Piotr Kroll Sukces polityki unikania wojny z Turcją: pokój z 1533 r.

Kolejne lata upłynęły w pokoju, gdyż polska strona nie zamierzała mieszać się w konflikt habsbursko‑turecki, który rozgorzał po klęsce pod Mohaczem w 1526 roku i zgłoszeniu przez Ferdynanda Habsburga pretensji do korony węgierskiej. Państwo polskie, nie chcąc zadrażniać stosunków z Turcją, wybrało drogę pokojowego ich ułożenia. [...]
W 1532 r. pojawiła się szansa na zawarcie trwałego układu, a nie jak dotychczas kilkuletnich rozejmów. Nieudana kampania przeciw Austrii i skierowanie ekspansji przeciwko Persji sprawiły, że Turcy zmienili swoją politykę wobec Rzeczypospolitej. Jesienią tego roku do Stambułu ruszył poseł króla Piotr Opaliński, który miał zabiegać o zawarcie trwałego pokoju obowiązującego do końca życia obu monarchów oraz ich synów i jednocześnie następców. [...] Poseł dogonił wracającego z wyprawy sułtana na początku listopada, jeszcze zanim ten dotarł do Adrianopola. Same zaś rokowania odbyły się już w Stambule, kończąc się na początku stycznia. Ostatecznie traktat pokojowy zawarty został na czas życia obu monarchów, Zygmunta i Sulejmana. Sułtan nie zgodził się, aby układ obowiązywał też ich następców [...].

1 Źródło: Piotr Kroll, Sukces polityki unikania wojny z Turcją: pokój z 1533 r., dostępny w internecie: https://www.wilanow-palac.pl/sukces_polityki_unikania_wojny_z_turcja_pokoj_z_1533_r.html.