionach skierowanych do góry. Dodatkowo na płaszczyźnie narysowano ukośną prostą. Możemy wybrać różne wartości dla x indeks dolny zero. Gdy wybierzemy x indeks dolny zero równa się minus trzy, otrzymamy żądaną funkcję. Funkcja, która spełnia wymogi zadania określona jest wzorem: y=-6x--3+9, zatem po uproszeniu otrzymujemy y=-6x-9.

Spróbujmy to wykonać również algebraicznie.

Współczynnik kierunkowy stycznej w punkcie x0,y0 jest równy a=f'x0, musimy zatem znaleźć taką wartość x0, żeby a=-6. Pochodna funkcji f jest postaci f'x=2x, czyli otrzymujemy równość 2x0=-6, której rozwiązaniem jest x0=-3, stąd: y0=9.

Styczna w punkcie x0,y0=-3,9 jest postaci y=-6x--3+9, po uproszczeniu y=-6x-9.

Nie każda styczna do wykresu funkcji jest dana wzorem y=ax+b, szczególnie w przypadku funkcji ciągłych nieróżniczkowalnych w pojedynczym punkcie może mieć inną postać.

Przykład 4

Rozważmy funkcję fx=x23. Jej pochodna jest równa f'x=23x3 i nie jest zdefiniowana dla x=0. Zauważmy jednak, że blisko zera pochodne istnieją i dążą do nieskończoności, gdy się do zera zbliżamy, czyli w punktach blisko zera styczne istnieją i mają z jednej strony zera coraz mniejsze, z drugiej – coraz większe współczynniki kierunkowe, zatem są coraz bardziej pionowo nachylone. Pozwala nam to zgadnąć, że styczna do wykresu tej funkcji w punkcie 0,0 jest prostą pionową, o wzorze x=0.

R1Ir33Qd3PHAd
Wykres funkcji nieróżniczkowalnej w punkcie z pionową styczną.
Przykład 5

Na koniec rozpatrzmy problem ruchu kuli, rzuconej przez kulomiota. Przed wyrzuceniem zawodnik obraca się z kulą przy szyi dookoła własnej osi, i kula zatacza okrąg. W momencie wypuszczenia kula będzie leciała w kierunku wskazanym przez prostą styczną do toru okręgu. Dla uproszczenia rozważań weźmiemy pod uwagę tylko górną połówkę okręgu, o promieniu równym 1, daną przez funkcję fx=1-x2. Jej pochodna jest równa f'x=-x1-x2. Wybierzmy punkt styczności x0,y0, przy czym pamiętajmy, że leży on na naszym okręgu, czyli wiemy, że y0=1-x02. Wstawiając do wzoru na pochodną funkcji otrzymujemy postać współczynnika kierunkowego stycznej, a=f'x0=-x01-x02=-x0y0. Wstawiając wszystkie dane do wzoru ogólnego na prostą styczną y=a·x-x0+y0, otrzymujemy

y=-x0y0x-x0+y0,

czyli

y=-x0x-x0+y02y0,

i dalej

y=-x0·x+x02+y02y0,

więc ostatecznie

y=1-x0·xy0 albo y=1-x0·x1-x02.

Działanie naszego wzoru możemy obejrzeć w aplecie poniżej.

RwYPB0cm0fzMH
W aplecie przedstawiono układ współrzędnych z poziomą osią od minus dwóch do dwóch oraz z pionową osią od minus jeden do pięciu. Na płaszczyźnie narysowano górną połowę okręgu jednostkowego określoną wzorem y=1-x2. Poza tym na płaszczyźnie narysowano ukośną prostą, której położenie można zmieniać. Prosta jest styczna do półokręgu i zmiana jej położenia wpływa na wzór, który ją określa. Możemy wybrać wartość x indeks dolny 0 z zakresu od minus 0,95 do 0,95 co pięć setnych. Podajmy trzy przykłady. Przykład pierwszy. Dla x0=0,65 wartość współczynnika kierunkowego prostej wynosi a=0,85. Przykład drugi. Dla x0=0,2 wartość współczynnika kierunkowego prostej wynosi a=-0,2. Przykład trzeci. Dla x0=0,95 wartość współczynnika kierunkowego prostej wynosi a=-3,04.

Słownik

styczna do krzywej
styczna do krzywej

prosta, która w małym otoczeniu tego punktu ma przebieg zbliżony do przebiegu krzywej, oraz ma w tym otoczeniu dokładnie jeden punkt wspólny z krzywą