Ilustracja przedstawia trzy obrazy. Po lewej stronie znajduje się dojrzały mężczyzna w biskupim stroju, z tiarą i krzyżem na długiej lasce. Pośrodku ukazany jest jadący konno rycerz. Po prawej stronie widać żniwiarzy. Mężczyzna kosi zboże kosą, a idąca za nim kobieta wiąże je w snopki. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Duchowieństwo Stanowiło pierwszy stan (zwany zakonem) średniowiecznego społeczeństwa. W swojej hierarchii kościelnej podporządkowane było wysokim urzędnikom świeckim i duchownym, w ramach struktury państwowej pojawiają się zależności wasalno‑lenne. Wywodziło się najczęściej z klasy rycerskiej, z którą stopniowo wchodziło w trwały konflikt (inwestytura). Wraz z reformą gregoriańską (papiestwo) następuje coraz głębszy proces indywidualizacji duchowieństwa., 2. Rycerstwo Przedstawiciel drugiego stanu – rycerz – był członkiem feudalnej arystokracji. Wyróżniał go specyficzny sposób życia. Jego główne zadanie polegało na służbie wojskowej u boku seniora, dlatego też nieustannie winien był utrzymywać i podnosić sprawność w sztuce wojennej (wojowanie, turnieje rycerskie, łowy). W swoim postępowaniu powinien ponadto wyróżniać się specjalną moralnością opartą na wierności, lojalności i hojności.
Wstąpienie do klasy rycerskiej odbywało się poprzez specjalny obrządek inicjacji – pasowanie na rycerza. W XIII w. rycerstwo przekształciło się w zamkniętą kastę, z której w okresie późniejszym wyłoniła się szlachta. Istniały dwie kategorie rycerzy: pierwsi to bogaci, posiadający duże beneficja, na terenie których wystawiali okazałe warownie i zamki. Najczęściej wchodzili także jako seniorzy w relacje lenne z innymi rycerzami. Drugą grupę stanowili rycerze niezamożni pozostający najczęściej w relacji wasalnej w stosunku do grupy bogatych. Pozycja tych ostatnich często niewiele odbiegała od pozycji chłopów dzierżawczych., 3. Chłopstwo Chłopi, jako przedstawiciele najniższego stanu hierarchii społecznej, stopniowo stają się coraz bardziej przywiązani do ziemi. Proces ten rozpoczął się w wieku XI, stąd określenie chłopa jako manants – przywiązanego do ziemi (łac. manere – zostać, pozostać). Większość chłopstwa (poddani) utraciła wolność osobistą i zobowiązana była do wielu ciężkich świadczeń. Należały do nich: pańszczyzna – nieodpłatna, przymusowa praca na roli pana, pogłówne i inne samowolnie ustanawiane przez pana podatki. Chłop ponadto zobowiązany był do korzystania za opłatą z pańskiego młynu, tłoczni, piekarni oraz karczmy. Utrata wolności charakteryzowała się przede wszystkim koniecznością uzyskania zgody pana na opuszczenie terenu lenna, zgody na małżeństwo z poddanym czy poddaną innego pana.