Sprawdź się
Zapoznaj się z mapą i odpowiedz na pytania.

Zapoznaj się z mapą, a następnie wykonaj polecenia.

Zapoznaj się ze źródłami, a następnie wykonaj poniższe polecenia.
Źródło A
Jerozolima. BiografiaKażda dzielnica żydowska [w Jerozolimie] stanowiła odrębną krainę: cywilizowana, spokojna i europejska Rehawia, w której mieszkali niemieccy profesorowie i brytyjscy urzędnicy, miała najlepszą opinię; dzielnica bucharska należała do imigrantów z Azji Środkowej; chasydzka Mea Szearim była biedna, obskurna i przywodziła na myśl siedemnastowieczną Polskę; w Zichron Cijon unosił się zapach „biednej kuchni aszkenazyjskiej, barszczu, czosnku, cebuli i kiszonej kapusty”, wspominał Amos Oz; Talpiot był „jerozolimską repliką berlińskiego zielonego przedmieścia”, a dom Oza znajdował się w dzielnicy Kerem Awraham, która powstała wokół starego domu brytyjskiego konsula Jamesa Finna; budynek ten miał tak rosyjski charakter, „jakby należał do Czechowa”.
Źródło: Simon Sebag Montefiore, Jerozolima. Biografia, Warszawa 2011, s. 477–478.
Przeanalizuj wykres, a nastepnie wykonaj polecenia.
- 1. zestaw danych:
- Rok: 1919
- Imigranci: 0
- 2. zestaw danych:
- Rok: 1920
- Imigranci: 9000
- 3. zestaw danych:
- Rok: 1921
- Imigranci: 9000
- 4. zestaw danych:
- Rok: 1922
- Imigranci: 9000
- 5. zestaw danych:
- Rok: 1923
- Imigranci: 10000
- 6. zestaw danych:
- Rok: 1924
- Imigranci: 15000
- 7. zestaw danych:
- Rok: 1925
- Imigranci: 35000
- 8. zestaw danych:
- Rok: 1926
- Imigranci: 15000
- 9. zestaw danych:
- Rok: 1927
- Imigranci: 3000
- 10. zestaw danych:
- Rok: 1928
- Imigranci: 2000
- 11. zestaw danych:
- Rok: 1929
- Imigranci: 7000
- 12. zestaw danych:
- Rok: 1930
- Imigranci: 6000
- 13. zestaw danych:
- Rok: 1931
- Imigranci: 5000
- 14. zestaw danych:
- Rok: 1932
- Imigranci: 1000
- 15. zestaw danych:
- Rok: 1933
- Imigranci: 39000
- 16. zestaw danych:
- Rok: 1934
- Imigranci: 45000
- 17. zestaw danych:
- Rok: 1935
- Imigranci: 65000
- 18. zestaw danych:
- Rok: 1936
- Imigranci: 30000
- 19. zestaw danych:
- Rok: 1937
- Imigranci: 10000
- 20. zestaw danych:
- Rok: 1938
- Imigranci: 15000
- 21. zestaw danych:
- Rok: 1939
- Imigranci: 31000
- 22. zestaw danych:
- Rok: 1940
- Imigranci: 10000
- 23. zestaw danych:
- Rok: 1941
- Imigranci: 5000
Na podstawie fragmentów filmu niemego z życia Bejrutu pod rządami francuskimi wykonaj polecenia.
Na podstawie poniższych źródeł wykonaj polecenia.
Źródło A

Źródło B

Ułóż fragmenty opracowania historycznego tak, aby całość stanowiła spójną narrację.
Traktaty były wielkim sukcesem syryjskich i libańskich niepodległościowców, jednak nie zostały ratyfikowane przez Francję. Stało się tak w wyniku upadku skłonnego do kompromisu rządu Frontu Ludowego Léona Bluma, a także w związku z obawami przed rezygnacją z ważnej placówki strategicznej w basenie Morza Śródziemnego w obliczu spodziewanego konfliktu militarnego. […] W tych okolicznościach Francja powróciła do bezpośrednich rządów na terytorium mandatowym, zadając cios tak rozbudzonym nadziejom Syryjczyków i Libańczyków na niepodległość., 2.
Wydarzenia te oraz naciski Ligi Narodów wpłynęły jednak na pewne zmiany w polityce francuskiej. W 1928 r. odbyły się wybory do syryjskiego zgromadzenia konstytucyjnego. Przyniosły one sukces Blokowi Narodowemu (al-Kutla al-wataniyya), który stał się najważniejszą siłą polityczną Syrii. Po latach negocjacji i politycznych kryzysów, 9 września 1936 r. w Paryżu doszło do podpisania francusko-syryjskiego traktatu. Przewidywał on zniesienie mandatu w ciągu trzech lat, z tym że niepodległa Syria miała być związana z Francją sojuszem wojskowym i zgodzić się na obecność na swoim terytorium francuskich baz i doradców wojskowych. […] Podobny traktat został podpisany z przedstawicielami Libanu, 3.
Francuska polityka wobec mandatu w dużej mierze powielała wzory kolonialne, a administracja mandatowa nie reprezentowała zbyt wysokiego poziomu merytorycznego, przejawiając silne tendencje centralistyczne. Skomplikowana struktura etniczno-religijna ludności i podsycane przez francuskich administratorów antagonizmy wewnętrzne również nie sprzyjały stabilizacji. […] W latach 1925–1927 miało miejsce wielkie powstanie Druzów, poparte przez część nacjonalistów arabskich i brutalnie stłumione przez Francuzów., 4.
Kapitulacja Francji w czerwcu 1940 r. oznaczała podporządkowanie terytorium mandatowego reżimowi Vichy. Sytuacja ta była przedmiotem szczególnych obaw Brytyjczyków, dla których likwidacja wrogiego ośrodka graniczącego z obszarem militarnego i gospodarczego zaplecza frontu afrykańskiego i śródziemnomorskiego była koniecznością strategiczną. […] 8 czerwca wojska brytyjskie, dowodzone przez gen. Henry’ego Maitlanda Wilsona […] rozpoczęły ofensywę z terytorium Palestyny, Transjordanii i Iraku (operacja „Exporter”). Po ciężkich walkach 14 lipca podpisano zawieszenie broni, oznaczające kres rządów Vichy w Lewancie. W dniu rozpoczęcia inwazji, 8 czerwca, gen. Georges Catroux wydał „w imieniu Wolnej Francji […] i w imieniu jej wodza gen. de Gaulle’a” manifest, w którym ogłaszano koniec rządów mandatowych i uznawano niepodległość Syrii i Libanu. Proklamacja podkreślała zarazem, że Wolni Francuzi reprezentują „tradycyjną i rzeczywistą Francję”., 5.
Wybuch II wojny światowej społeczeństwo Syrii i Libanu przyjęło zatem w nastroju apatii i obojętności oraz z obawami przed powtórzeniem się nieszczęść z czasów poprzedniego konfliktu światowego. Rozczarowanie polityką francuską w połączeniu z krytyką działań Brytyjczyków w sąsiedniej Palestynie pogłębiały wśród Arabów nastroje antyalianckie, mimo formalnie deklarowanej przez elity polityczne lojalności.




