Przeczytaj
Różnice między ruchami wzrostowymi a turgorowymi
Ruchy organów roślinRuchy organów roślin niezależne od kierunku działania bodźca noszą nazwę nastiinastii. Ruchy te następują często w efekcie zmiany natężenia bodźca (np. temperatury, światła).
Zachodzą one w organach o budowie grzbietobrzusznej i są wywołane niejednakowym wzrostem lub zmianami turgoruturgoru w komórkach górnej i dolnej części organu. Istnieją więc dwa rodzaje reakcji nastycznych: ruchy wzrostowe i ruchy turgorowe.
W każdym przypadku reakcja nastyczna nie zależy od kierunku działania bodźca, lecz uwarunkowana jest pewnymi cechami morfologicznymi i fizjologicznymi reagującego organu.
Rola aparatów szparkowych w ruchach turgorowych
Najbardziej poznanymi nastycznymi ruchami turgorowymi są ruchy komórek szparkowychszparkowych.
Otwieranie się szparek – wzrost ciśnienia turgorowego
Otwieranie się szparek na świetle jest spowodowane wzrostem ciśnienia turgorowego w komórkach szparkowych, do których wnika woda, a więc jest przykładem ruchu turgorowego.
Etapy otwierania się szparek pod wpływem światła niebieskiego
Zamykanie się szparek – spadek ciśnienia turgorowego
Zamykanie się szparek jest wywoływane zmniejszeniem turgoru w komórkach szparkowych spowodowanym utratą wody do atmosfery (zamykanie hydropasywne) lub reakcjami metabolicznymi (zamykanie hydroaktywne), indukowanymi przez odwodnienie całego liścia i/lub zwiększoną podaż kwasu abscysynowego (ABA)kwasu abscysynowego (ABA).
Rodzaje nastii
Nastie, podobnie jak tropizmy, określa się według wyzwalających je bodźców.
Słownik
struktura występująca w skórce organów pędowych roślin, złożona ze specjalnych komórek szparkowych (niekiedy też dodatkowych komórek przyszparkowych), między którymi znajduje się przestwór międzykomórkowy, zwany szparką. Pod wpływem zmian turgoru, dzięki nierównomiernym zgrubieniom ścian, komórki szparkowe mogą zmieniać kształt. Powoduje to otwieranie lub zamykanie się szparek, stanowiące ważny mechanizm regulacji wymiany gazowej (zwłaszcza transpiracji) między rośliną i otoczeniem
hormon roślinny (fitohormon) hamujący wzrost i kiełkowanie, pobudzający opadanie owoców i liści, przyspieszający starzenie się tkanek, a także uczestniczący w regulacji spoczynku i morfogenezy oraz reakcji roślin na odwodnienie
(gr. nastós – mocno dociśnięty) ruchy organów roślin (niezależne od kierunków działania bodźca, często następujące w efekcie zmiany jego natężenia) oraz niektórych zwierząt
zgrubienie ogonka liściowego lub osadki liścia złożonego u jego nasady lub u nasady blaszki liścia lub listka; może się wyginać na skutek zmiany turgoru, zmieniając położenie liścia lub listka
zmiany położenia całego organizmu roślinnego lub jego części; wyróżnia się ruchy zachodzące pod wpływem bodźca wewnętrznego lub środowiskowego, a także ruchy częściowo bądź całkowicie niezależne od bodźca (ruchy autonomiczne)
ruchy o mechanizmie zarówno wzrostowym, jak i turgorowym, mniej lub bardziej niezależne od zmian środowiskowych w cyklu dobowym
( trópos – zwrot, obrót) ruchy wzrostowe organów roślin wywołane przez zewnętrzne bodźce i zależne od kierunku działania bodźców. Tropizmy mogą być dodatnie (w kierunku do źródła bodźca) lub ujemne (w kierunku przeciwnym). W zależności od rodzaju bodźca wyróżnia się fototropizm, grawitropizm, chemotropizm oraz tigmotropizm
stan wysycenia komórek i tkanek roślinnych wodą, umożliwiający utrzymanie kształtu i określonej pozycji przez roślinę lub niektóre jej organy, niemające dobrze wykształconej podtrzymującej tkanki mechanicznej